Ik ben nooit naar een psycholoog geweest (wat ik achteraf gezien maar beter wel had kunnen doen) maar ik denk dat een burn out wel de beste omschrijving is. Belangrijkste is denk ik toch het plotseling overlijden van mijn zus vlak voor het begin van mijn studie WO Bestuurskunde. Ik ben hard geweest voor mezelf en maar doorgegaan wat aanvankelijk tot aardig goede resultaten leidde. Eerste jaar bijna in zijn geheel gehaald.
Tweede jaar stortte ik toch wel enigszins in. Geen zin en motivatie meer en het lukte me niet niet om de laatste eerstejaars vakken te halen en hierdoor van de studie gestuurd.
Derde jaar ben ik opnieuw gestart met een studie WO Bedrijfskunde, eerste jaar daarvan ging redelijk dramatisch, weinig vakken gehaald. Hierdoor besloten mijn bijbaan (5 jaar bij supermarkt gewerkt) op te zeggen zodat ik me op mijn studie kon focussen. We zitten nu 2,5 jaar later en het gaat best goed met me en ik heb mijn studie weten te redden, weliswaar met veel zesjes, en zit nu in de laatste fase van mijn bachelor.
En in combinatie met mijn VWO (waar ik ook al 7 jaar over heb gedaan) vormt dit dan ook gelijk mijn CV.
|
Soortgelijke discussies
Vertakte weergave