Nog 23 jaar te gaan... Neeee!

[Gozefroos]

We zijn inmiddels bijna twee jaar verder. Nu hoef ik nog maar 20 jaar ;-)

Die burnout kwam er inderdaad. Ik was letterlijk alle geestelijke en lichamelijke energie kwijt, stond letterlijk en figuurlijk stijf van de stress. Op alle vlakken van mijn leven liep het fout: mijn werk, mijn gezondheid, mijn familieleven, mijn liefdesleven, mijn hobbies, mijn financiën, ga zo maar door.

Gelukkig ben ik langzaamaan weer uit de directe burn-out gekropen. Ik voel me nog steeds niet de oude en bijvoorbeeld mijn lichamelijke staat laat ernstig te wensen over. Maar de bedrijfsarts en mijn baas vonden dat ik gewoon weer aan het werk kon, afgelopen herfst.

Maar ik heb nog steeds dezelfde frustraties als voor mijn burnout. Daar is bijgekomen dat ik niet meer functioneer in mijn werk en dat mijn baas bezig is mij uit mijn functie (en misschien mijn baan) te werken. Ik functioneer niet meer, omdat ik geen motivatie op kan brengen voor het werk dat mij in een burnout heeft doen belanden.

Vroeger was ik een optimistische, energieke, vrolijke jongeman, met heel brede interesses. Nu voel ik me oud, moe, sjagrijnig en vooral heel pessimistisch. Ik weet totaal niet wat ik waard ben op de arbeidsmarkt. Inmiddels 47, geen diploma's, een geschakeerde CV met de meeste ervaring in een baan die ik niet meer wil.

Ik wordt letterlijk misselijk als ik op vacaturesites kijk. Alle omschrijvingen bezorgen mijn rillingen van afschuw; ik kan me niet voorstellen dat er mensen zijn die op die vacature zouden reageren. Een grote gruwel!

Mijn grootste angst is dat als ik bijvoorbeeld een loopbaantraject zou gaan doen, om mij naar een andere baan te begeleiden, dat ik dan alleen maar bevestig krijg dat ik geen enkele baan of beroep leuk vind. Dat ik eigenlijk niet wil werken. Ik weet dat dat laatste volkomen onzin is. Ik vind het erg fijn om energie te steken in iets wat mij verder helpt in het leven. Energie steken in dingen die mij energie geven. Vriendschappen bijvoorbeeld, indrukken opdoen die ik kan gebruiken om te schrijven, rust zoeken in films, muziek, boswandelingen, uitwaaien, met de kat kroelen... Allemaal dingen waar geen kruimeltje droog brood mee te verdienen valt!

Ik voel een Grand Canyon tussen wat ik van het leven verwacht en wat de wereld vindt dat mijn leven moet zijn. Hoe meer ik er over nadenk, hoe breder de canyon wordt.

Wat moet ik nu?