Allen dank voor het advies! Inmiddels ben ik wat verkenningen gestart op het gebied van loopbaanbegeleiding en hoop hier inderdaad wat duidelijkheid in te krijgen.
@Stijnhommes, mijn eerste baan was een functie als bureauredacteur. De hele dag achter de computer zonder zelfs maar uitzicht naar buiten, uitgekauwde onderwerpen recyclen en solitair werken waren de redenen waarom ik er niet op mn plek was. Voelde me er helemaal niet op mn gemak.
Wat ik tot nu toe leuk heb gevonden in mijn banen:
-Contact met mensen, voornamelijk gericht op meedenken en adviseren, het liefst op een maatschappelijk vlak. Veel kandidaten die ik bemiddel ontwikkel ik echt een band mee en uiteindelijk bespreken ze van alles met me, wat ik erg leuk vind (maar in mijn commerciële branche is het geen efficiënte besteding van arbeidstijd natuurlijk, in die tijd kan je immers ook 5 acquisitiebelletjes plegen).
-Teamwork, jarenlang in een ontzettend leuk team gewerkt in een restaurant, als bijbaan naast de studie. De hectiek, de uitdaging om alles goed te laten verlopen, collega's helpen en coachen. Ik had een coördinerende functie en voelde me echt als een vis in het water. Heb een dergelijke flow ook gemerkt tijdens een praktijkblok op de hogeschool, wederom in een coördinerende functie onder tijdsdruk.
-Research, stage gelopen binnen de onderzoeksjournalistiek. Ontzettend interessant om verbanden te ontdekken, antwoorden te zoeken en alles aan elkaar te binden en het grote geheel te zien (en te delen met anderen). Kan me ook prive erg verliezen in het uitzoeken van allerhande complexe kwesties, meestal richting geschiedenis, cultuur, psychologie, zinsgeving. Laatst nog van alles uitgezocht over kwantummechanica, om maar iets complex te noemen.
-Problemen oplossen, gaandeweg hindernissen nemen en de boel oplossen, het liefst onder stress. Ik ben geen type van voorbereiding maar van improvisatie. Vind het heerlijk om met meerdere dingen tegelijk bezig te zijn om alles bij elkaar te houden zeg maar.
Wat voor mij ook erg belangrijk is, is dat ik werk aan iets wat 'groter' dan mij is en meer behelst dan werken voor het loonstrookje. Lastig uit te leggen eigenlijk. Ik wil graag iets verbeteren voor andere mensen, heel direct door een project te trekken en anderen te faciliteren om het resultaat te bereiken. Of indirect door mee te denken, adviseren en coachen met problemen, het liefst dus op sociaal-maatschappelijk gebied.
@Hassan
Bedankt voor het meedenken maar je bent wel wat kort door de bocht mijns inziens? Ondanks de onrust in mijzelf over dit soort existentiële vragen heb ik wel verantwoording in mijn huidige baan en wordt ik altijd beschouwd als een prettige, mensgerichte collega die zichzelf prima kan redden in het dagelijks (werk)leven. De stoornis die ik heb zal dus voornamelijk te maken hebben met het feit dat ik snel heel erg ongelukkig wordt van routinematig en eentonig werk (verwerken van orders, offertes en facturen, archiveren, data-entry) Of werk waar het vooral gaat om geld verdienen en niet om mens en maatschappij. Dat boeit me gewoon niet en wil ik mn tijd niet aan besteden.
Vele (oud)collega's heb ik nog contact mee en ze wensen me oprecht succes in het vinden mijn plekje zeg maar. Ze zullen ongetwijfeld soms fronsen over mijn grilligheid qua interesses en richting maar ik beschouw dat gedeelte van mijn persoonlijkheid ook als een gave, die veelzijdigheid heb ik al mijn hele leven en brengt me ook veel goeds zoals brede algemene ontwikkeling en een breed spectrum aan sociale en cognitieve vaardigheden.
Het gaat dus inderdaad om een keuze maken en daar heb ik denk ik hulp bij nodig want ik weet niet zo goed waar ik met mijn persoonlijkheid en vaardigheden goed uit de verf kom en raak verdwaald in de mogelijkheden en eventuele bezwaren. Waarbij ik overigens niet wil uitvlakken dat ik geen stoornis zou hebben, dat zal best. Ik moet de eerste mens zonder stoornis nog tegenkomen!
|
Soortgelijke discussies
Vertakte weergave