26 jaar en onzeker over wat ik met mijn leven aan moet

Hoi Rudolf84

Het is al enige tijd geleden dat je postte. Hoe gaat het?
Wat ik me bij het lezen van jouw story afvroeg is of dit tot nog toe de story of your life is. Er is een hele cathegorie mensen die noodgedwongen bepaald is door anderen bij een carrièrekeuze die veeel te vroeg kwam. Als de kinderen 12 zijn, worden ze al geacht te kunnen vertellen wat ze later worden willen. De tijd dat we de boerderij, de drukkerij, het notariaat, de weverij of wat dan ook maar van papa over moesten nemen en onze toekomst bepaald werd door onze afkomst ligt nu zo'n 100 jaar achter ons.
Ergens in je vroege pubertijd zul je bedacht hebben wat je worden wilt en daar klem je je dan (maar) aan vast.
Misschien klinkt het vreemd, voor jou en andere lezers, maar ik wens je toe dat je, voor je gaat uitvinden wie je worden wilt, zult ontdekken wie je bent. En neem van mij aan, dat kun je straks, als je bedenkt waar je met je leven heen wilt, zeer goed gebruiken.

Vraag je familie, je vrienden (van vroeger, heb je die?) met je mee te denken. Die mensen kon je nog eens nodig hebben om je te troosten als je zoektocht naar jouw zin te langzaam gaat.
Later, veel later, zul je met zelfrespect terugkijken op het moment dat je besloot even stil te staan.....

Volgens mij is jouw probleem gewoon dat je lui bent, een opleiding boven je niveau doet en dan ook nog eens persé veel geld wil gaan verdienen. Als je dat nu eens losliet kan je gaan bepalen wat je met je leven wilt. Lui en toch veel geld willen verdienen. Onmogelijk, geld valt niet uit de lucht.

Zolang je geen opleiding hebt afgerond kun je nog vele kanten op. Naast het geschikte niveau is jouw werkhouding ook heel belangrijk. Als je verschillende studies hebt geprobeerd en aangeeft dat je geen actieve werkhouding hebt (gehad), kan ik alleen maar concluderen dat het toch je eigen schuld is.

Zelf heb ik in 4 jaar de universiteit afgerond en altijd een erg actieve werkhouding gehad. Nu ik 2,5 jaar (!) bezig ben met een baan zie ik het ook niet meer zitten. Op de middelbare school heb ik bewust gekeken hoe groot de kans was op een baan na verschillende opleidingen en daarop een keuze gemaakt voor Economie. Mijn studie ging me relatief gemakkelijk af, hoewel ik er veel voor hebben moeten doen. Sinds mijn afstuderen loop ik steeds tegen het probleem aan van geen ervaring hebben. Graag wil ik ergens beginnen en reageer op allerlei functies waar dan ook. Van MBO-niveau tot kortlopende functies in Noord-Holland tot Noord-Brabant. Ik ben flexibel en bereid om te verhuizen. Maar ik val steeds buiten de boot: 'te hoog opgeleid' of 'geen werkervaring'. Ik heb nu meer moeite om een goede motivatiebrief te schrijven. Grammaticaal zijn mijn brieven en CV's in orde, maar hoe moet ik mijn situatie uitleggen? Daar is geen antwoord op. Op sites als monsterboard lees ik tips, maar die zijn zo vaag dat ik daar niets mee kan. 'Jezelf goed presenteren' of 'goed voorbereiden voor gesprek' is mij zo klaar als een klontje. Maar hoe doe IK dat? Voor een gesprek maak ik een hele studie van de functie en het bedrijf. Dit voorkomt echter niet, dat ik geen praktijkervaring kan aantonen.

Op gesprekken wordt mij vaak gevraagd waarom ik dan niet tijdens mijn studie (stage)ervaring heb opgedaan. Het antwoord is heel simpel: dat was onmogelijk bij mijn opleiding. Er was daarvoor geen ruimte in het studieprogramma, niet verplicht en het was lastig een stageplaats te vinden. Ik vind dat dat meer bij het HBO is dan bij universiteit. Nu ik klaar ben wil ik alsnog wel een stage doen, maar daar kom ik niet voor in aanmerking omdat ik geen student meer ben.

Ik heb ook gedacht om nog een studie te doen. Voor mij is dat geen probleem en de motivatie en inzet heb ik. Echter, omdat ik al een diploma heb zou ik € 10.000 collegegeld per jaar moeten betalen. Dus zolang je nog geen diploma hebt, kun je nog van alles proberen. Ik niet.

Het is niet zo dat je met een papiertje klaar bent. Het begint dan pas.

[Rudolf84]

Beste allen,

Het spijt me dat ik nog niet eerder heb gereageerd. We zijn 3 jaar verder en het gaat nog steeds niet erg goed met me.
Maar goed. Ik zit inmiddels in mijn vierde jaar, heb mijn propedeuse met veel moeite gehaald en probeer nu de studie af te ronden. En dat gaat nog steeds erg moeilijk.

De onzekerheid is in al die jaren gebleven. Was ik 3 jaar geleden maar gestopt en had ik toch maar de kunstacademie opgepakt. Want INHolland is momenteel bezig met haar onderwijs aan te passen en ik ervaar het als nog veel moeilijker. Vanaf februari mag ik pas stage lopen, aangezien ik nog niet voldoende punten heb gehaald. In dit huidige half jaar ben ik dus aan het studeren voor herkansingen. En ik vind het nog steeds moeilijk om me er toe te zetten om te studeren. Ik word er vaak echt gek van.

Mijn enige doel is om het te halen, is dat wanneer ik zou stoppen ontzettend veel moet terug betalen. (Ik leen immers nog steeds, want zonder kan ik niet)
Het HBO-papiertje kan me gestolen worden eigenlijk.
Maar daarnaast kijk ik ook heel veel naar anderen om me heen, die allemaal makkelijk hun papiertje halen, geen tot weinig studieschuld en flink gaan verdienen. Het maakt me erg onzeker en depressief.

Ik zit heel veel te denken dat ik weg moet uit deze stad en uit deze omgeving van mensen die alleen maar bezig zijn met veel geld verdienen, de westerse wereld. Het liefst wil ik genieten van het leven, in een omgeving waar het niet alleen maar draait om veel geld verdienen, maar dat lukt me niet. Alhoewel ik ook vaak geniet van feestjes en als ik weer creatief bezig ben. Zolang ik maar niet met de management dingen bezig ben.

Het klopt zeker dat ik lui ben. Ik kan me niet tot de dingen zetten, waar ik geen zin in heb die moeten. En dat maakt me depressief.

Dus ik weet nog steeds niet wat ik moet doen. Ik ben 29 jaar en moet nog minimaal 1,5 studeren en dan maar hopen of ik mijn papiertje haal. Mijn omgeving zegt dat ik het moet afmaken.

Hoi Rudolf,

Het klinkt als een erg lastige situatie die je nog steeds achtervolgt. In het begin van dit topic tot nu, inmiddels 3 jaar verder, is er wel wat veranderd in je houding. Zoals je aangeeft kan het HBO-papiertje je gestolen worden. Wat zijn je alternatieven als je nu stopt? Je geeft aan graag veel geld te willen verdienen, is dat jouw definitie van een gelukkig leven? Gaat dat je gelukkig maken? Het klinkt niet als alleen maar een probleem met je studiekeuze, maar als veel meer. Ken je jezelf? Weet je wie Rudolf is en wat hij wil? Wellicht zit er veel meer achter, hier kan je uiteraard hulp bij krijgen zoals van een psycholoog, omdat je je ook regelmatig depressief voelt. Heb je daar weleens aan gedacht?

Zou zeker proberen je diploma te halen, het zou zonde zijn aangezien je zo ver al bent.

Ik heb een hbo titel gehaald in 9 jaar (lol), geen schuld, maar niet de juiste opleiding gedaan die ik het leukste vind, ik teken mijn hele leven, was destijds niet aangenomen voor de HKU omdat mijn portfolio te klein was, oke dan niet (de beste ontwerpers hebben trouwens geen kunstacademie gedaan en deze opleiding is gewoon te zweverig + ontwerpen kun je niet leren, het zit in je of niet). Ik vind ontwerpen/tekenen dus awesome (net zoals jij) en heb besloten om de kennis van de hbo opleiding te combineren met mijn ontwerptalent en hoop zo een eigen bedrijf te gaan starten (website wordt nu gemaakt), je moet gewoon creatief positief denken en alle negatieve gedachten proberen op zij te zetten al kan het met de studie moeilijk zijn. Wat degene hiervoor mij schreef over hulp zoeken, is zeker ook aan te raden, denk ook dat je het nodig hebt en je moet geen schaamte ervoor voelen, heel veel mensen hebben last van depressies en sommige mensen hebben hiervoor vaste medicatie nodig waardoor ze uitstekend kunnen functioneren, een arts kan alleen natuurlijk bepalen of je wel of geen medicatie nodig hebt, iemand waarmee je kunt praten over de problemen is zeer gewenst.

Oh en je moet teveel kijken naar de mensen waarmee het zogenaamd beter gaat, meer geld verdienen betekent niet automatisch beter leven of gelukkig zijn, natuurlijk is financieel lekker zitten wel beter, maar gezond (lichamelijk en geestelijk) zijn en blijven is aller belangrijkste! Daarnaast doen de meeste mensen zich vanwege schaamte/geslotenheid zich altijd beter voor. Bijna iedereen heeft problemen, alleen sommige mensen zoals jij en ik komen er gewoon eerlijk voor uit so scr.w degene die alles op potten en flink doen met geld. (:

Academische kennis? En dan raden ze je aan om leraar Handarbeid te worden???

Oorspronkelijk geplaatst door Niet geregistreerd

Ik wil reageren op het laatste bericht.
Wat een negatieve afsluiter. Geloof jij echt dat een (serieus) bedrijf liever iemand heeft die 22 jaar is en afgestudeerd is dan een dertiger die gepokt en gemazeld is door het leven. Dat jonge gastje is er (vaak) alleen op uit om snel geld binnen te halen, opleiding mee te pakken en dan verder te jobhoppen.
Ik ben 43 jaar, HBO-diploma op zak, tijdens mijn studie de meest smerige baantjes aangepakt om de eindjes aan elkaar te knopen, en nu in het "bezit" van een goede baan. Ben vaak op mijn "bek" gegaan, veel fouten gemaakt, maar daardoor bezit ik nu heel veel levenservaring. Ze kunnen mij niet gek meer maken. Het kabinet niet door bezuinigingen en mijn werkgever niet door de komende jaren geen salarisverhoging meer in het vooruitzicht te stellen.
Ik werk om te leven en leef niet om te werken!
Sta positief in het leven, leer van je fouten, praat met mensen in alle lagen van de bevolking en doe er je voordeel mee!!!

Een optimist

Helemaal mee eens!!
Je hebt in ieder geval een hoop dingen gezien die je niet interessant vindt, des te dichter bij ben je bij hetgene dat je wel interessant vindt. Blijf proberen en grijp de kansen die je krijgt!

Heel veel succes ermee!

Een thread waarin ik mezelf keer op keer terugvind, ik ben 24 jaar en sinds 2 maanden gestart aan de opleiding HRM. Maar ik merk dat ik last heb met de motivatie vinden om de lesstof erin te stampen, zo'n hbo is veel zelfstudie dus jullie kunnen je wel voorstellen dat me dat in een lastige situatie brengt. Maar ach ik blijf goede moed hebben, mocht ik besluiten dat dit het toch niet word. Dan ga ik toch weer een jaartje werken, en dan eind dit jaar deel nemen aan zo veel mogelijk open dagen om een zeer uitgebreide visie te creëren over wat welke opleiding precies inhoudt.

Ik vraag me af hoe het met je gaat rudolf, mocht je dit lezen dan hoor ik graag van je waar je nu precies staat. Wat ik me trouwens ook afvroeg is hoe jij je jezelf zover krijgt om je huiswerk te maken wanneer je voelt dat je totaal niet gemotiveerd bent voor de studie in kwestie.

[Rudolf84]

Hoi,

Ik ben een tijdje hier niet geweest maar zie dat er veel berichten zijn gepost. Dank! Ik ben (nog steeds) erg benieuwd naar ieders visie.

Op dit moment ben ik 30 jaar. Ik heb toch doorgezet voor het papiertje en ben nu laatstejaars van de opleiding. Maar ik loop dus een jaar achter. Bij laatste jaar zeggen de meeste, oh dan ben je zo klaar. Maar ik ervaar het als te moeilijk en te zwaar.

Doordat Inholland een tik op de vingers heeft gehad, zijn ze erg strenger geworden en is het nog moeilijker geworden allemaal. Ik ben nog bezig met het halen van twee tweedejaars tentamens en daarnaast moet ik nog twee tentamens uit jaar 3 van twee minors maken. De tentamens zijn moeilijker geworden en worden strenger nagekeken. En ook het studeren vind ik erg lastig en ook steeds weer voor opnieuw. Het gaat nog steeds niet goed met me. Of soms gaat het goed, maar dan kijk ik weer door een roze bril en denk ik dat ik wel succesvol kan worden. Maar ik weet nu ook dat dit gewoon een flut studie is met weinig toekomstperspectief. En het erge nog vind ik dat men doet alsof de studie waardevol is. Er wordt namelijk flink bezuinigd in de televisiewereld, waar ik heen zou willen, en er worden daarnaast gewoon mensen aangenomen die juist iets anders hebben gestudeerd. Meer hoog gekwalificeerd personeel op WO niveau.

Inholland heeft me nog depressiever gemaakt.

In die vier jaar tijd, na het eerste bericht op dit forum, heb ik eigenlijk met een roze bril geleefd. Ik heb gedacht dat ik door moest gaan en dat ik uiteindelijk veel kon bereiken met mijn studie. Ik heb lange tijd bij een studentenvereniging gezeten, die ik niet wilde opgeven. Daarnaast werd ik door de mensen om me heen aangemoedigd om door te gaan. Maar het voelt als een blok aan me been.
De enige reden dat ik nog wil afstuderen is doordat mijn studieschuld dan wat minder is, wanneer ik geslaagd ben. Maar het afstuderen bij Inholland kost gewoon meer dan een jaar.

Mijn studieschuld is nu nog hoger en daarom durf ik ook geen relatie aan te gaan terwijl ik het wel graag zou willen. Ik denk ook dat niemand iemand wil die zo'n hoge studieschuld heeft. Ik kan toch nauwelijks een gezin onderhouden met zo weinig geld.

Ik weet dus nog steeds niet wat ik wil met mijn leven. Ik heb niet een specifiek iets als wat ik wil gaan doen. Ik ben Grafisch Vormgever en werk daar ook Freelance in. Daarnaast ben ik net aan de slag als koerier bij een bedrijf. De televisie of filmwereld lijkt me wel leuk. Tijdens een laatste stage heb ik een eigen televisieprogramma gemaakt.
Maar ik blijf dus met de vraag of ik nu moet stoppen of niet. Als ik stop dan zal ik enorm veel spijt hebben denk ik dat ik het niet heb afgemaakt en zal ik nog meer terug moeten betalen maar als ik door ga weet ik niet hoelang het nog duurt voordat ik afgestudeerd ben.

Sorry voor dit negatieve verhaal. Ik loop nog steeds bij een psycholoog, maar die kent dit verhaal nu al door en door. Iedere keer weer probeer ik wat beter te voelen en soms gaat het wat beter, maar soms zoals nu vraag ik me af van wat heeft het leven nog voor zin.

Rudolf