Het verhaal is lang geleden gepost en wie het leest kan er nog wat van opsteken, daarom wil ik alsnog mijn visie plaatsen, puur voor wie het leest.
Lang geleden ben ik begonnen met mijn eigen accugroothandel en ik heb best wat personeel in dienst. De tevredenheid onder mijn werknemers is best groot. Ik ben zelf dus een werkgever. De 'baas' dus, maar ten eerste ben ik net zo goed een mens en des te meer tevreden jij je werknemers houdt des te minder verzuim zal er zijn en des te meer winst draai ik.
Je baas is een omzethoarder en het klinkt als uitbuiten. Ik heb heel het verhaal gelezen en ik heb het wel met je te doen. Dit is een prachtig voorbeeld van winst willen maken over iemand anders zijn rug. Je raakt gestrest, je krijgt klachten zoals je rug en als je vrij wil nemen om de chiropractor nog te kunnen zien kost je baas dit een half uur en je bent nog zo keurig om dit als verlof op te nemen. Vervolgens krijg je een uitbrander van heb ik jou daar.
Hier spelen er een paar dingen: je baas ziet jou niet, maar het geld. Als er een rimpeltje in komt dan loopt hij geld mis en jij bent er om geld binnen te harken. Jij bent geen @Loesje88, maar een object om geld te verdienen. Je werkt soms wat over en als jij dan wat hebt dan is niemand thuis. De hond van je collega is ziek en jij mag de klappen er van opvangen.
Wat zeg ik hierop?
>Je baan is niet vol te houden: Je bent een mens en als mijn werknemers klachten krijgen dan doe ik iets voor die klachten en vraag ik mezelf af of ik ze niet te hard laat werken. Ik zou me dan zelfs schuldig gaan voelen want dan behandel ik mijn werknemers niet goed en behalve veel meer ziekteverzuim werk ik indirect ook naar mijn eigen ondergang van de zaak. Jouw baas is dus absoluut niet slim bezig zacht gezegd.
>Je komt in de ziektewet: Dit kost de overheid (uitkering) geld en daar betaald jouw baas ook indirect aan mee. Hij zal steeds minder gewaardeerd worden en uiteindelijk kan zijn zaak naar de Filistijnen gaan.
>Hij trekt anderen voor: Dit is bijster onprofessioneel en dan krijg je scheve verhoudingen tussen collega's onderling.
>Natuurlijk ga je dan de ziektewet in. Je bent geen robot en je secundaire arbeidsomstandigheden zijn tegen de 0 aan.
Wat is mijn visie?
=Je komt naar je werk omdat er gewerkt moet worden. Ik stel een bepaald verwachtingspatroon vast die bij de sollicitatie al bekend is. Het is dan aan de toekomstige werknemer de keus dit te aanvaarden.
=Er mogen grappen gemaakt worden en mag gelachen worden; graag zelfs, maar er moet ook gewerkt worden.
=Er zijn duidelijke regels en er mag alsnog best veel. Pestgedrag op de werkvloer pak ik hard aan. Dit doe je maar 1 keer.
=Respect onderling, positieve en constructieve uitdaging, het biertje op de vrijdagmiddag en groeimogelijkheden. Teambuilding en een heldere taakverdeling.
Althans ik tracht dit na te streven en jouw baas is zo anders dan als ik ben. En ja, mijn zaak loopt goed en ik zorg ervoor dat het ook leuk blijft en er genoeg uitdaging is. Natuurlijk ben ik soms best wel streng en bewust zodat de grens tussen lol maken en serieus werken ook duidelijk is. Ik heb een bepaald verwachtingspatroon welke goed vol te houden is. Bezoek aan medische instanties doe je in je vrije tijd en mocht dit echt niet gaan, neem verlof die je ook krijgt zonder uitbrander erna. Moet je plotseling weg en je kon dit niet plannen dan kan dat bijna in elk geval, maar overleg met je collega's die het gat kunnen vullen. Is de reden echt gegrond dan kun je zelfs buitengewoon betaald verlof krijgen. Natuurlijk niet elke week of zo, maar als het écht niet anders kan zei het zo.
Natuurlijk meld jij je ziek. Volkomen begrijpelijk want dit is niet vol te houden zo en zo kan niemand werken, en al helemaal niet als andere collega's voorgetrokken worden. Ik vond het een heel aandoenlijk verhaal en als ik zo met mijn werknemers zou omspringen zou ik twijfelen aan mijn eigen mensheid en me diep schamen.
|
Soortgelijke discussies
Hybride weergave
