Studeren tijdens zware momenten in je leven

[LuckyBet]

Ik ga het hier toch maar even vertellen, want ik krijg het er steeds moeilijker mee.

Twee jaar geleden kreeg mijn vader te horen dat hij ernstig uitgezaaide kanker had en nog vermoedelijk zo'n twee tot hooguit drie jaar te leven zou hebben. Ik zat toen in het tweede studiejaar van mijn deeltijd HBO opleiding. Deze mededeling gaf mij toen een behoorlijke schok.
Voor de laatste zomervakantie was het extreem druk op mijn werk (een dag vrij nemen werd ontmoedigd), we hadden daarbij vrij pittige opdrachten van school die niet helemaal soepel verliepen (samenwerking), er speelden de nodige zaken rondom mijn vader (o.a. het vermoeden van een hersentumor), was de sfeer op het werk niet altijd goed en speelden er nog wat prive zaken. De drie weken die ik vrij had van werk en school, kwamen geen seconde te vroeg! Ik was steeds moe, kon alles in mijn hoofd af en toe niet meer goed op een rijtje houden en had geregeld hoofdpijn.

Nu is per 1 september mijn afstudeerjaar begonnen. Echter mijn vader wordt al slechter en de achteruitgang gaat steeds sneller. Mijn vader heeft botkanker en zijn skelet gaat behoorlijk achteruit momenteel. Hij had twee jaar geleden al een verzakte ruggenwervel en toen zat de kanker al door zijn gehele skelet. De pijn neemt steeds meer toe, de hoeveelheid morfine die hij krijgt, moet geregeld worden bijgesteld. Door de botkanker heeft mijn vader een gebroken bot in zijn been dat niet meer aan elkaar zal kunnen groeien, omdat de plaats van de breuk al bestraald is geweest. Mijn vader heeft nu een traplift en een rolstoel.
Mijn ouders wonen op zo'n anderhalf uur rijden afstand (als alles mee zit op de weg).
Op het werk is het nog steeds behoorlijk druk, maar niet zo extreem meer als dat het ruim 7 maanden lang is geweest, gelukkig. Het lijkt er op dat de sfeer sinds een paar weken wat is verbeterd.
Echter psychisch heb ik het momenteel knap zwaar, dat speelt al langer, maar nu mijn vader zo achteruit gaat wordt het erger. Het valt mij moeilijk om gemotiveerd, ontspannen en positief te blijven.

Heeft er iemand tips voor mij?
School heb ik geruime tijd geleden al op de hoogte gebracht van de ziekte van mijn vader. Ik probeer mijn energie en tijd zo goed mogelijk te managen. Op zich lukt dat nog redelijk, hoewel ik dan soms te maken krijg met mensen die boos en teleurgesteld zijn, omdat ik niet constant klaar sta en nogal negatief ben. Deze reactie maak ik me dan druk over, ik voel me het ene moment schuldig en het andere moment gefrustreerd. Het negatieve gevoel dat veel de kop op steekt, valt moeilijk af te schudden. Ik ben sowieso niet de meest positieve persoon van nature.

[LuckyBet]

Overigens zit er op de afdeling waar ik werk weer extra werk aan te komen en het zal een hele toer worden er extra personeel (halve FTE bijvoorbeeld) bij te mogen huren. Gezien het feit dat de personele bezetting binnen het bedrijf zo minimaal mogelijk wordt gehouden.

Neem contact op met een psycholoog om gedrag methoden te ontwikkelen waarmee je afstand kan nemen van de ziekte van je vader. Het is erg sneu maar in feite niet het probleem van de school, je mede-studenten of je werk. Dat is niet hard bedoeld maar helaas zit het leven niet altijd mee.

Het is belangrijk om 100% te blijven functioneren. Ik kan me ook niet voorstellen dat je vader het prettig zou vinden wanneer je studie zou falen of je je baan zou verliezen vanwege zijn ziekte.

Veel succes.

[LuckyBet]

Zo'n vaart loopt het gelukkig ook niet, dat ik mijn baan dreig te verliezen. Momenteel zit ik in het afstudeerjaar, dus zijn er geen medestudenten die van mij te lijden hebben. Ik merk dat ik de meeste moeite heb mij op alles te kunnen concentreren op de momenten dat ik weet dat mijn vader lijdt. Dan lijd ik als het ware met hem mee. Op de momenten dat hij, naar omstandigheden, comfortabel is, dan kan ik me beter op andere zaken concentreren. Maar hij krijgt nu steeds vaker met vervelende zaken te maken, naar mate hij het einde van zijn leven nadert. Mijn vader is steeds heel trots geweest dat ik een opleiding volg en met goed resultaat. Dus ook voor hem wil ik graag goed blijven presteren.

[Primago advies]

Ik snap je gevoel! Heb je al met je vader en moeder gepraat en gezegd hoe jij je voelt. Misschien kunnen zij je helpen, want ze willen vast dat het goed met je gaat.

En wees niet bang om hun te belasten met je gevoel, want het kan jullie dichter bij elkaar brengen en hopelijk vinden jullie een manier om er op een positieve manier (ondanks dat de situatie heel vervelend is) mee om te gaan.

Ik wens je heel veel sterkte en laat van je horen als je met hun gepraat hebt.

Wens je een goede nacht.

Groeten van Hetty

[LuckyBet]

Mijn vader ligt nu sinds bijna twee weken in het ziekenhuis en is te moe en verward om een gesprek mee te hebben daarover.

Tijdens de laatste fase van de ziekte zou ik me daar ook niet meer op richten. Heel veel sterkte.

[LuckyBet]

Mijn ouders hebben steeds geaccepteerd en gerespecteerd dat mijn werk en school steeds op de eerste plaats stonden. En ik heb steeds op werkgebied en op het gebied van school goed gespresteerd. Goede beoordelingen op het werk en goede cijfers op school en steeds vrijwel bij geweest met alles. Alleen nu wordt het allemaal wel erg moeilijk nu mijn vader sinds enige tijd slecht gaat. Vanuit school en vanuit het werk is hier begrip voor. Maar zelf vind ik het heel moeilijk om op een gebied niet te (kunnen) presteren als normaal.

[mariekevanoosterhout]

Maar zelf vind ik het heel moeilijk om op een gebied niet te (kunnen) presteren als normaal.

Je legt de lat veel te hoog voor jezelf. Het is heel normaal dat je in zo'n situatie op bepaalde gebieden even een stapje terug doet. Als je dit in goede overleg met anderen doet, hoeft dit geen problemen op te leveren. Je hebt maar een beperkte hoeveelheid energie, gebruik die verstandig. Zo houd je het het langste vol en daar is tenslotte iedereen het meest bij gebaat.

[LuckyBet]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans-Pieter Ritzema

Tijdens de laatste fase van de ziekte zou ik me daar ook niet meer op richten. Heel veel sterkte.

We hebben geen idee hoe lang hij nog zal leven en of hij nog weer terug naar huis zal kunnen komen, niemand die dat op dit moment kan zeggen. Hij heeft een behandeling gehad die tegen de pijn zou moeten gaan helpen. Hij moest naar het ziekenhuis vanwege de extreme pijn, maar kreeg daar vervolgens nog een aantal complicaties er bij. Op het moment gaat het redelijk en is hij redelijk stabiel, maar hij is wel bedlegerig.