Niet eerlijk zijn op een sollicitatie

[karels]

Vandaag had ik een sollicitatie en kom thuis met een vervelend gevoel.
De reden waarom ik bij mijn vorige werkgever geen contractverlenging heb ontvangen komt niet overheen met de uitleg die ik bij mijn sollicitatie gegeven heb.
Bij mijn vorige baan is mijn contract na 1 1/2 jaar niet verlengd en dat had mede te maken met een klein conflict die ontstaan is. Bij mijn sollicitatie heb ik aangegeven zelf weg te zijn gegaan omdat het werk niet meer uitdagend was.

Het vertrek bij mijn vorige werk is in mijn belevenis op een vervelende en oneerlijke manier geschiedt. Echter erken ik ook wel mijn zwakke punten wat waarschijnlijk mee heeft gewogen in hun besluit.

Hoe kan ik eerlijk zijn bij een sollicitatie zonder helemaal uit te weiden naar de oorzaak van mijn vertrek? Ik weet ondertussen donders goed dat een nieuw bedrijf niet ook in een zelfde valkuil wilt trappen.

Gewoon liegen, noem het desnoods bluffen, doet je baas ook tegen jou en tegen zijn klanten. Bovendien mogen ze jou oude werkgever toch niet bellen ter referentie als jij dat niet wilt, doen ze dat wel dan zijn ze strafbaar.

Vroeger dacht ik ook dat eerlijkheid het langst duurde totdat ik in een zeer vervelende situatie terecht kwam omdat ik eerlijk was terwijl ik het had kunnen voorkomen door te liegen, en niemand zou er ooit achter gekomen zijn.

[mariekevanoosterhout]

Liegen is NOOIT verstandig. Jij kwam thuis met een vervelend gevoel en datzelfde gevoel kan je nieuwe potentiele werkgever ook hebben gehad. Als ik in een gesprek zit met een sollicitant voel ik ook gauw aan of iets klopt of niet. Ik ga dan doorvragen en als ik het idee heb dat iemand niet eerlijk is, dan kan ik daar echt de kriebels van krijgen. Ik kan het zeer waarderen als iemand oprecht is en kan aangeven wat hij van een vervelende situatie geleerd heeft. Kun je de situatie van meerdere kanten bekijken? Zou het je nog een keer kunnen gebeuren? Als ik op die vragen een oprecht en bevredigend antwoord krijg, dan kan ik iemand echt wel een tweede kans gunnen. Het klopt inderdaad dat een potentiële werkgever officieel niet zonder jouw toestemming contact op mag nemen met je oude werkgever, maar geloof me: via het informele circuit gebeurt dit wel degelijk.

[Online hulp]

Ik ben het helemaal met Marieke eens. Nooit liegen en je vervelende gevoel na het gesprek zeker serieus nemen. Je wilt toch niet met een rotgevoel beginnen aan een nieuwe baan?

Oorspronkelijk geplaatst door mariekevanoosterhout

Liegen is NOOIT verstandig. Jij kwam thuis met een vervelend gevoel en datzelfde gevoel kan je nieuwe potentiele werkgever ook hebben gehad.

Het lijkt mij sterk dat een werkgever wakker ligt van een sollicitatie, voor jou 10 andere. Bovendien zijn ze het gesprek 2 minuten na afloop alweer vergeten, daarom hoor je er vaak ook niets meer van naderhand. Werkgevers geven alleen maar om hun eigen ik en zijn ook alleen maar bezig met hun eigen ik.

Als ik in een gesprek zit met een sollicitant voel ik ook gauw aan of iets klopt of niet. Ik ga dan doorvragen en als ik het idee heb dat iemand niet eerlijk is, dan kan ik daar echt de kriebels van krijgen. Ik kan het zeer waarderen als iemand oprecht is en kan aangeven wat hij van een vervelende situatie geleerd heeft.

Als iemand geld in het laatje brengt, wat is het probleem dan? Moet iemand dan wel "iets geleerd" hebben? Oh wacht, de enige "vervelende situatie" voor werkgevers is natuurlijk als er geen geld verdiend wordt door iemands toedoen.

Kun je de situatie van meerdere kanten bekijken? Zou het je nog een keer kunnen gebeuren? Als ik op die vragen een oprecht en bevredigend antwoord krijg, dan kan ik iemand echt wel een tweede kans gunnen.

Dus iemand moet JOU eerst bevredigen met een zalvend antwoord voordat je hem een 2e kans geeft. Wat zijn werkgevers en HR mensen toch een stel stiekeme sadisten.

Het klopt inderdaad dat een potentiële werkgever officieel niet zonder jouw toestemming contact op mag nemen met je oude werkgever, maar geloof me: via het informele circuit gebeurt dit wel degelijk.

Dus als ik bij werkgever A solliciteer in Rotterdam, dan gaat hij mijn oude werkgever B in Maastricht even opzoeken om te vragen "hoe en wat", want alle werkgevers in Nederland kennen elkaar natuurlijk ook persoonlijk? Lijkt mij sterk, werkgevers zijn hier echt niet zo mee bezig hoor. Wellicht dat dit meer bij Christelijke werkgevers ter sprake komt in de kerkbanken ofzo. En hoe zit dat dan als ik bijvoorbeeld internationaal ga solliciteren?

[Kipvis]

Ik vind je reactie wel een beetje cynisch, Shjim. Bekijk het van deze kant: iemand die liegt bij zijn/haar sollicitatie, is blijkbaar bereid oneerlijke middelen in te zetten om tot zijn/haar doel te komen. Het vertelt dus iets over de persoon. Wil je als werkgever iemand die zich potentieel oneerlijk zal gaan gedragen?

Nu begrijp ik wel heel goed waarom de topicstarter zou liegen, want een conflict is geen prettig verhaal en geeft ook geen al te beste indruk. Je schrijft zelf "Vroeger dacht ik ook dat eerlijkheid het langst duurde totdat ik in een zeer vervelende situatie terecht kwam omdat ik eerlijk was terwijl ik het had kunnen voorkomen door te liegen, en niemand zou er ooit achter gekomen zijn." Wat heb je eigenlijk meegemaakt, als ik vragen mag?

Oorspronkelijk geplaatst door Kipvis

Ik vind je reactie wel een beetje cynisch, Shjim. Bekijk het van deze kant: iemand die liegt bij zijn/haar sollicitatie, is blijkbaar bereid oneerlijke middelen in te zetten om tot zijn/haar doel te komen. Het vertelt dus iets over de persoon. Wil je als werkgever iemand die zich potentieel oneerlijk zal gaan gedragen?

Ik heb jaren lang alles gewoon op de "normale" manier gedaan, maar als zoiets niet zijn vruchten blijkt af te werpen dan ga je toch andere dingen proberen niet? Iedere keer is het allemaal niet goed genoeg, altijd weer een of ander dom excuses dat nergens op slaat of gewoonweg niet waar is. En het ligt ook niet aan mij want ik zit iedere keer gewoon mijn contract periodes uit, zonder dat ik waarschuwingen of andere geluiden hoor.

Maar ik denk dat ik weet wat het is. Ik woon in Zeeland en meerendeel in Zeeland is Gereformeerd, ik hoor niet bij hun "club" en daarom wordt het gewoonweg iedere keer niets. Want zo'n gore heiden als mij wil je toch niet in je clubje hebben? Het klinkt allemaal vreemd maar die mensen hier van de Gereformeerde kerk spannen samen achter je rug om, vaak ook zonder dat de baas het weet. Ze zitten helaas net in die hiërarchische laag tussen de baas en jou. En daar zijn zeker sterke aanwijzingen voor: "Alle mensen binnen het bedrijf die lid zijn van de kerk hebben "heel toevallig" allemaal een vast contract of krijgen er een op korte termijn" & "Alle hogere functionarissen zijn "heel toevallig" lid van een kerk".

Je schrijft zelf "Vroeger dacht ik ook dat eerlijkheid het langst duurde totdat ik in een zeer vervelende situatie terecht kwam omdat ik eerlijk was terwijl ik het had kunnen voorkomen door te liegen, en niemand zou er ooit achter gekomen zijn." Wat heb je eigenlijk meegemaakt, als ik vragen mag?

Ik had iemand z'n auto beschadigd zonder enige opzet en meteen aangeboden de schade te vergoeden zonder tussenkomst van 3den. IPV een beetje mee te werken begon die kerel wiens auto beschadigd was geraakt helemaal te flippen en te driegen met geweld. Schade was overigens niet meer dan een schram van een paar centimeter op het portier.

[GedupeerdeJurist]

Liegen is een essentieel onderdeel van deze maatschappij. De werkgevers doen het en ze eisen ook dat jij het doet. Niemand zit te wachten op de waarheid. Zelfs de rechterlijke macht erkent dat het geoorloofd is om te 'liegen' (dingen achterhouden, eufemistische formulering, etc.) in een sollicitatiegesprek. Uiteraard tot op zekere hoogte.

De situatie die de TS schetst valt binnen deze reikwijdte.

Hij hoeft zich nergens voor te schamen. Ze liegen allemaal. Daarom krijgen zij ook die baan en wordt jij afgewezen. Zij zeggen allemaal dat ze experts zijn in Excel, Microsoft Word, alle talen onder de knie hebben, maar hier is doorgaans niets van waar.

Voor een werkgever gaat het vooral om de 'gezelschapswaarde' van iemand. Of ze het een 'leuk' iemand vinden. Die zogenaamde 'klik'. Oftewel of jouw persoonlijkheid aansluit op die van hun.

De babbelaars hebben het voor het zeggen in deze maatschappij. Als je geen leuke leugens kan vertellen beland je op de straat.

[Dabo]

De kunst is om er een positieve draai aan te geven. Je had een verschil van inzicht. Je kunt ook vertellen dat je geprobeerd hebt je werkgever tegemoet te komen. Of je had gewoon geen klik met het bedrijf. De reden kan helemaal niet van toepassing zijn, wellicht pas je niet zo goed in een klein bedrijf, wat helemaal niet erg is als je bij een groot bedrijf solliciteert.

Daarnaast is het belangrijk om je te realiseren dat je ontslag gebaseerd is op de keuze van je toenmalig leidinggevende. Die heeft een bepaald beeld aan jou overgehouden, maar dit is absoluut niet heilig of de absolute waarheid.

Stel bijvoorbeeld dat je een goede balans hebt tussen introvert en extravert. In een introverte cultuur kan je als extravert opvallen en het kan zelfs zo zijn dat ze dat niet waarderen en je dus zullen ontslaan. Maar in een omgeving van extraverten zul je als introvert opvallen.

Oorspronkelijk geplaatst door GedupeerdeJurist

Ze liegen allemaal. Daarom krijgen zij ook die baan en wordt jij afgewezen. Zij zeggen allemaal dat ze experts zijn in Excel, Microsoft Word, alle talen onder de knie hebben, maar hier is doorgaans niets van waar.

Zozo experts in word en excel, dat zijn niet de minste programma's hoor, daar heb je denk ik minimaal wel WO niveau voor nodig. Een expert in die rommelprogramma's ben je al in 5 minuten. Deze ervaring is totaal niet interessant of bijzonder voor een werkgever, eerder gewoon "normaal".

Voor een werkgever gaat het vooral om de 'gezelschapswaarde' van iemand. Of ze het een 'leuk' iemand vinden. Die zogenaamde 'klik'. Oftewel of jouw persoonlijkheid aansluit op die van hun.

Deels waar, je moet natuurlijk ook wel iets kunnen als werknemer. De werkgever kan dat salaris van die werknemer anders net zo goed aan een goed doel schenken, dan gebeurd er ook niets mee.

De babbelaars hebben het voor het zeggen in deze maatschappij. Als je geen leuke leugens kan vertellen beland je op de straat.

Als je niets kan kom je ook niet ver, ook al kan je nog zo leuk babbelen.