|
1 oktober 2014, 14:41
|
Lid
|
|
Geregistreerd: 1 oktober 2014
Berichten: 12
|
|
De weg even helemaal kwijt!
Hai allemaal
Ik ben een meid van 28 .
Al wat jaren terug heb ik een opleiding gedaan in helpende welzijn , dit was o.a kinderopvang e.d.
Tijdens mijn stage die ik voor die opleiding had gedaan , kwam naar voren dat dit niet zo`n geschikte richting voor mij was , dat vond de stagebegeleider van school en destijds ook de stagebegeleider op het kinderdagverblijf .
De opleiding vond ik leuk om te doen , want ik wilde heel graag doorstromen daarna naar sociaal pedagogisch werk , dat was mijn droom al van jongs af aan .
Maar uiteindelijk toch maar een opleiding in de zorg geprobeerd . maar daar liep ik ook in vast , in beide opleidingen , was dat trouwens op de stages .
Op een gegeven moment heb ik een time out genomen , wat betreft naar school gaan en ben ik gaan werken voor uitzendbureaus , ik heb verschillend werk aan gepakt om toch inkomsten te hebben , ik heb ik de productie gewerkt , inpakwerk gedaan , als voeding assistente gewerkt op een afdeling in een verpleeghuis . Dit vond ik erg leuk om te doen , maar omdat de stichting ging reorganiseren , moesten alle uitzendkrachten daar weg ik dus ook , dat was ontzettend jammer .
Nu heb ik een vast contract in een verpleeghuis in de schoonmaak .
Ik heb het hier niet naar m`n zin , Collega`s zijn niet zo aardig en ik wil graag wat anders gaan doen .
Receptiewerk lijkt me wel leuk en baliewerk in een ziekenhuis ,want het lijkt me wel leuk mensen aan een balie helpen als ze vragen hebben etc .
Voedingsassistente op een afdeling in een verpleeghuis ligt mijn interesse ook nog steeds .
Ik weet ook niet of ik wel echt de capaciteiten heb om achter een balie te staan , ik ben niet zo`n prater namelijk .
Hebben jullie tips want ik weet het even niet meer .
Alvast bedankt
|
1 oktober 2014, 19:27
|
|
Je hebt weinig zelfvertrouwen wat zich vertaald in een gebrek aan richting en snel willen opgeven, probeer jezelf te accepteren en je komt achter dat je meer kunt dan je voor mogelijk hield.
|
2 oktober 2014, 10:50
|
Seniorlid
|
|
Geregistreerd: 23 september 2014
Berichten: 49
|
|
Hoy,
Ik heb een aantal vragen:
Je zegt dat je stagebegeleiders in het kinderdagverblijf het niet een geschikte richting vonden, maar wat vond je er zelf van?
De opleiding in de zorg, wat vond je daar van?
Waren de opmerkingen terecht?
Welke opmerkingen waren er in de functie van voedingsassistente?
Waarom ben je er al van overtuigd dat je niet geschikt bent voor het werk aan de balie als je het nog niet gedaan hebt?
Ik zal je het verhaal vertellen van de twee schoenverkopers die naar Afrika vertrokken om schoenen te verkopen, de een in Oost-Afrika, de tweede in West-Afrika.
Na een week kreeg de directeur twee berichten:
Uit West-Afrika: Er draagt hier niemand schoenen, het is hier onmogelijk om schoenen te verkopen, ik keer terug
Uit Oost-Afrika: Er draagt hier niemand schoenen, ik heb fantastische vooruitzichten, ik blijf nog wat langer
Wat ik hiermee bedoel is het volgende: je bent zelf de belangrijkste persoon in jouw leven en als je iets wilt bereiken moet je er voor gaan, je moet het zelf doen. Tegenwoordig wordt niets meer in je schoot geworpen.
De eerste voorwaarde om iemand er van te overtuigen dat je de beste man/vrouw op de plaats bent is dat je er zélf ook van overtuigd bent. Ik denk dat je je daar moet of focussen.
|
2 oktober 2014, 13:12
|
Lid
|
|
Geregistreerd: 1 oktober 2014
Berichten: 12
|
|
Hoi
Wat je zegt klopt ook zeker inderdaad ,en daar ben ik ook wel mee aan de slag nu , het stukje positief tegenover mezelf komen te staan .
Maar door het feit dat de opleiding niet gelukt is , dat ik dus vast liep in mijn stage , ben ik onzekerder geworden en ben ik dus ook aan het twijfelen gegaan of pedagogisch werk wel voor me weggelegd was qua mijn persoonlijkheid ook .
Ik kreeg te horen dat ik best leuk met de kinderen kon omgaan , maar dat ik te weinig spontaniteit in me had om met kinderen om te gaan . Ik kon me daar ergens wel in vinden in die opmerking want ik ben niet uitbundig zeg maar .
Verder was ik te stil , dat klopt ook , ik durfde geen iniatief te nemen , misschien was ik ook wel wat verlegen of bescheiden .
Toen ik geswitcht ben naar de zorg waar ik stage moest lopen in een verzorgingshuis , werd ook vaak gezegd dat ik te stil was en weinig iniatief nam .
Ik durfde ook vaak niks te vragen , had dan het idee dat ik dom was .
Verder had ik weinig inzicht in werkzaamheden werd me toen verteld .
Het leren kon ik wel goed en opdrachten maken , verslagen enzovoort ook .
Tijdens de koffie pauze durfde ik niks te zeggen , ik vond mij zelf ook minder dan mijn collega`s , weer die onzekerheid die ook weer op speelde .
Maar goed , ik moest stoppen met de opleiding omdat mijn stage niet voldoende was om door te gaan .
Toen ik voedingsassistente was , werd ik ook te stil bevonden , maar ik werd wel gewaardeerd , ze vonden me een harde werker .
Nu wil ik heel graag een diploma al is het maar in de avonduren , want overdag werk ik .
Nu wil ik heel graag weer gaan leren als is het maar bij een avondschool , dan kan ik dat naast me werk doen .
De onzekerheid zit steeds in me gedachte van wat als het in de praktijk weer niet lukt .
Of andere optie ander werk gaan zoeken , maar dat word denk ik moeilijk met weinig diploma`s
|
2 oktober 2014, 14:38
|
Seniorlid
|
|
Geregistreerd: 23 september 2014
Berichten: 49
|
|
Daar ligt de clou van het verhaal en daar moet je ook aan werken. Dit is ook mogelijk, maar een een echte yuppie zal je waarschijnlijk nooit worden. Er bestaan hiervoor verschillende zelfhulpgroepen, waarom niet bij aansluiten?
Waarom niet aanmelden als leidster bij een jeugdbeweging? Waarom niet "solliciteren" als organisatrice van een of ander schoolevenement. Daar zijn er meestal mogelijkheden dan kandidaten, dus dit moet wel lukken. Dit klinkt misschien heel beangstigend, maar enkel door dit te doen zul je zien dat je vrees helemaal niet gegrond is.
Denk gewoon in je omgeving hoe succesrijk sommige yuppies zijn. De meeste onder hen zijn echt niet intelligenter en werken zeker ook niet harder dan jij. Ze stellen zich enkel veel belangrijker voor dan dat ze zijn en daardoor geloven anderen dit ook, het is niet meer dan dat. Maar dit werkt ook in de andere richting.
Opvallen is soms belangrijker dan hard werken om succesrijk te zijn, en dat mag je niet vergeten.
|
2 oktober 2014, 18:32
|
Lid
|
|
Geregistreerd: 1 oktober 2014
Berichten: 12
|
|
Ik ben ook al aan een zelfhulpgroep aangesloten , daarin ga je aan de slag met een negatief zelfbeeld , wat het is en wat je eraan kunt doen om een positiever gevoel te krijgen .
Ik moet dan ook allerlei thuisopdrachten doen en in de groep bespreken we het met elkaar .
In het begin was dat flink lastig , omdat ik het juist moeilijk vind om in een groep met onbekende te zitten en daar aan deel te nemen .
Mijn probleem zit het hem in dat ik steeds dus bang of af te gaan voor een groep met mensen ook .
Solliciteren vind ik ook altijd heel eng want dan moet je je zelf als het ware presenteren en dat kan ik allemaal niet goed .
Dat is ook de reden dat ik niets anders durf dan de wat simpelere baantjes zoals schoonmaak , wat ik nu doe , want dat is veilig voor me en dan kan er niks mis gaan .
Hoewel ik het daar niet naar m`n zin heb , durf ik niet op te stappen en een andere richting in te gaan , omdat je op de dag van vandaag heel blij mag zijn dat je een baan hebt en een vaste baan .
In de loop der jaren ben ik onzekerder geworden ook voor een groot gedeelte door de mentaliteit hier , er heerst hier in dit verpleeghuis nogal een ik -ben -beter -dan -jij mentaliteit .
En dat is iets waar ik persoonlijk heel moeilijk tegen kan .
De bemoedigende uitspraken zal ik zeker vasthouden en ik zal eens uit mijn comfortzone proberen te komen
|
2 oktober 2014, 18:39
|
Lid
|
|
Geregistreerd: 1 oktober 2014
Berichten: 12
|
|
btw wat is trouwens een Yuppie heb er nog nooit van gehoord namelijk ,
Ben wel benieuwd wat het woord Yuppie te betekenen heeft
|
2 oktober 2014, 20:09
|
Seniorlid
|
|
Geregistreerd: 23 september 2014
Berichten: 49
|
|
Yup(pie) staat voor een young urban professional en is een jong iemand met een goed verdienende baan. Ze wonen in een grootstedelijke omgeving (urban ) op een appartement en zijn enorm materialistisch. Je ziet ze in een maatpak en ze rijden altijd rond in een firmawagen, meestal een BMW, Mercedes of Audi. Een jongere versie van Hyacinth Bucket, zeg maar.
|
2 oktober 2014, 20:22
|
|
YUP figuren zijn meestal HBO/WO commercieel / rechten / bedrijfskunde / economie (alfa) opgeleid en beginnen al tijdens hun studie met gedrag dat naar die subcultuur rijkt. Studentenverenigingen, brallen, opschepperij enzovoorts horen er allemaal bij. Dat zet zich vervolgens voort in het werkzame leven.
Dat is een hele andere realiteit dan de meer mensen gerichte (zorg, sociologie enzovoorts) HBO / WO (gamma) of harde technische HBO / WO (beta) studenten. Die richten zich respectievelijk of op de mens of op de inhoud of inhoud.
De wereld van VMBO / MBO is weer heel anders en vaak erg lokaal gericht. HBO / WO studenten gaan vaak studeren in een ander deel van het land en dus verplaatsen ze zich na hun studie ook vaker / gemakkelijker.
|
2 oktober 2014, 21:12
|
Lid
|
|
Geregistreerd: 1 oktober 2014
Berichten: 12
|
|
Aha op die manier .. nee materialistisch ben ik niet en zal ik nooit worden.k
Iets bereiken wat binnen mijn niveau dus MBO ligt , daar ligt mijn prioriteit wel .
Er is me wel wat vaker gezegd dat ik wel capaciteiten heb , en vrij intelligent ben ( al geloof ik dat zelf niet , ik ben niet dom dat kan ik dan weer wel zeggen , maar ik kan nu ook weer niet zeggen over mezelf dat ik capaciteiten heb .
Meestal werkt het voor mij ook zo dat andere mensen in me directe omgeving op me werk , vrienden etc me vaak bevestiging moeten geven op dat vlak .
Ik kreeg een hele tijd terug te horen op het werk van de manager , dat ik de werkzaamheden die in de praktijk in het begin werden voor gedaan ik niet snel op pikte .. heeft dat ook met intelligentie te maken ?
|
|