Leuke niet-kantoorbanen?

Oorspronkelijk geplaatst door Roque Santa Cruz

Dank voor je reactie. Ik kan me heel goed voorstellen dat je geen zin hebt om 17 pagina’s door te lezen.

Het positieve aan jouw verhaal is dat je juist wel veel vakgebieden interessant vindt. Weet je vanzelf waar je écht gelukkig van wordt? Wat zijn jouw passies? Waar word je écht enthousiast van? Als je daar een beeld van hebt, kun je proberen om daar werk bij te zoeken. Of in elk geval werk dat daar zo dicht mogelijk in de buurt komt.

Zou je een kantoorbaan hetzelfde ervaren als je werk zou doen wat je wél super leuk/ interessant vindt? Misschien is je onvrede vooral het gevolg van het feit dat je het werk inhoudelijk niet boeiend vindt. Wellicht vind je een kantooromgeving helemaal niet zo erg, als het werk inhoudelijk maar interessant is.

Helaas doe ik nog steeds hetzelfde en het maakt me nog steeds doodongelukkig. Bijzonder pijnlijk trouwens om te moeten constateren dat ik nog steeds hetzelfde werk doe. Het voelt alsof ik mezelf gevangen houd en mijn leven verdoe. Zó zonde ook. Ik heb vaak medelijden met mezelf. Waarom doe ik mezelf dit aan? Alleen maar omdat ik geen alternatief weet, iedereen moet immers geld verdienen. Hoe frustrerend…..

Ik weet dat ik doorgaans negatief denk en veelal uitga van de (eventuele) negatieve consequenties van een besluit of optie. Daardoor valt er veel af en blijft er weinig bewegingsruimte over. Het feit dat ik vrijwel geen leuk werk kan bedenken, ligt vooral aan mijn negatieve manier van denken. Daardoor lijkt het alsof ik niets leuk vind.

Ik denk dat niets anders me zo gelukkig zou maken als stoppen met dit werk. Maar zonder alternatief is dat natuurlijk geen optie. Hoe fijn zou het zijn om niet meer over dat debiele gokken te hoeven schrijven, om niet meer zoveel computerwerk te hoeven doen, zucht…….

Vorige week heb ik 3 dagen vanuit Spanje gewerkt en dat was een heerlijke afwisseling. Tijdens de treinreis van Sevilla naar Málaga kon ik werken en dat was een geweldig gevoel. Dat wil ik zeker vaker gaan doen. Het is echter slechts een pleister op de wonde omdat het structureel niets verandert. Feitelijk is het een poging om het werk wat dragelijker te maken door de omstandigheden te veraangenamen, maar de essentie blijft natuurlijk hetzelfde.

Het probleem zit bij de inhoud van mijn werk. Ik vind het vreselijk om zoveel computerwerk te doen, alleen maar teksten schrijven, ik haat gokken, zoveel alleen binnen zitten, het geeft me totaal geen voldoening, ik ontwikkel me op deze manier niet, ik doe niet wat ik écht leuk vind, enz. Ik wil zó graag de wereld in, reizen, mensen helpen, de wereld verbeteren, werk met een sociale inslag, Spaans, een aangenaam klimaat, mezelf ontwikkelen, Spanje, Latijns Amerika, enz. Daar word ik enthousiast van!

De gesprekken met de psycholoog zetten ook weinig zoden aan de dijk. Het heeft me weliswaar meer inzicht gegeven in mijn manier van denken/ zijn, maar ik schiet er verder niet zoveel mee op. Geen idee wat ik hierna ga proberen om uit deze situatie te geraken.

Misschien brainstormen met een soort van arbeidsmarktdeskundige om te kijken waar het misgaat bij mijn manier van denken. Dus waarom ik zo weinig dingen leuk vind. Samen concreet analyseren waarom ik bepaalde keuzes maak, waarom bepaalde werkopties afvallen, waarom ik er zo over denk, enz.

Hoi Roque!

Jeetje, het is wel erg met je gesteld zo, hoor.. Nou ben ik geen expert, natuurlijk en roep ik maar wat maar is het voor jou dan niet een idee om je boeltje op te pakken en naar Spanje of een Spaanstalig land te verhuizen? Ik kan me voorstellen dat er veel vraag is naar iemand die zowel de Spaanse als Engelse taal goed beheerst én een lekker mopje kan schrijven, wat jij zonder meer kunt!

Mijn broer werd zijn bestaan in Nederland zat en is nu zijn boeltje aan het pakken een zit midden in zijn verhuizing van Amsterdam naar Berlijn, gewoon, pats! Boem! Bedankt voor de bloemen en wegwezen!

Nou weet ik niet opf je een gezin hebt dat op je rekent maar ook al heb je dat wel, je partner wil toch dat je gelukkig bent?

Dit is maar een idee dat in me opkwam toen ik je bericht las maar wellicht heb je er wat aan! Ik ben intussen naar een loopbaanadviseur geweest die me heeft aanbevolen om een loopbaanonderzoek van één dag te doen, daaruit komen dan als het goed is wat functies rollen waar ik naar zou 'moeten' kijken.

[Roque Santa Cruz]

Allereerst mijn excuses aan iedereen voor al mijn posts, maar de wanhoop drijft me tot het uiten van mijn onvrede op dit forum. Ook ben ik me bewust van het feit dat ik vaak in herhaling val.

Bedankt voor je reactie trouwens. Je hebt gelijk dat ik eigenlijk mijn spullen zou moeten pakken en naar het buitenland zou moeten gaan. Precies zoals jouw broer heeft gedaan. Maar er is veel lef nodig voor zo’n stap. Ik heb geen vrouw/ vriendin, geen kinderen, noch een eigen huis, wat zo’n stap wel makkelijker maakt.

Prima idee om een loopbaanonderzoek te doen. Tegelijkertijd vraag ik me af of je zelf niet de vertaalslag vanuit je passies naar werk kunt maken. Als je weet waar je enthousiast van wordt, dan kun je daar werk bij zoeken.

Ik baal vooral van het feit dat ik niet in staat ben om voor mezelf op te komen en te stoppen met deze ellende die me doodongelukkig maakt. Ook baal ik van mijn loyaliteit. Waarom ben ik niet sterk genoeg om een einde te maken aan deze belachelijke situatie?

Al zo’n 4 jaar werk ik vanuit huis, waarmee ik mezelf dagelijks pijnig. Ik ervaar het vaak als een geestelijke martelgang (totaal geen uitdaging, eenzaam, totaal niet interessant en ik ontwikkel me totaal niet op deze manier).

Werkinhoudelijk vind ik het vreselijk, maar de randvoorwaarden houden me levend. Godzijdank hoef ik niet voltijd op kantoor te zitten en heb ik veel vrijheid. Ook veel sporten is een geweldige remedie gebleken.

De afgelopen jaren heb ik heel vaak gedacht aan een tijdelijk verblijf in het buitenland. Een aangenaam klimaat en de Spaanse taal maken me oprecht gelukkig. Ik vrees nu al de Nederlandse herfst en winter, de vele grijze, koude dagen zonder überhaupt de zon te zien. Málaga zou een aardige optie kunnen zijn.
Maar ja, dan komen de bekende beren op de weg weer om de hoek kijken: sociale contacten maken, niet meer naar PSV kunnen gaan, angst voor eenzaamheid, geen idee hoe ik daar mijn geld zou kunnen verdienen, enz.

Mijn ouders hebben het heel zwaar door mijn ‘problematische’ zus en al haar problemen. Daardoor zijn mijn ouders altijd erg blij als ik ze bezoek en ze zijn zelfs ietwat aanhankelijk. Bovendien ga ik al jaren samen met mijn vader naar de thuiswedstrijden van PSV. Mijn ouders zouden het vreselijk vinden als ik naar het buitenland zou gaan. Ik vrees dat ik het niet over mijn hart kan halen om hun nog meer verdriet aan te doen. Eigenlijk voel ik me verantwoordelijkheid voor hun.

In mijn hart weet ik dat ik naar het buitenland zou moeten gaan, want dat blijft me enorm trekken. Ik hunker naar iets heel anders dan webteksten schrijven. Nog maar een keer de dingen waar ik vrolijk van word:
• Reizen
• Spaans
• Een aangenaam klimaat
• Onderweg zijn
• Mensen helpen
• Dingen verbeteren
• Sociale inslag
• Spanje
• Latijns-Amerika
• PSV
• Voetbal
• Gezondheid
• Hotels

[Roque Santa Cruz]

Je kunt je leven alleen maar veranderen door dingen anders te doen. Ik zit in een soort van vicieuze cirkel en door steeds hetzelfde te blijven doen, verandert er ook niks.

Het lijkt een kwestie van tijd voordat het werk (en/ of de omstandigheden) zodanig veranderen dat ik het niet meer kan opbrengen. Misschien zou het juist wel goed zijn als ik ontslagen zou worden, zodat de cirkel doorbroken wordt. Het beste zou zijn als de pleister er in één keer wordt afgetrokken, zodat ik gedwongen word om iets anders te zoeken. Op deze manier blijf ik, behoudend en risicomijdend als ik ben, in deze veilige situatie die me doodongelukkig maakt.

De volgende eigenschappen werken niet bepaald in mijn voordeel:
• Ik voel me doorgaans snel minder dan anderen (soort van minderwaardigheidscomplex)
• Starre/ stellige gedachtegang (te weinig relativeringsvermogen)
• Koppig
• Té loyaal
• Te veel (zelf)discipline
• Principieel (erg stellig en erg anti tegen bepaalde zaken, zoals drugs, roken, gokken)
• Niet-tolerant
• Onzeker
• Perfectionistisch/ veeleisend (het moet gelijk goed gaan)
• Angstig/ risicomijdend/ behoudend/ conservatief
• Negatieve gevoelens/ gedachtegang als gevolg van de frustraties in mijn leven
• Ik neem het leven te zwaar en te serieus (er is weinig ruimte voor spontaniteit en impulsiviteit)
• Ik zie altijd erg veel beren op de weg (ik denk in onmogelijkheden/ obstakels i.p.v. in mogelijkheden/ kansen)
• Ik ben erg streng voor mezelf (mede door mijn principes, (zelf)discipline, hoge eisen en kritische houding naar mezelf toe) waardoor ik te weinig van het leven geniet.
• Ik probeer altijd het juiste te doen (ethisch handelen)
• Snel een negatief (voor)oordeel

Prima dat ik dit van mezelf weet, maar de vraag is hoe ik het kan veranderen. Veel dingen hangen natuurlijk met elkaar samen. Als ik gelukkiger zou zijn, met name op werkgebied, zou ik ook veel minder negatief zijn en meer zelfvertrouwen krijgen (minder onzeker). Daardoor zou ik het leven wat rooskleuriger inzien en wat losser worden.

Door bovenstaande eigenschappen is mijn bewegingsruimte erg beperkt en ze werken bovendien verstikkend. Zo ervaar ik het zelf ook omdat ik daardoor zo weinig dingen leuk vind en veel opties vallen op voorhand af.

[Roque Santa Cruz]

Ik bedacht me net een metafoor. Je fietst elke dag naar je werk via een route die over een industrieterrein loopt. Die route maakt je niet bepaald gelukkig, onder andere door de lelijke omgeving (grauwe fabrieksgebouwen) en de herrie als gevolg van de vele vrachtwagens en auto’s die constant voorbij scheuren. Het is overigens wel de snelste route naar je werk. Als je elke dag trouw diezelfde route neemt, zal je ongelukkig blijven. De (omgeving van de) route zal immers niet veranderen. De enige manier om gelukkiger te worden is door een andere route te kiezen en door water bij de wijn te doen.
Je kunt bijvoorbeeld een route nemen die weliswaar om is (waardoor je meer tijd kwijt bent), maar wel door een bos gaat. Als natuurliefhebber geniet je van de rust en de prachtige natuur. Kortom, door die route te nemen, word je gelukkiger.

Datzelfde principe is van toepassing op mijn situatie. Als ik loyaal dit werk blijf doen en maar genoeg blijf sporten, hou ik het misschien nog wel jaren vol. Het moge duidelijk zijn dat ik daardoor ongelukkig zal blijven. De enige manier om te proberen gelukkiger te worden, is door het kiezen van een andere route. Dus door andere dingen te doen aangezien de huidige route me overduidelijk ongelukkig maakt.

Tijd voor verandering dus. Een dergelijke verandering brengt logischerwijs onzekerheid en risico’s met zich mee, maar na jaren van ongelukkig zijn, is het absoluut de moeite waard. Misschien moet ik meer aan mezelf denken en me minder verantwoordelijk voelen voor mijn ouders. Die zijn er immers ook niet bij gebaat dat hun zoon ongelukkig is.

[Roque Santa Cruz]

Wat me enorm frustreert, is de vraag: waarom kom ik niet in beweging? Waarom zit ik muurvast, wat belemmert me? Waarom zit er totaal geen schot in? Ik solliciteer niet, ik netwerk werk niet omdat ik simpelweg niet weet waar ik naar op zoek ben.

Dat geldt overigens niet alleen qua werk, maar ook op het gebied van woonruimte en vriendin.

Vanavond wilde ik op internet naar werk gaan zoeken:
• Werk.nl: vacatures binnen straal van 50 km binnen mijn postcode, vervolgens naar functies in de verzorging omdat ik niet meer op kantoor wil. Ook heb ik nog even bij onderwijs, cultuur, toerisme gekeken.
• Google: werken in het buitenland, werken in Málaga

Veel verder dan dit ben ik niet gekomen omdat ik simpelweg niet weet waar ik naar moet zoeken. Het is zó frustrerend als je hunkert naar ander werk, maar niet weet waar je naar moet zoeken en hoe.

Daarom denk ik dat een soort van arbeidscoach samen met mij zou moeten gaan zoeken om te kijken waar het mis gaat. Waarom maak ik bepaalde keuzes? En waarom bepaalde keuzes juist niet? Waarom kom ik tot bepaalde gedachtestromen? Op die manier kan de arbeidscoach vaststellen waar het vastloopt.

Oorspronkelijk geplaatst door Roque Santa Cruz

De afgelopen jaren heb ik heel vaak gedacht aan een tijdelijk verblijf in het buitenland. Een aangenaam klimaat en de Spaanse taal maken me oprecht gelukkig. Ik vrees nu al de Nederlandse herfst en winter, de vele grijze, koude dagen zonder überhaupt de zon te zien. Málaga zou een aardige optie kunnen zijn.
Maar ja, dan komen de bekende beren op de weg weer om de hoek kijken: sociale contacten maken, niet meer naar PSV kunnen gaan, angst voor eenzaamheid, geen idee hoe ik daar mijn geld zou kunnen verdienen, enz.

Hi Roque!

Natuurlijk heb je gelijk dat verkassen een stap is maar aan de anderen kant, hoe lang is het vliegen naar het uiterste puntje van Spanje? Vier uur? Ik denk nog niet eens! Wat je loyaliteit aan je ouders betreft, dat is erg nobel van je, en het geeft een inzicht in je nobele, trouwe karakter. Echter kun je je hierin niet laten beperken in het nastreven van je levensgeluk, en je ouders mogen onder geen beding dat nastreven in de weg staan.

Naar Spanje verhuizen is niet zo ingrijpend als de term "emigratie" lijkt, Spanje is gewoon onderdeel van de EU, dus je kunt wanneer je wilt simpelweg de auto, trein of het vliegtuig pakken en terugkeren. Zorg ervoor dat je wat middelen hebt zodat je, in geval van nood, 3 maanden kunt overleven zonder enige bron van inkomsten. Doe vooronderzoek naar welke plaats je de beste kansen zou kunnen bieden. Dan heb je een paar maanden om een bron van inkomsten te vinden (wat voor werk dan ook! Wie weet wat je tegenkomt en wie je ontmoet als je in een bakkerij de vloeren schrobt!)

Je geeft aan dat je je sociale contacten en *je kluppie* zou missen als je daar woont; in Spanje zijn ze vele malen gekker op voetbal dan hier, dus je kunt je hart ophalen! Daarnaast is het gezegde wel degelijk waar: sport verbroedert! Als je naar een voetbalwedstrijd van een kleine club gaat, kom je geheid mensen tegen, schat ik zo in.

Om sociaal isolement te voorkomen zou ik je aanbevelen om een redelijke handelsstad als vestigingsplaats te kiezen, in handelssteden zijn altijd concentraties buitenlanders die zich vaak verenigen juist om te voorkomen dat men geïsoleerd raakt. Als er een Nederlands consulaat in de buurt is dan is dat een pluspunt want zij organiseren vaak maandelijkse borrels waar expats zich voor kunnen aanmelden, op die manier ontmoet je mede-Nederlanders waarmee je misschien alsnog PSV kunt kijken ;-).

Wat betreft het loopbaanonderzoek dat ik wil gaan doen; ik weet wat ik leuk vind maar dat is veel te veel. Ik merk dat er zoveel beroepen zijn die ik in meer of mindere mate interessant vind, en ik heb moeite om me te concentreren wanneer ik daar over nadenk. Ik reken er daarom op dat het loopbaanonderzoek mij kan helpen om meer controle te hebben over mijn overwegingen.

Hi Roque,

Ik herken je zoektocht en je twijfels. Zelf ben ik ook jarenlang ongelukkig geweest met mijn kantoorbaan en op een gegeven moment zat ik zo erg in een negatieve spiraal dat je er bijna niet meer uitkomt.

Ik heb op een gegeven moment de knoop door gehakt: mijn vaste baan opgezegd en een ticket geboekt met onbepaalde retourdatum. Uiteindelijk ben ik 8 maanden weg geweest en in die maanden had ik mezelf voorgenomen om na te denken over wat ik wilde met mijn leven. Tijdens mijn reis heb ik geen moment nagedacht over de toekomst (ik was te druk met genieten van het moment), maar heb ik juist geleerd om alles los te laten. Een aantal maanden los zijn van je dagelijkse sleur helpt echt enorm om dingen anders te zien....en het is iets minder ingrijpend dan emigreren ;-)

Toen ik terug kwam, maakte ik me niet meer druk om 'die perfecte baan' en stond ik heel relaxt in het leven. Juist toen kwam er een hele leuke baan op mijn pad, waar ik nu (5 jaar later) nog steeds gelukkig ben.

Je moet er wel even voor sparen, maar het is de beste beslissing die ik ooit heb genomen! Misschien helpt dit je wat om los te komen uit je leventje waarin je niet gelukkig bent.

Succes!

[elpositivo1983]

Hey.. natuurlijk heet je niet Roque Santa Cruise, waar speelt hij tegenwoordig eigenlijk precies? Hij heeft het verdienstelijk gedaan bij Bayern.

Om gefocust te blijven had ik in Google gezocht op "geen kantoorbaan". Ik stuitte op een post van 2011 van jou. Nu zie ik dat je nog op zoek bent naar ander werk.

Ik heb niet alles gelezen maar wel een groot deel. Je hebt bijvoorbeeld gezegd: "Liever weinig geld en leuk werk, dan veel geld en klote werk" of iets in die trant. Ik ben dan ook heel benieuwd naar wat je wilt met je leven!

Wat wil je precies? Zou je me ook kunnen uitleggen wat je tegenhoudt? Ik heb wel gelezen dat het te maken heeft met introversie en perfectionisme. Ik denk dat deze eigenschappen je kunnen helpen!

Ik vertrouw erop dat het goed komt en ik zou je hier graag bij willen helpen.

Hartelijke groeten van Peter

[Roque Santa Cruz]

Goedenavond,

Wederom bedankt voor de zinvolle reacties. Die geven me steun en ik waardeer ze enorm. Mijn naam is trouwens Pascal.

Tijdelijk in Málaga wonen zou zeker een optie zijn. Ik zou mijn werk vanuit daar kunnen doen en rondom elke thuiswedstrijd van PSV naar NL kunnen vliegen. Dat zou ik kunnen combineren met een dag op kantoor werken (bij het bedrijf). De vliegtickets zijn niet meer duur en ik kan naar Eindhoven, Düsseldorf en Weeze vliegen. Het is trouwens nog geen 3 uur vliegen.

Tsja, socialen contacten maken, is een kwestie van je nek uitsteken. Lid worden van een voetbalclub, een abonnement op een sportschool, en inderdaad het bezoeken van een voetbalwedstrijd. Málaga is bovendien een toeristische, internationale stad.

Een loopbaanonderzoek moet inderdaad het gebied afbakenen. Toch zou je zeggen dat het mogelijk moet zijn om voor jezelf na te gaan waar je écht enthousiast van wordt. Verder heb je misschien inzicht in je sterke en zwakke punten. Als je die drie combineert, zou je bepaalde beroepen moeten kunnen formuleren. Ik ben trouwens erg benieuwd wat er uit het loopbaanonderzoek naar voren komt.

Het klopt dat ik al jaren in een negatieve spiraal zit waar ik maar niet uit kom. Daarnaast heb ik al zó veel geprobeerd, maar er zit geen beweging in. Ik zit muurvast. Mijn manier van denken/ mentaliteit lijkt me te belemmeren. Daarom zou een ontslag me niet verkeerd uitkomen. De pleister moet er in één ruk vanaf, zo lijkt het. Het is enorm frustrerend om te constateren dat ik maar niet in beweging kom, terwijl ik zó graag wil. Heel contradictioneel ook.

Een ex-teamgenoot had ook genoeg van z’n werk en is vorig jaar naar Australië gegaan. Inmiddels is hij helemaal verliefd op het land en wil hij niet meer terug. Hij heeft me al diverse keren aanbevolen om ook de negatieve sleur te doorbreken en te gaan reizen. Op die manier zou ik anders tegen dingen aan gaan kijken. Dus eigenlijk letterlijk ‘out of the box’ stappen.

Het klopt dat ik het lastig vind om dingen los te laten. Dat komt door mijn loyaliteit en risicomijdend gedrag. Ik kies doorgaans de veilige weg en neem weinig risico’s. Tegelijkertijd besef ik me terdege dat het pad dat ik tot dusver heb bewandeld niet het goede is. Het maakt me namelijk al jaren doodongelukkig.

Het roer moet duidelijk om en ik moet andere dingen (anders) gaan doen. Op deze manier verdergaan heeft weinig zin en ik moet inderdaad uit mijn huidige leventje stappen. Ik merk ook dat ik me vaak snel aan dingen erger. Dat komt uiteraard voort uit mijn frustraties en onvrede. Logisch dat je dan prikkelbaarder bent.

Wellicht dat een (tijdelijk) verblijf in het buitenland mij andere inzichten geeft, mijn manier van denken verandert en helpt bij het loslaten van bepaalde dingen.

Het klopt dat ik graag inhoudelijk interessant werk wil doen (misschien iets sociaals). Daarmee bedoel ik zinvol, betekenisvol werk. Het liefst werk waarbij ik mensen help, dingen verbeter (de wereldverbeteraar komt in mij naar boven).

Ik zou het bijvoorbeeld leuk vinden om iets te beheren (b.v. een park of camping). Daar zou ik door mijn sterke (zelf)discipline en verantwoordelijkheidsgevoel uitstekend geschikt voor zijn. Ik merk ook dat mensen graag tegen mij praten en graag hun verhaal bij mij doen. Dat komt waarschijnlijk door mijn betrouwbare uitstraling. Ik ben er heilig van overtuigd dat mijn sociale vaardigheden één van mijn sterke punten zijn.

Wat me vooral tegenhoudt/ belemmert, is mijn manier van denken. Ik denk doorgaans negatief en ik zie direct heel veel beren op de weg. Daardoor sterven veel ideeën en opties een vroege dood. De ratio wint het altijd van het hart. Ik denk vaak: hoe goed een idee/ optie ook is, het is nooit aan mij besteed. Waarschijnlijk door mijn mentaliteit en denkwijze.

Zo verhuis ik binnenkort naar een ander huurappartement, terwijl mijn hart zegt dat ik naar het buitenland moet gaan. Ik ben daardoor totaal niet gemotiveerd om mijn nieuwe huis leuk in te richten. Het boeit me totaal niet.

Maar op dit moment lijk ik nog niet klaar voor een vertrek naar het buitenland. Mijn vader wordt binnenkort geopereerd en ik wil mijn moeder (en natuurlijk ook mijn vader) gedurende die periode steunen. Ik heb me voorgenomen om het nog ongeveer een jaar in NL te proberen en dan eventueel naar het buitenland te verkassen. Tegen die tijd ben ik alweer 36 en je kunt je afvragen of het slim is om zoiets op die leeftijd nog te doen. Anderzijds ben ik nog vrijgezel en ik heb geen hypotheek.

Ik verval in herhaling, maar ik baal vooral van het alleen thuiswerken. Ik vind het elke keer zó heerlijk om naar buiten te gaan, even naar de supermarkt te lopen of naar de sportschool te fietsen. Ik voel me dan bevrijd en het is geweldig om in contact met mensen te komen. Misschien ben ik wel het liefst buiten.

Ook inhoudelijk is het werk totaal niet interessant (ik ben anti gokken). Het geeft me totaal geen voldoening en ik voel me totaal niet op mijn plek. Ik vind schrijven op zich niet vervelend, maar het is zeker niet mijn passie. Hetzelfde geldt voor computerwerk. Nu doe ik alleen maar computerwerk en dat deprimeert me. Wat me wel voldoening geeft:
• Reizen (zelfs binnen NL met het openbaar vervoer, heerlijk!)
• Mensen helpen/ begeleiden/ adviseren (sociale inslag)
• Dingen verbeteren
• Face-to-face contact met mensen, zoals een fysiotherapeut, psycholoog of loopbaanadviseur
• Spanje
• Latijns-Amerika
• Talen
• Spaans
• Voetbal
• PSV
• Cultuurverschillen
• Verschillen tussen landen

[Primago advies]

Beste Pascal,

Mooi om te zien hoe je steeds opener wordt en steeds meer nieuwe inzichten krijgt.

Ook bijzonder hoe je andere mensen stimuleert om hier hun verhaal te vertellen en om te lezen wat dit met jou en anderen doet.

Wens je een fijn weekend.

Groeten van Hetty