Beste mede-carričretijgers,
Allereerst is dit mijn eerste bericht hier, dus: aangenaam!
Ik zit op het moment een beetje met een jobhunter's block, en ik weet eigenlijk niet zo goed hoe nu verder. Ik zal eerst even de voorgeschiedenis uitzetten. Oh, en hou je vast: het is geen kort verhaal!
Tot 1 augustus werkte ik 32 uur per week voor een detacheringsbedrijf in de ICT. Totaal geen geplande carričremove, ik ben er ooit binnengerold als sociologie- en antropologiestudent 'die ook best goed met computers was' en ben er nadat ik mijn studie moest afbreken vanwege een uit de hand gelopen conflict blijven plakken. Hoewel ik sinds mijn kindertijd al last heb van 's avonds pas veel later in kunnen slapen dan 'normaal' is was het allemaal redelijk te behapstukken, niet in de laatste plaats met dank aan de flexibele leidinggevenden die ik in de loop van de jaren heb gehad. Dit veranderde begin dit jaar: ik kwam ineens in allerlei opeenvolgende kortdurende projectjes terecht met structureel vroege en stipte starttijden (acht uur of half negen) en reistijden tussen de vijf kwartier en twee uur enkele reis. Dat heeft mijn slaapprobleem die ik voorheen enigszins kon beheersen ontzettend getriggerd, en in april ben ik weggestuurd bij een opdrachtgever wegens regelmatig te laat komen (nooit meer dan een kwartier, maar toch) wat me op een zware officiële waarschuwing kwam te staan - in het bijbehorende gesprek werd me ook duidelijk gemaakt dat nog zo'n incident ontslag op staande voet zou betekenen. Een rapport van de bedrijfsarts waarin werd gesteld dat er toch wel degelijk wat mis was deed hierin niet ter zake.
Eind april verwezen huis- en bedrijfsarts me door naar de slaapkliniek, ik was inmiddels op een projectje gezet waarin ik 40 uur per week in m'n uppie op een verlaten etage van een kantoortoren computers moest installeren. Uit het slaaponderzoek kwam de diagnose delayed sleep phase syndrome (DSPS), een slaapstoornis waarbij je biologische klok vertraagd reageert op het invallen van de avond en je een structureel verschoven dag/nachtritme hebt. Waar de gemiddelde persoon zo rond elf uur echt klaar is voor een nachtje slapen, piek ik qua productiviteit juist in de late avond en lopen mijn ideale slaaptijden van drie tot elf. Net op het randje dus qua kunnen functioneren op normale kantoortijden, ik heb verhalen gelezen van mensen bij wie de verschuiving nog erger was
Maar goed, die diagnose werd door mijn werkgever niet goed ontvangen, vlak daarna moest ik weer op gesprek komen waarin ze mij met twee man sterk (vestigingsmanager en P&O-functionaris) op de vingers tikten voor mijn slaperigheid op de werkvloer en er hardop werd gesuggereerd dat ik maar eens goed over mijn toekomst na moest denken vanwege de strikte negen tot vijf-cultuur van het bedrijf. Ook wilden ze dat ik meer een 'echte' ict'er zou worden en mezelf zou gaan verdiepen in de techniek of het leren van een programmeertaal, terwijl ik altijd heb gezegd dat ik mijn ict-werk zo sociaal mogelijk wilde houden en meer een route naar leidinggeven aan bijvoorbeeld een helpdesk voor ogen had. Ik ben iemand die wegkwijnt zonder sociale omgang met z'n omgeving, en doodse stilte op de werkvloer vind ik afgrijselijk!
De volgende stap liet niet lang op zich wachten: half juni lag er een ontslagvoorstel voor m'n neus. Deze wilde ze zo snel mogelijk rond hebben: tussen het moment van krijgen en het exitgesprek zaten precies vier dagen. Per direct ontslagen van arbeidsverplichtingen en per 1 augustus einde dienstverband. De officiële reden was geen passende werkzaamheden meer voor me hebben, maar uit de gesprekken was wel duidelijk dat behalve dit ook de DSPS-diagnose en mijn weigering om me om te laten vormen tot zo'n 'echte' (lees: stereotype) ict'er hierin meespeelden.
Dat brengt me tot waar ik nu sta: ik wil heel graag weer aan de slag - ik word gek van het thuiszitten en er moet immers ook brood op de plank komen (allemaal wel leuk en aardig, zo'n WW-uitkering, maar een vetpot is het niet). Alleen weet ik niet zo goed wat ik wil en slaag er ook niet echt in om werk te vinden waarbij negen tot vijf géén must is - en op die vacatures die dan overblijven word ik structureel afgewezen. Ik heb weliswaar een bijna 'af' bedrijfsplan klaarliggen, maar ik wil daar nog even mee wachten tot ik zelf financieel wat ruimer zit én totdat het duidelijk is wat er de komende tijd gaat veranderen voor zzp'ers. Ook verdien ik een klein beetje bij als tekstschrijver, maar het zet allemaal nog geen zoden aan de dijk. Voorlopig in loondienst aan de bak is denk ik dan ook op het moment de handigste optie voor mij - en dat hoeft echt niet per se in de ICT te zijn.
Dit alles brengt me tot mijn vragen aan de gemeenschap der carričretijgers: hebben jullie suggesties voor mij qua DSPS-vriendelijke banen, en zijn er op het net plekken te vinden waar je meer vacatures voor de avonduren tegenkomt? Kortom: wat zouden jullie doen in mijn situatie? Dank alvast voor jullie tips en adviezen!
Soortgelijke discussies
DSPS en mijn verdere loopbaan: wat nu?
Lineaire weergave
