|

4 december 2011, 07:19
|
Veteraan
|
|
Geregistreerd: 2 oktober 2007
Berichten: 595
|
|
Lastig
Het is lastig om een afwijzing van een sollicitatie niet persoonlijk op te vatten, zeker als je zo vaak een nee te horen krijgt. Het is goed dat je vrijwilligerswerk bent gaan doen. Ik zou dat prominent op je cv plaatsen. Het laat zien dat je wilt werken. En werkgevers zien ook wel aan de grote stapels cv's dat het moeilijk moet zijn om werk te vinden. Ik vraag me alleen sterk af op welke banen je solliciteert? Zijn dat alleen banen "op niveau"? En wordt het dan geen tijd om een baan te vinden, al is die niet op het niveau van je studie?
|

4 december 2011, 07:26
|
Veteraan
|
|
Geregistreerd: 2 oktober 2007
Berichten: 595
|
|
In aanvulling hierop: zoek hulp voor de depressie, Alexandra. Misschien helpt het voor je om te gaan hardlopen, goed voor jezelf te zorgen. Misschien helpt het om te praten met vrienden, of een professional. Eigenlijk denk ik dat dat nu urgenter voor je is dan het solliciteren. Ik wens je heel veel sterkte en succes toe, want ik denk een beetje te weten hoe je je voelt.
|

4 december 2011, 20:07
|
|
Ik snap dat het erg frustrerend is. Ik denk dat het inderdaad goed is vrijwilligerswerk te doen. Dit komt positief over. Ik weet niet verder natuurlijk niet hoe je sollicitatiebrieven eruit zien. Zijn die in het Engels of in het Nederlands? Want als je in het Nederlands sollicitatiebrieven schrijft, zoals deze post dan zal je heel snel op een stapel komen van afwijzingen. Je zinnen kloppen namelijk niet helemaal grammaticaal gezien.
Ik bedoel dit niet vervelend, maar ik zie dat niemand anders er iets over heeft gezegd.
|

11 december 2011, 09:19
|
Veteraan
|
|
Geregistreerd: 2 maart 2008
Berichten: 338
|
|
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Catbert
Het is lastig om een afwijzing van een sollicitatie niet persoonlijk op te vatten, zeker als je zo vaak een nee te horen krijgt. Het is goed dat je vrijwilligerswerk bent gaan doen. Ik zou dat prominent op je cv plaatsen. Het laat zien dat je wilt werken. En werkgevers zien ook wel aan de grote stapels cv's dat het moeilijk moet zijn om werk te vinden. Ik vraag me alleen sterk af op welke banen je solliciteert? Zijn dat alleen banen "op niveau"? En wordt het dan geen tijd om een baan te vinden, al is die niet op het niveau van je studie?
|
Ik zou vrijwilligerswerk wel op CV zetten, maar gewoon als "normaal" werk. Dat komt beter over. Eventueel idee om te gaan solliciteren op banen, als callcenter- medewerkster? Gewoon inbound, mensen die bellen met klachten of bestellingen. Je bent goed in de Engelse taal door je opleiding en misschien kun je intern doorgroeien naar HBO- niveau. Ik weet dat dat even slikken zal zijn, maar denk dat het goed is dat je ook naar banen op ander niveau gaat kijken.
Sterkte en succes
|

21 februari 2012, 16:24
|
Seniorlid
|
|
Geregistreerd: 25 september 2008
Berichten: 37
|
|
Bedankt voor jullie reacties.
Het is nu inmiddels 3 maanden verder, maar ik zit nog steeds in de depressie.
Ik heb zoals altijd, veel afwijzingen op mijn brieven. Ik laat mijn brief altijd nagekeken door mijn vriend aangezien mijn nederlands niet uitstekend is (ik ben zelf buitenlands)
Vrijwilligerswerk doe ik nu niet meer omdat ik zelf niet echt blij van word, het was niet echt iets leuks wat ik elke week graag wil doen.
Ik woon niet in een stad, het is een klein stadje.
Als je juist uitgaat, dan heb je de neiging om iets te kopen. Ook al is het bijvoorbeeld naar een biblio. Dan wil je daarna wat eten of drinken. Vandaar dat ik elke dag thuiszit en besteed ik dus mijn dag met banen zoeken.
Het klinkt inderdaad heel saai, maar door het te lang thuiszitten merk ik dat ik langzamerhand gek word. Dan heb ik de neiging om de kamer schoon te maken en denk ik over onbelangrijke dingen in het huis die een normale persoon niet zou denken.
Dat komt denk ik door het te lang thuiszitten.
Andere opleiding/ cursus doen, zie ik op dit moment geen goede optie. Ik zit in een hele krappe budget elke maand.
Ik zoek ook eigenlijk werk onder mijn niveau, zoals bijvoorbeeld werken bij een winkel. Maar daar vragen ze altijd iemand van 16 tot 20 jaar voor.
Het is echt heeeeeeeeeeeel lastig.
Af en toe overweeg ik om terug te gaan naar mijn thuisland (Indonesie). Maar ik wil mijn vriend hier niet alleen verlaten.
Wij zijn al 8 jaar samen, dat is niet niets. Maar ja als ik in Nederland helemaal geen toekomst op deze manier heb, dan word ik erg depressief.
Is er een andere idee wat ik kan doen naast vrijwilligerswerk en solliciteren?
|

29 augustus 2012, 13:03
|
Juniorlid
|
|
Geregistreerd: 28 augustus 2012
Berichten: 3
|
|
Zou je niet een periode op je CV kunnen vermelden dat je sabatical hebt genomen? Dat verkleind de periode van werkeloosheid op je CV.
|

12 maart 2013, 17:50
|
|
Waarom een werkloze ongelukkig is..
Het is niet zozeer het het feit dat je geen werk hebt dat je ongelukkig maakt. Het zijn de mensen die wel werk hebben en met een raar gezicht kijken als je geen werk hebt. Zoals op familie feestjes,verjaardagen noem maar op. Je hoeft je niet aan een onzichtbare richtlijn te houden die andere mensen verzinnen. Laat ze allemaal lekker stikken en doe je eigen ding. Dat is wat je gelukkig maakt!
|

7 oktober 2013, 15:45
|
|
Doe een cursus Nederlands. Als je jezelf in de positie van werkgever zou plaatsen zou je jezelf ook realiseren dat iemand met goede beheersing van de Nederlandse taal voorkeur heeft over iemand die gebrekkig Nederlands spreekt. Dit zal waarschijnlijk bijdragen aan jouw werkeloosheid..
|

24 februari 2014, 16:37
|
|
afgewezen
hoi ik ben vandaag bij een baan afgewezen omdat ik al te lang zonder werk zit. ik moet nog 22 worden, ik wordt helemaal suf van mijn eigen. zit nu al 1,5 jaar thuis heb in totaal al zon 1500 sollicitaties gedaan en in totaal 1100 reacties gekregen en allemaal van u past niet in het bedrijf, u heeft hier al eerder gesolliciteerd en al afgewezen, we zoeken iemand die jonger is.
het is inmiddels zo erg dat ik gewoon mijn huishouden laat versloffen omdat ik niet meer weet wat ik moet doen. en of er nog wel een bos is door al die bomen.
heb zelfs zitten denken ik ga een thuis opleiding volgen maar ja hoe ga je dat doen zonder inkomen? niet dus. en opleiding op school volgen en weer naar school gaat ook bijna niet ik heb een zoontje dus geen geld voor opvang.
alles is zo negatief dat ik en mijn vriend dagelijks ruzie hebben omdat ik geen positieve zin meer heb, begin zelfs aan mijn eigen te twijfelen doe ik het wel goed, heb ik mijn eigen laten zien, wat moet ik anders doen?
|
|