Heb jij een POP?

[JuliaV]

Ik heb nog nooit gewerkt met een POP.
Mijn voorganger spreekt dezelfde twijfel uit als ik heb bij dit soort dingen.
Te vaak wordt een instrument als een POP gezien als een doel opzich i.p.v. een middel om een doel mee te bereiken.
Dat is jammer en zonde van je tijd...

[Selwyn]

Ik heb geen POP en zit er ook niet om te springen. Hoewel veel mensen een route uitstippelen ben ik meer van het type 'reiziger'. Ik ondervind onderweg wel wat ik nodig heb en wat ik wil doen. Ik merk wel dat je hierdoor op de arbeidsmarkt een beetje een buitenbeentje bent, maar ik volg mijn gevoel en mijn hart en deze hebben mij nog nooit in de steek gelaten. Daarnaast streef ik een horizontale carierre na en dan vind ik een POP niet zo relevant. Op het moment dat een baan mij niet meer aanspreekt vind ik het vroeg genoeg om een nieuwe strategie uit te zetten. Tijdens het reizen teveel bezig zijn met de 'reis' zelf beperkt je waarnemen en sluit je creativiteit uit...


Twee groepen reizigers gaan met een gids een observatie doen in een wild gebied in Afrika. Groep één was voor en tijdens de observatie alleen maar aan het praten over wat ze zouden aantreffen en hoe dat zou zijn en groep 2 deed dit niet, was stil en gaven zich over aan het 'beleven'. Voor groep één was de reis redelijk teleurstellend, ze hadden verwacht meer te zien. Groep twee was enthousiast, ze hadden hun oren en ogen de kost gegeven en hadden zoveel mogelijk kunnen waarnemen. Ik sluit mij als het gaat om loopbaanperspectief aan bij groep 2.

[thor2002]

Selwyn,

een interessante stelling!
Zo op zich kan ik me wel vinden in je stelling over het reizen door de wereld die werken mag heten.

Helaas hebben steeds meer bedrijven (met wat uitzonderingen) het idee opgevat dat ze werknemers 'vast' moeten houden en 'in het arbeidsproces betrekken' door ze actief mee te laten denken over hoe zij (de werknemer) voor het groter goed (de zaak) een groter aanwinst kunnen zijn en blijven. Kortom, de werkgever wil dat je nadenkt over jouw eigen ontwikkeling, jij zou immers je eigen sterke en minder sterke (zeg maar zwakke) punten het best kennen. Met een (gedwongen...) pop heeft de werkgever direct op papier:
wat jouw mindere punten zijn (je wilt je daar namelijk in bekwamen, toch?),
hoe je die zwakke punten denkt te gaan oplossen,
hoe het resultaat meetbaar zou zijn (dat mag jij lekker gaan bedenken),
waar al die opleidingsgelden heen zouden moeten gaan...

Kortom, je stelt je (verplicht) kwetsbaar op om vervolgens de baas een stok(je) achter de deur te geven.

Ikzelf ben ook geen voorstander van een pop. De reden hiervoor is onder meer omdat ik in mijn pop ook de belangen van de zaak gebruikte om een opleiding te volgen, die vervolgens veel te duur bleek...En dan sta je daar met je mooie pop en idealen voor de zaak... Mijn vertrouwen in een pop is dan ook ernstig geslonken

Waarvoor is een pop wel goed? Om werknemers actief te laten nadenken over hun carriere-mogelijkheden. Als jij je als reiziger opstelt, heb je al een ideaal: je wilt zo veel mogelijk snuffelen aan functies en mogelijkheden. Ben je je dan ook ervan bewust dat dat op zich ook al een pop is? Het is jouw idee over hoe jij je wilt vormen, ontwikkelen. Helaas zijn er vele werknemers die na jarenlang in dezelfde functie te hebben gewerkt hoognodig eens moeten nadenken over waar ze staan en waar ze heen willen. Of ze dit nu als reiziger doen, of door een schemaatje aan de hand op een spoor worden gezet, uiteindelijk is het doel hetzelfde: stilstand (in ontwikkeling) tegengaan.

Zoals zoveel management-gereedschapjes ligt het aan de gebruiker hoe het toegepast wordt. En ik heb inmiddels al een aantal van dit soort instrumenten volledig uit hun context getrokken, en aan de werknemers opgedrongen zien worden...Noem maar een collegiale consultatie, video-begeleiding, een SAS-traject (vraag me niet wat het is), POP.

T.

[Selwyn]

Thor, goede bijdrage je bovenstaande posting. Ik kan mij hier volledig in vinden.