Sollicitatiegesprek BBL verpleegkundige. Waarom eigenlijk?

[Kanya]

Dankzij jullie hulp met mijn brief en CV ben ik uitgenodigd voor de sollicitatiebijeenkomst in het ziekenhuis van mijn voorkeur en mag ik volgende week op gesprek komen!
Dit wordt het eerste echte sollicitatiegesprek van mijn leven en er hangt meteen heel veel vanaf.

Ik ben nu bezig met alles helemaal uit te werken. Ik heb heel veel gegoogled op vaak gestelde vragen bij gesprekken voor leerling-verpleegkundigen en ben mij weer aan het verdiepen in de Star-methode (het ziekenhuis gaf zelf aan hiermee te werken). Dit gaat allemaal goed en ik heb een hele rij vragen voor mijzelf uitgewerkt.

Maar dan het deel waar google mij niet mee kan helpen... Waarom wil ik zo graag verpleegkundige worden? Ik weet waarom ik het als BBL wil, ik weet waarom ik het in het ziekenhuis wil en waarom in dit ziekenhuis. Maar waarom wil ik nou eigenlijk verpleegkundige worden?

Als ik dit voor mijzelf naga, is de belangrijkste reden dat ik het een mooi, nuttig, 'echt' beroep met aanzien vind waarmee ik overal ter wereld (ik wil naar het buitenland) aan de slag kan en waar je in je verdere leven ook privé gewoon heel veel aan hebt. Ook de vele doorgroeimogelijkheden spreken mij erg aan omdat ik nooit weet wanneer ik uitgeleerd ben en wat ik in de toekomst nog meer wil.

Dit lijken toch niet helemaal de dingen te zijn die ze willen horen dus kunnen jullie mij alstjeblieft helpen? Ik heb tijdens de bijeenkomst te horen gekregen dat je niet aan moet komen met dingen als 'ik vind het leuk om met mensen te werken, ik vind het een uitdaging, ik hou van voldoening in mijn werk'. Dit vinden ze allemaal 'te vaag geneuzel' maar er blijft dan niet veel over.

Ik heb ook nooit eerder in de zorg gewerkt anders kon ik nog vertellen dat ik hier nét iets mis en een functie als verpleegkundige mij dit wél kan bieden. (in eerste instantie was ik ook op mijn CV afgekeurd voor de bijeenkomst maar nadat ik mailde of ik mocht weten op welke punten ik afgekeurd was, mocht ik ineens toch komen (ik ben een doorzetter ) Bijna iedereen op de bijeenkomst had al ervaring in de zorg of met maatschappelijk werk of iets, óf ze waren 16 en net van school. Ik ben 22 en heb tussen mijn middelbare school en nu alleen maar in een winkel gewerkt en dat heeft natuurlijk totaal niets met de zorg te maken. Ik heb dit gedaan omdat ik zo snel mogelijk naar het buitenland wilde en ik hier niet veel aan een opleiding zou hebben. Daarom wilde ik sparen en dacht ik er niet aan dat er ook opleidingen zijn waar je wél wereldwijd iets aan hebt.
Jullie lezen wel dat ik nu best onzeker ben over mijzelf waardoor het mij helemaal niet meer lukt om voor mijzelf te vertellen waarom ik dit zo graag wil

Diep in mijn hart weet ik gewoon waarom ik dit zo graag wil maar ik krijg het niet op een rij. Kunnen jullie mij misschien een beetje op weg helpen? Wat zijn, buiten het vage geneuzel zoals zij het noemen, nou echt de redenen om verpleegkundige te worden? Waarom wilden jullie zo graag verpleegkundige worden? Dan krijg ik het misschien voor mijzelf wat beter op een rijtje.

[Ellie]

Hoi Kanya!

Je zegt: "Als ik dit voor mijzelf naga, is de belangrijkste reden dat ik het een mooi, nuttig, 'echt' beroep met aanzien vind waarmee ik overal ter wereld (ik wil naar het buitenland) aan de slag kan en waar je in je verdere leven ook privé gewoon heel veel aan hebt. Ook de vele doorgroeimogelijkheden spreken mij erg aan omdat ik nooit weet wanneer ik uitgeleerd ben en wat ik in de toekomst nog meer wil"

Ik vind de redenen die je noemt perfect! Ik zou niet weten waarom ze dit 'vaag geneuzel' zouden vinden. Bovengenoemde alinea is toch veel anders dan "ik vind het een uitdaging". Als je bovenstaande alinea iets uitbreidt, wellicht met een voorbeeld uit jouw persoonlijke ervaringen, dan heb je een meer dan voldoende antwoord op deze moeilijke vraag.

Ik wens je veel succes met jouw gesprek, ik ben er zeker van dat het goed komt! Laat je ons weten hoe het gegaan is?

Groetjes,

Ellie

[wieteke]

Helemaal met Ellie eens.
Mijn motivatie om verpleegkundige te worden was destijds dat ik als kind van 2 al "zuster" wilde worden. Ook behoorlijk geneuzel.
Als je niet eerder in een beroep gewerkt hebt blijf je al snel hangen in "het lijkt me leuk". Je kunt wel aangeven dat je op school bijvoorbeeld veel interesse had in biologie of als kind al veel voor mensen uit je omgeving gezorgd hebt.
Mijn ervaring uit de loopbaangesprekken die ik voer is, dat mensen met name op gevoel voor de zorg kiezen. Het blijft toch een vak waar je vooral met je hart werkt.
Veel succes.

[Kanya]

Dankjewel voor jullie opbeurende reacties
Ik ben gewoon heel erg onzeker geworden door alle (in mijn ogen) perfecte toekomstige verpleegsters die op de bijeenkomst aanwezig waren. Die hadden bijna allemaal een opleiding of huidig beroep wat al dezelfde richting heeft en dan is het zo makkelijk om te zeggen "ik mis dit en dat in mijn beroep wat verpleegkunde mij wel kan bieden. Maar goed, ik heb dan wel geen eerdere ervaring, ik ben inderdaad wel al altijd heel erg geïnteresseerd geweest in biologie en voor dat het buitenland in beeld kwam, wilde ik altijd de dierenzorg in. En ook ík kan uit mijn vorige werk dingen bedenken die ik tekort kom en verpleegkunde mij wel kan bieden.

Nogmaals bedankt, ik zie het weer helemaal zitten! Volgende week woensdag mag ik en ik laat meteen weten hoe het gegaan is.

(tips zijn nog steeds welkom hoor)

[Kanya]

Ik ben op gesprek geweest en het ging heel erg goed! Ik heb me natuurlijk veel te druk gemaakt en véél te veel voorbereid. Er werd maar één voorbeeldje gevraagd volgens de starmethode maar dit ging gewoon over of ik weleens een lastige klant had gehad. Voor de rest gewoon normale vragen over hoe ik omga met mijn leidinggevenden en waar ik mijzelf zie over 10 jaar enzo.

Ondanks dat het gesprek zo goed ging, kreeg ik gelijk 2 dagen later een brief binnen waarin stond dat ik niet in aanmerking kwam voor de opleiding. Ik heb gebeld en het blijkt dat ze niet geloofden dat ik de opleiding af wilde maken (mijn verloofde woont in het buitenland en ik wil er ook ooit heen) en ze vonden mij te pittig in die zin dat ze dachten dat ik tijdens de opleiding te koppig zou zijn om gewoon dingen aan te nemen.

Het eerste punt kan ik makkelijk veranderen door gewoon wat meer te benadrukken dat ik juist bezig ben met een huurwoning om te proberen samen een toekomst op te bouwen in Nederland.
Het tweede punt hebben ze wel een beetje gelijk in. Ik bén pittig maar natuurlijk niet op zo'n manier dat ik tijdens een opleiding geen dingen van anderen aan kan nemen. Ik zeg snel wat ik denk maar niet op die manier dat ik niet luister...

Ach ik weet nu tenminste waar ik aan toe ben voor het gesprek woensdag met het ziekenhuis waar ik echt het liefst zou komen te werken en wat ook gelijk mijn op één na laatste kans is. Nu maar uitkijken dat ik niet juist weer niet pittig genoeg overkom...

[Kanya]

Ik ben ondertussen bij het ziekenhuis van mijn voorkeur geweest en daar had ik een heel slecht gevoel over mijn gesprek. Ik heb geen domme dingen gezegd maar de vragen die gesteld werden waren niet echt uitdagend genoeg om mij te laten vertellen waarom ik dit nou zo graag wil en waarom ze nou perse voor mij moeten kiezen. Ik had enorme hoofdpijn waardoor ik mij later pas realiseerde dat ik echt niet enthousiast en opvallend genoeg over ben gekomen.

Toch ben ik vorige week gebeld dat ik op een tweede gesprek mag komen. Het is alleen geen tweede gesprek in de zin dat ik wat verder gekomen ben, maar echt een tweede gesprek als herkansing van het eerste gesprek. Ze hebben waarschijnlijk een goede indruk van mij gekregen maar doordat ik mij niet lekker voelde, toch een beetje hun twijfels gekregen.
Ze hadden hun twijfels bij wat ik van de opleiding verwacht. Ik ga mij nu dus daarop richten al weet ik niet precies hoe ik deze vraag uit moet leggen...

Ik hou jullie op de hoogte.

[berlien]

Heb je inmiddels al een BBl plek?
Ik ben zelf al wat ouder (35) maar zou ook erg graag
een BBL plek willen vinden. Alleen dan in de begeleidende sector.
Helaas is dit niet zo makkelijk. Er zijn namelijk niet zoveel
vacatures en als ik dan solliciteer zijn er tegelijk ook 500 andere sollicitanten.

Succes nu en in de toekomst!!!!

[Kanya]

Ik werd vandeweek zelf ook een beetje ongeduldig omdat het twee weken geleden was dat ik gebeld ben dat ik voor een tweede gesprek mocht komen. Ik heb een mailtje gestuurd en kreeg een mail terug dat ze 'hopen' dat het in mei is dus ik heb mijn verwachting van 'binnen een paar dagen' maar even omgezet naar 'binnen een paar weken'.

Ondertussen moet ik woensdag naar een soort IQ test voor het tweede ziekenhuis waar ik nog in de race zit en als het goed is, zijn ze bij het laatste ziekenhuis waar ik nog in de race zit, begin deze maand begonnen met het kijken naar de sollicitatiebrieven maar ik hoop echt heel erg dat het ziekenhuis waar ik op tweede gesprek mag komen want de andere ziekenhuizen zijn het net niet helemaal. De ene is steeds slecht in het nieuws in verband met bacterieën en de andere is op een opdringerige manier christelijk.

Bij mij is het ook het geval dat er per ziekenhuis zo'n 60 brieven ingezonden worden, er daar zo'n 20 uitgekozen worden en er daar weer een stuk of 5 uitgekozen worden die ook daadwerkelijk aangenomen worden. Ik zou zeggen probeer het gewoon! Nee heb je, ja kun je krijgen. En als het nu niet lukt, lukt het misschien in februari wel, of september volgend jaar of... En in de tussentijd proberen je te blijven ontwikkelen door cursussen of misschien alvast iets te gaan doen in de zorg wat niet zozeer in de begeleidende sector valt. Succes!

[Kanya]

Oorspronkelijk geplaatst door Kanya

Ik ben ondertussen bij het ziekenhuis van mijn voorkeur geweest en daar had ik een heel slecht gevoel over mijn gesprek. Ik heb geen domme dingen gezegd maar de vragen die gesteld werden waren niet echt uitdagend genoeg om mij te laten vertellen waarom ik dit nou zo graag wil en waarom ze nou perse voor mij moeten kiezen. Ik had enorme hoofdpijn waardoor ik mij later pas realiseerde dat ik echt niet enthousiast en opvallend genoeg over ben gekomen.

Toch ben ik vorige week gebeld dat ik op een tweede gesprek mag komen. Het is alleen geen tweede gesprek in de zin dat ik wat verder gekomen ben, maar echt een tweede gesprek als herkansing van het eerste gesprek. Ze hebben waarschijnlijk een goede indruk van mij gekregen maar doordat ik mij niet lekker voelde, toch een beetje hun twijfels gekregen.
Ze hadden hun twijfels bij wat ik van de opleiding verwacht. Ik ga mij nu dus daarop richten al weet ik niet precies hoe ik deze vraag uit moet leggen...

Ik hou jullie op de hoogte.

Ik heb hier helemaal niet meer vermeld dat ik aangenomen ben bij het ziekenhuis waar ik het hier over had. Het tweede gesprek was eigenlijk gewoon een beetje een herhaling van het eerste gesprek maar dan met andere mensen. Het ging dus niet dieper ergens op in maar ging waarschijnlijk gewoon om een laatste definitieve indruk. Er waren die dag met mij erbij drie mensen en er mochten er twee door waar ik er dus één van was.
Ik ga 28 augustus beginnen en heb er echt onwijs veel zin in.

Carriëretijger, bedankt voor jullie hulp!

[wieteke]

Wat goed. gefeliciteerd!
Veel plezier en succes met je nieuwe baan.