Carrièretijger: Home Carrièretijger
Carrièretijger
Carrièretijger

RSS
Ga terug   Carrièretijger Forum > Alle andere carrièreonderwerpen

Reageren
 
Discussietools Zoek in deze discussie Weergave
  #1  
Oud 5 oktober 2008, 12:35
Kaatje Kaatje is offline
Juniorlid
 
Geregistreerd: 19 september 2006
Berichten: 4
Kaatje is on a distinguished road
Stuur een bericht via MSN naar Kaatje
Standaard Wat moet ik nou!

Hallo allemaal,

Het is nu zondag en mijn 1e werkweek bij mijn nieuwe baan zit er op. Helaas heb ik nu al weer het wel bekende gevoel van oh nee dit gaat helemaal niets worden!! Deze gevoelens heb ik dus al vaker gehad. Het is moeilijk uit te leggen, maar het is al begonnen tijdens mijn stages op het MBO Management assistente. Mijn 1e stage periode was bij een advocaten kantoor, elke ochtend drama om er naar toe te gaan! Ik heb mijn stage periode voortijdig afgebroken en ben mij een andere vestiging van een notariskantoor dan waar mijn moeder werkt gaan stage lopen. Dit beviel goed en was ook nog maar voor 2 maandjes. 2e stageperiode ben ik al na de 1e week weg gegaan omdat het personeel zelf al zo klaagde dat het werk daar afschuwelijk was dat ik me al zo liet afschrikken en er dus na een week al klaar mee was. Toen ben ik bij een makelaarskantoor gaan werken wat ook wel goed beviel. Maar uiteindelijk ben ik daar toch al wel lichtelijk depressief geworden. Niet door de collega's maar door mijn eigen gepieker. Ik heb mijn diploma gehaald en het was dus tijd om op mijn 18e de grote wereld in te gaan. Ik ben gaan werken bij een groot makelaarskantoor waar ze een schoolverlater zochten (wat ik nog steeds belachelijk vind, omdat daar helemaal geen plek is voor schoolverlaters!) dit was al net zo'n drama, elke ochtend huilen in de auto, in de middagpauze huilen. Ik zat er helemaal door heen. Dus na mijn 1e proefmaand heb ik het opgezegd, omdat ik ondertussen een baan heb kunnen krijgen ook bij een makelaarskantoor, maar dan veel dichterbij huis en wat op zich ook een kleiner kantoor was. Ik heb eerst vakantie gehouden en ben toen bij dit makelaarskantoor begonnen. Vreselijk vond ik het er!!! Ik werd als maar depressiever, liet over me heen lopen, durfde mijn mond niet open te trekken. Ik at niet meer en op een gegeven moment werd ik er letterlijk ziek van en ben dus in de ziektewet terecht gekomen. Dit was na ongeveer 4 maanden. Op dit punt wist eigenlijk niemand meer wat ze met me aan moesten dus ik ben naar een psycholoog gestuurd. (bedenk wel dat ik het aan de ene kant niet begrijp, want als men mij tegen zou komen zouden ze nooit kunnen vermoeden dat ik zo in elkaar zit) Deze psycholoog was super aardig, ik heb destijds veel aan haar gehad en zij heeft ze me echt uit een diep dal getrokken. Ik zat zo diep dat ik er zelf ook niet meer uit kon komen. In deze periode ben ik al die tijd in de ziektewet gebleven (wat ik ook niemand aanraad, want wat een papierwerk komt daar bij kijken, helemaal omdat een geesetelijke aandoening moeilijk aan te tonen is, afschuwelijk, maar goed) uiteindelijk ben ik weer begonnen met werken. Het ging eerst om datatypiste werk, wat elke x voor een paar weekjes was, maar daardoor werd mijn zelfvertrouwen weer wat opgekrikt. Daarna nog ergens voor 3 maand gezeten en toen ben ik aangenomen bij een makelaarskantoor. Weeeer dat onzekere rotgevoel. Ik liet het niet zover komen dat het mijn hele privéleven beïnvloede, maar toch wel zover dat ik totaal niet gelukkig was! Ik durfde daar net zo goed mijn mond niet open te trekken en liet weer compleet over me heen lopen door mijn naaste collega. Op een gegeven moment laat je het zover gebeuren dat je voor je gevoel niet meer terug kunt. Toen vroeg de bedrijfsleider van een grote supermarkt bij ons in de plaats (waar ik tijdens mijn studie al 3 jaar als hulpkracht achter de kassa had gewerkt) of ik niet voor hem wilde komen werken. Ik kon ook wel carrière in een supermarkt maken zei hij. Dit heb ik dus gedaan. Ik heb hier een jaar gewerkt. Van die carrière binnen de supermarkt is niets gekomen. Ook omdat ik zelf niet voldoende interesse daarvoor had. Mijn hart ligt niet bij de supermarkten. Maar ik heb hier wel een ontzettend leuke tijd gehad! Leuke collega's, ontzettend veel geinen. Ik was helemaal mezelf en durfde te zeggen waar het op stond (ik kan wel een beetje invullen hoe dit komt, omdat ik mij over mijn werk geen zorgen hoefde te maken, het enige wat ik hoefde te doen was vleeswaren en/of kaas snijden en vakken vullen) Door mijn werkzaamheden was ik dus rustig in mijn hoofd en kon ik lekker mijn gang gaan. Maar natuurlijk begint ook dat gevoel wel te knagen van goh ik kan toch wel meer als dit! Het was heel dubbel. Het gevoel voor een nieuwe baan begon me toch ook wel weer angst aan te jagen. Maar ik wilde ook graag meer gaan verdienen dus toch maar weer verder kijken. Ondertussen ben ik ook bezig gegaan met een eigen bedrijfje voor weddingplannen, maar doordat ik daar naast nog werk valt het wat moeilijk, me daar volledig op te storten. Nu ik dus weer op een nieuwe baan zit als management assistente denk ik op eens wat moet ik nu! Dat gevoel steekt weer de kop op! Ik heb nu al weer het hele weekend rot gevoeld! Wat moet ik?? Moet ik gewoon inzien dat ik het niet aan kan bij dergelijke mensen te werken, dat mijn onzekerheid te sterk is voor zulke functies? Ik moet nu namelijk alles regelen voor 3 managers! En ik weet dat ik dat werk wel kan, maar het zijn altijd meer de collega's waar ik me druk om maak. Ik durf ze niets te vragen, heb moeite om een grapje te durven maken, kortom ik ben compleet mezelf niet! Het vreet ontzettend aan me. Tegelijkertijd heb ik nu ook nog eens vreselijke last van schaamte gevoel, omdat mij dit nu weer overkomt. Ik voel me min of meer een geestelijk zieke. Terwijl ik in mijn privé leven alles prima op een rijtje heb! Wat zal ik doen? Stoppen met dit en me volledig storten op het weddingplannen en het risisco nemen van een tijdelijk lager salaris? Of moet ik gewoon door ploeteren bij deze baan en kijken wat het me brengt? Ik weet dat 3 dagen heel erg kort zijn om dit te kunnen beoordelen voor mezelf. Maar het gevoel komt me gewoon al weer zo akelig bekend voor. Alsjeblieft iemand, geef een tip!!!
Met citaat reageren
  #2  
Oud 5 oktober 2008, 13:55
Ri@nne Ri@nne is offline
Veteraan
 
Geregistreerd: 1 oktober 2008
Berichten: 405
Ri@nne is on a distinguished road
Standaard Re: Wat moet ik nou!

Hallo Kaatje,

Je energie stoppen in een baan waar je niet geschikt voor lijkt te zijn en waar je niet gelukkig van wordt en vervolgens wachten op weer een teleurstelling zal je niet verder brengen.

Als je je wilt gaan richten op je eigen bedrijf, dan zou je ook een part-time baan in een supermarkt of als data typiste o.d. kunnen zoeken. Je hebt dan een basisinkomen en wat meer tijd om je bedrijf uit te breiden.

Heb je daar al eens aan gedacht?
Met citaat reageren
  #3  
Oud 5 oktober 2008, 14:16
Henk
Gast
 
Berichten: n/a
Standaard Re: Wat moet ik nou!

Ik zou via een doorverwijzing van de huisarts de GGD benaderen omdat er volgens mij diepere problemen zitten. Je loopt steeds tegen depressiviteit aan. En geen enkel bedrijf zit te wachten op iemand die niet lekker in haar vel zit. Hetzelfde geldt nog veel meer voor klanten in een markt met heel veel druk en concurrentie waar je nu je pijlen op richt. Stort je daar ook in elkaar zodra het tegen gaat zitten?

Niet om vervelend te zijn maar je zult eerst jezelf op de rit moeten krijgen voor je via werk/een zaak probeert je probleem te compenseren.
Met citaat reageren
  #4  
Oud 5 oktober 2008, 15:31
Rosina Rosina is offline
Veteraan
 
Geregistreerd: 2 maart 2008
Berichten: 338
Rosina is on a distinguished road
Standaard Re: Wat moet ik nou!

Hallo Kaatje,

Wat naar wat er allemaal gebeurd is!

Het eerste wat bij me opkwam, was faalangst en dat mensen erg op je letten, soort sociale fobie. Maar goed, dat is psychologie van de koude grond.

Ik zou weer psychische hulp zoeken en baan op lager niveau zoeken. In ieder geval voorlopig. Dat staat ook beter op je cv omdat je anders van baan naar baan hopt. Je plannen voor bedrijf als weddingplanner zou ik even in de koelkast zetten. Je moet eerst zorgen dat je zelf wat sterker in de schoenen staat. Weddingplanner is trouwens wel stressvol beroep. Het is een heel belangrijke dag en als er wat misgaat, moet jij het snel oplossen op dag zelf of vlak daarvoor en veel improviseren.

Succes en sterkte!

Jolanda Koster
Met citaat reageren
  #5  
Oud 5 oktober 2008, 22:41
Henk
Gast
 
Berichten: n/a
Standaard Re: Wat moet ik nou!

Niet alleen op de trouwdagen zelf maar andere stress is a)inkomensonzekerheid, b) marketing en c)vooral ontzettend moeilijke klanten. Volgens mij is het helemaal geen leuk werk want je bent alleen maar voor anderen aan het rennen.
Met citaat reageren
  #6  
Oud 5 oktober 2008, 23:17
Ri@nne Ri@nne is offline
Veteraan
 
Geregistreerd: 1 oktober 2008
Berichten: 405
Ri@nne is on a distinguished road
Standaard Re: Wat moet ik nou!

Henk, dat het jou geen leuk werk lijkt, wil niet zeggen dat een ander er geen voldoening uit zou kunnen halen.

Misschien floreert Kaatje wel in haar eigen bedrijf als ze alleen verantwoording aan zichzelf hoeft af te leggen?


Kaatje,

Hoever ben je met het opstarten van je bedrijfje? Ben je bezig met voorbereiden? Of heb je al opdrachten? Kun je er wat meer over vertellen?
__________________
Rianne
Met citaat reageren
  #7  
Oud 5 oktober 2008, 23:19
Makingsense's schermafbeelding
Makingsense Makingsense is offline
Veteraan
 
Geregistreerd: 6 juli 2008
Berichten: 413
Makingsense is on a distinguished road
Standaard Re: Wat moet ik nou!

Ach lieve Kaatje, wat een verhaal.
Ik moest het eerst even kopieren en in Word even in alinea's hakken want het is een grote woordenbrij.

En dat is waarschijnlijk ook hoe het in jouw hoofd voelt.

Er vallen mij een aantal dingen op.

Je vertelt helemaal niet waarom je het vak van management assistente hebt gekozen.
Vind je het eigenlijk wel leuk werk?
En denk je van jezelf eigenlijk wel echt zeker te weten dat je het goed kan? Want waarom voel je je anders zo'n stuk minderwaardiger dan je collega's?
Het klinkt in ieder geval als een baan die jij echt niet leuk vindt....

Wat was het wat je zo verschrikkelijk vond in de banen waar je weg bent gegaan?

Je bent duidelijk niet stressbestendig, dat blijkt uit je verhaal. Daar is niets mis mee, hoor, want je hebt waarschijnlijk talenten op andere vlakken.
Een baantje bij de supermarkt gaat je goed af omdat je daar weinig verantwoordelijkheden hebt en lieve collega's.
Waarom dan toch steeds banen opzoeken waar de stress bij jou toeslaat?

En wedding plannen, hartstikke leuk hoor, maar waar in je verhaal heb ik gemist dat je dit idee met passie hebt opgevat?
Waarom ben jij daar goed in?
Heb je er al ervaring mee?
Weet je eigenlijk wel hoe stressvol dat is?
Of is dit ook maar een sprong van een kat in het nauw?
Ik ken iemand die niet stressbestendig is en als weddingplanner heeft gewerkt en er totaal aan onderdoor is gegaan. Die zit nu ook ziek thuis....
Dit lijkt mij dus geen verstandige keuze in jouw geval.

Wat dat betreft sluit ik me aan bij Henk die het heeft over de onzekerheden van het zelfstandig ondernemerschap en de stress van moeilijke klanten etc.
(overigens ben ik het weer totaal oneens met zijn waarde-oordeel over dat dit geen leuk werk is, want voor de juiste persoon is dit geweldig werk!)

Weet je eigenlijk wel wat je echt wilt worden als je later groot bent?

Wat wilde je eigenlijk worden toen je nog een kindKaatje was???

Ik sluit me ook aan bij de andere amateur psycholoog Rosina.
Het lijkt mij dat je op zijn minst hele sterke faalangst hebt. En misschien komt dat omdat je zelf al voelt dat je niet op de juiste werkplek zit.

En ik ben het ook eens met Henk dat je toch weer eens hulp moet zoeken voor de depressieve gevoelens.

Ik vraag me wel af of dit een kip / ei verhaal is.
Ben je al van nature angstig en depressief en uit zich dat in je rusteloosheid qua werk.... of weet je eigenlijk nog niet zo goed wat je wilt doen voor werk en uit zich dat in angst en depressieve gevoelens.

Ik kan dat niet beantwoorden voor je, dat kan jij zelf ook niet, dus zoek iemand die je daarbij kan helpen.

En ga alsjeblieft, ik smeek het je, bedenken wat je ECHT leuk vindt en waar je ECHT goed in bent.

Houdt je niet vast aan het idee dat je perse management assistente moet zijn om gelukkig te kunnen zijn (of misschien een bepaald aanzien / inkomen te hebben).

Het lijkt mij nl. dat de periode dat jij het meest gelukkig was tijdens je werk in de supermarkt, dus zou je niet eens heel hard moeten nadenken of je dat niet als uitgangspunt zou moeten nemen.


Zo, ook een lap tekst als antwoord dus....

Ik wens je sterkte en kracht, succes ermee!!

Tessa
__________________
"Ontdek wie je bent en wees het dan expres!"
| Making Sense | Adviesbureau voor loopbaancoaching, personal branding en inspiratie
| W: makingsense.nl | E: info@makingsense.nl | 06-24095195 |

Tessa Faber helpt vrouwen en mannen in loondienst om hun kennis, kunde en kracht zichtbaar te maken en hun eigen loopbaan als ondernemer in handen te nemen.
Met citaat reageren
Reageren

Favorieten/bladwijzers

Discussietools Zoek in deze discussie
Zoek in deze discussie:

Geavanceerd zoeken
Weergave

Regels voor berichten
Je mag geen nieuwe discussies starten
Je mag niet reageren op berichten
Je mag geen bijlagen versturen
Je mag niet je berichten bewerken

vB-code is Aan
Smileys zijn Aan
[IMG]-code is Aan
HTML-code is Uit

Forumnavigatie

Soortgelijke discussies
Discussie Auteur Forum Reacties Laatste bericht
De wanhoop nabij... Cassie Loopbaanvragen 24 23 juli 2014 08:56
Help ik vind mijn werk niet meer leuk! Linlin Loopbaanvragen 21 31 december 2012 19:52
Wat voor kleding moet je dragen tijdens een sollicitatiegesprek? wiltjer78 Sollicitatiegesprek 10 13 april 2008 23:41
Wat voor baan moet ik nu zoeken? Ik weet het niet meer! :-( mindfield Loopbaanvragen 3 14 november 2007 11:16


Alle tijden zijn GMT +2. Het is nu 03:52.


Forumsoftware: vBulletin®, versie 3.8.5
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.
Carrièretijger Copyright © 2004-heden, Applinet en licentiegevers, Colofon