Werken op universitair niveau trekt me niet. Is dit erg?

[beau]

Is het erg dat je als psycholoog niet de interesse hebt om als echte psycholoog te werken? Het geeft mij soms het gevoel dat ik een verkeerde keus heb gemaakt door psychologie te gaan studeren. Ik heb het vermogen om op universitair niveau te studeren, maar niet de motivatie om op dat niveau te werken.

Ik heb gemerkt dat het werken als psycholoog niet echt mijn ding is. Zowiezo moet je veel doen voor registraties en herregistraties en moet je jezelf blijven bijscholen. Als basispsycholoog komt je moeilijk aan een baan.
Bovendien vind ik werken in de jeugdzorg leuker en meer passen bij mij als persoon. Als psycholoog werken, ben je niet echt maatschappelijk betrokken en dat ben ik van persoon juist wel. Ik hou van die multi-problem gezinnen en het zoeken naar oplossingen voor die gezinnen. Wat mij het meest boeit is het systeemgericht werken en als psycholoog werk je erg individualistisch. Dit trekt mij niet...

Wat vinden jullie ervan dat je als psycholoog gaat solliciteren op hbo functies in de jeugdzorg? Als ik dit tegen mensen zeg, dat zeggen ze oh wat zonde, echt dom. je bent toch psycholoog, ga lekker als psycholoog werken. Ik ken zelfs mensen die achter mijn rug om praten en zeggen ..'ze is niet zo slim.Ze heeft de universiteit afgerond voor status, maar in feite kan ze niks'. Soms geloof ik dit bijna ook.
Wat vinden jullie hiervan dat je als psycholoog geintereseerd bent in functies bij de Jeugdzorg? Is dit een verlies?

Zijn er mensen hier die werken bij Bureau Jeugdzorg als bijvoorbeeld medewerker Toegang? Wat kunnen jullie hierover zeggen?

[ajhoff]

Ik vind het eerlijk gezegd dom om te denken dat je dat moet gaan doen waar je voor gestudeerd hebt

Als jij niet als psycholoog wilt werken is dat prima. Je hebt een dijk van een opleiding en er zijn plenty andere banen waar je die vaardigheden kunt gebruiken. Het is niet zo dat je je opleiding weggooit als je niet als psycholoog aan het werk gaat. Je opleiding geeft je een basis waarop je voortbouwt. Waar je uitkomt zie je vanzelf wel.

Doe gewoon waar je zin in hebt en trek je niets aan van mensen. Mensen roddelen zich al sind mensenheugenis de grafkist in en je hebt er niets aan je daar iets van aan te trekken.

[René]

Oorspronkelijk geplaatst door beau

Wat vinden jullie ervan dat je als psycholoog gaat solliciteren op hbo functies in de jeugdzorg?

Ik weet niets van die branche, maar in de ICT (en breder: de techniek) is het enigszins gebruikelijk. Ik heb wo Elektrotechniek gedaan, maar vrijwel al het werk dat ik heb gedaan is feitelijk hbo-werk. Hetzelfde geldt voor veel van mijn studievrienden. Soms prefereert de werkgever om allerlei redenen een academicus, maar vakinhoudelijk kan het werk vaak net zo goed door een hbo'er gedaan worden.

Bedenk ook dat het hbo op dit moment in een matig daglicht staat, door het doorgeslagen competentiegerichte leren sinds 2000 (om en nabij). Van een wo-afgestudeerde weet je dat hij behoorlijke vakkennis en denkvermogen heeft, terwijl je er bij hbo'ers rekening mee moet houden dat ze misschien vergaderend, presenterend en kopiërend door hun toch al niet te moeilijke studie zijn gerold (sorry hbo'ers, maar zeg eens eerlijk ... ) Het zou dus best kunnen dat sommige werkgevers liever een wo'er hebben, ook al gaat het om een hbo-functie.

Ik zou gewoon op zoek gaan naar banen die je liggen, en daarbinnen kijken naar de vacatures of werkgevers waar wo Psychologie een pre is.

[Deviate]

Mijn oma zei altijd': 'Je moet je eigen kop volgen, anders kan je em er net zo goed afhakken.'

[beau]

Het is wel erg moeilijk om werk te vinden in de jeugzorg met een psychologie achtergrond. Je wordt telkens maar afgewezen op grond van te weinig werkervaring en dit zorgt er bij mij voor dat mijn zelfvertrouwen alleen maar meer en meer naar beneden gaat en ik de toekomst somber inzie.
Iemand nog tips en trucs over wat ik nog meer kan doen?

[BobdeBouwer]

Oorspronkelijk geplaatst door beau

Het is wel erg moeilijk om werk te vinden in de jeugzorg met een psychologie achtergrond. Je wordt telkens maar afgewezen op grond van te weinig werkervaring en dit zorgt er bij mij voor dat mijn zelfvertrouwen alleen maar meer en meer naar beneden gaat en ik de toekomst somber inzie.
Iemand nog tips en trucs over wat ik nog meer kan doen?

Volgens mij weet je al wat je wilt: werken in de jeugdzorg alleen niet als psycholoog. Wat houd je tegen? Bang voor een afgang, familie of vrienden die je niet begrijpen?

[beau]

Nee, ik ben juist bang dat het me nooit gaat lukken om in de jeugzorg te werken, want ik solliciteert, maar word telkens afgewezen wegens niet relevant werkervaring. Ik ben zeker niet bang voor de reacties van anderen, want uiteindelijk gaat het mij om waar ik me prettig bij voel en niet om hoe anderen zich erbij voelen.

[BobdeBouwer]

Dat is mooi . Wat solliciteren betreft heb je soms geluk nodig. En dat kan je op jouw beurt weer wat helpen. Probeer eens ergens vrijwilligerswerk te doen, vraag eens of je een dag(deel) mag meelopen en vooral niet opgeven!