Studeren tijdens zware momenten in je leven

[LuckyBet]

Ik ga het hier toch maar even vertellen, want ik krijg het er steeds moeilijker mee.

Twee jaar geleden kreeg mijn vader te horen dat hij ernstig uitgezaaide kanker had en nog vermoedelijk zo'n twee tot hooguit drie jaar te leven zou hebben. Ik zat toen in het tweede studiejaar van mijn deeltijd HBO opleiding. Deze mededeling gaf mij toen een behoorlijke schok.
Voor de laatste zomervakantie was het extreem druk op mijn werk (een dag vrij nemen werd ontmoedigd), we hadden daarbij vrij pittige opdrachten van school die niet helemaal soepel verliepen (samenwerking), er speelden de nodige zaken rondom mijn vader (o.a. het vermoeden van een hersentumor), was de sfeer op het werk niet altijd goed en speelden er nog wat prive zaken. De drie weken die ik vrij had van werk en school, kwamen geen seconde te vroeg! Ik was steeds moe, kon alles in mijn hoofd af en toe niet meer goed op een rijtje houden en had geregeld hoofdpijn.

Nu is per 1 september mijn afstudeerjaar begonnen. Echter mijn vader wordt al slechter en de achteruitgang gaat steeds sneller. Mijn vader heeft botkanker en zijn skelet gaat behoorlijk achteruit momenteel. Hij had twee jaar geleden al een verzakte ruggenwervel en toen zat de kanker al door zijn gehele skelet. De pijn neemt steeds meer toe, de hoeveelheid morfine die hij krijgt, moet geregeld worden bijgesteld. Door de botkanker heeft mijn vader een gebroken bot in zijn been dat niet meer aan elkaar zal kunnen groeien, omdat de plaats van de breuk al bestraald is geweest. Mijn vader heeft nu een traplift en een rolstoel.
Mijn ouders wonen op zo'n anderhalf uur rijden afstand (als alles mee zit op de weg).
Op het werk is het nog steeds behoorlijk druk, maar niet zo extreem meer als dat het ruim 7 maanden lang is geweest, gelukkig. Het lijkt er op dat de sfeer sinds een paar weken wat is verbeterd.
Echter psychisch heb ik het momenteel knap zwaar, dat speelt al langer, maar nu mijn vader zo achteruit gaat wordt het erger. Het valt mij moeilijk om gemotiveerd, ontspannen en positief te blijven.

Heeft er iemand tips voor mij?
School heb ik geruime tijd geleden al op de hoogte gebracht van de ziekte van mijn vader. Ik probeer mijn energie en tijd zo goed mogelijk te managen. Op zich lukt dat nog redelijk, hoewel ik dan soms te maken krijg met mensen die boos en teleurgesteld zijn, omdat ik niet constant klaar sta en nogal negatief ben. Deze reactie maak ik me dan druk over, ik voel me het ene moment schuldig en het andere moment gefrustreerd. Het negatieve gevoel dat veel de kop op steekt, valt moeilijk af te schudden. Ik ben sowieso niet de meest positieve persoon van nature.