Bore-out?

[Anoukvb]

Goedemorgen,
Misschien heeft iemand advies of kan mij helpen...ik moet in ieder geval even mijn verhaal van mij afschrijven.

Ik ben een aantal jaar geleden aan het HBO afgestudeerd en had toen, door de huidige arbeidsmarkt, moeite met het vinden van een functie waar mijn interesse ligt. (Dit was ooit marketingcommunicatie) Of in ieder geval een functie op niveau.

Ik ben uiteindelijk (na een jaar thuis werkloos zitten) in een administratieve functie gaan werken omdat ik continue werd afgewezen. En medio twintig wilde ik toch ook zelf wat gaan opbouwen in plaats van bij mijn ouders blijven wonen.

In deze functie werk ik dus nu 2 jaar fulltime. Nu liep ik al vrij snel tegen het probleem aan dat de hoeveelheid werk van deze functie voor mij veel te weinig is. Ik werk (met veel geluk!) 2 uurtjes per dag en dan heb ik alles weer klaar. De klusjes die er dan tussendoor komen zijn kopiëren, scannen of bijvoorbeeld lamineren. Niet echt iets waar ik bij na moet denken. Ik zit dus al 2 jaar met het probleem dat én ik te weinig werk heb én dat het werk veel te simpel is.

Nu zal je denken, waarom heb je geen andere baan gezocht? Dit is een samenloop van omstandigheden geweest waaronder mijn vriend die werkloos is geworden. Het heeft 10 maanden geduurd voordat hij werk had gevonden. Ik was dus de enige zekerheid die we een beetje hadden omdat ik een vast contract heb.

Maar doordat ik nu al zo lang onderbelast ben kamp ik met een groot aantal psychische problemen. Ik weet niet meer wie ik ben, wat ik wil en denk continue dat ik niets kan en toch nergens goed voor ben. Zo word ik vanuit mijn werkgever ook behandeld, laag salaris, simpele klussen, nooit is iets goed. Zo'n twee weken geleden ben ik compleet ingestort. Ik kon het niet meer opbrengen er heen te gaan, alleen al bij het idee raak ik over mijn toeren.

Ik probeerde mijzelf ook weer op de rit te krijgen door een thuisstudie, die ik dus voor grootste deel op mijn werk deed (daar ik toch niks te doen had). Maar ik heb tegenwoordig nergens meer energie voor, ook niet voor het huishouden, en zelfs leuke dingen kost me al veel moeite.

Ik heb uiteindelijk na mijn 'instorting' mijzelf weer bij elkaar gepakt (niet de eerste keer overigens) en ben gaan nadenken. Ik zag als enige optie een dag minder gaan werken, tijd om mijzelf weer aan te pakken, studeren en uitzoeken wat ik nu wil.

Ik ben dus het gesprek met mijn werkgever aangegaan. En heb hem uitgelegd dat het helemaal niet zo goed met mij gaat, dat ik compleet ben ingestort en weet niet meer hoe ik met de lage werkdruk moet omgaan. Daarna de vraag of ik alsjeblieft 4 dagen kon gaan werken.
Hierop kwam geen enkel begrip, 4 dagen werken was sowieso niet bespreekbaar. Ik moet zelf maar heel de dag door vragen of ik iets kan doen (er is momenteel sowieso weinig werk, we werken met 3 mensen op kantoor die niet veel te doen hebben). Daarnaast kwam het er op neer dat het helemaal aan mijzelf lag, bij het overtypen van een offerte bijvoorbeeld zat er geen 'ziel'?! in mijn werk. En ik was niet meer enthousiast genoeg.

Kortom ik stelde me zeer kwetsbaar op in een gesprek waar ik zelf om gevraagd heb en werd nog even helemaal afgebrand. Ik heb nog nooit een gesprek gehad met mijn werkgever en was dus in de veronderstelling dat ik het weinige werk dat ik had goed afleverde. Ik heb die middag vrij genomen en ben eigenlijk weggevlucht en nu zit ik op dit punt dat ik dit verhaal typ. Ik heb te horen gekregen dat er een groot project is goedgekeurd waarbij ik alles moet regelen. Maar ik zie het niet eens zitten om iets nieuws aan te pakken en vraag me af of ik het wel kan.

Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen, als ik denk dat ik er morgen weer moet gaan zitten raak ik helemaal in paniek. Ik krijg de negatieve gedachtes niet uit mijn hoofd, ik slaap 's nachts niet meer, en irriteer me aan alles. Ik heb het gevoel dat mijn levenslust helemaal verdwenen is en dat lijkt me niet echt gezond op 26-jarige leeftijd.

Iemand advies, of iets soortgelijks?

[Hetty Dalsheim]

Beste Anoukvb,

De eerste stap heb je al gezet, door je bericht hier neer te zetten.

En helaas krijgen super gemotiveerde mensen vaak een burn- of een bore out.

Leeftijd speelt hierbij geen rol, want iedereen kan het krijgen. En als je niet goed slaapt, dan raakt je lichaam oververmoeid en krijg je allerlei klachten. Niet alleen psychische, maar ook lichamelijke klachten kunnen dan ontstaan, want het lichaam heeft slaap nodig om tot rust te komen en te herstellen.

Mijn advies: laat checken of je vitamine D te kort hebt. Veel mensen hebben daar last van. Ga naar de huisarts en vraag of hij/zij dit voor je kan regelen.

En zorg dat je mensen hebt waarmee je kunt praten. Praten over je wat voor werk je zou willen doen, hoe je tot rust kunt komen, hoe je kunt ontspannen in je vrije tijd, hoe je om kunt gaan met je werkgever, enz.

Ik wens je heel veel sterkte toe, maar ook oplossingen.

[mariekevanoosterhout]

Het is inderdaad heel goed dat je het verhaal voor jezelf opschrijft en deelt. Knap van je dat je je zo eerlijk en kwetsbaar hebt durven opstellen bij je werkgever en helaas was zijn reactie hierop niet wat je had gehoopt. Ga in ieder geval niet twijfelen aan jezelf. Je hebt het goed gedaan en de vraag is nu: hoe verder? Ik raad je aan om voor jezelf eens goed op een rijtje te zetten waardoor jij niet lekker in je vel zit. Komt dit echt (grotendeels) door de werkzaamheden en de sfeer binnen het bedrijf waar je nu werkt? Zijn er nog andere factoren die hierbij een rol spelen? Ga hierbij een stapje verder en bespreek het eens met iemand, een goede vriendin bijvoorbeeld. Je kunt ook een professionele loopbaanbegeleider raadplegen als je hierbij professioneel begeleid wilt worden.

Heb je het idee dat je neerslachtigheid vooral door je werk komt, dan heb je twee keuzemogelijkheden: blijven of vertrekken. Die laatste optie klinkt wellicht heel eng. Als je blijft, weet je in ieder geval wat je hebt – ook al is het niet wat je wilt - en je bent verzekerd van een inkomen. Maar vastzitten in een baan die jou geen enkele levensvreugde brengt, is zeker niet goed voor je. Zeker niet als je 26 jaar bent en je nog heel wat (werk)jaren voor de boeg hebt. Ik heb zelf ook ooit in een situatie gezeten dat ik een vast contract had, maar het werk te weinig uitdagend vond. Diep van binnen wist ik dat ik er weg wilde, maar de vastigheid voelde ook wel prettig. Ik heb uiteindelijk de keuze gemaakt om te vertrekken en de stap gewaagd om voor mezelf te beginnen. Hierna is er heel veel moois op mijn pad gekomen en ben ik nog steeds blij dat ik destijds naar mijn intuïtie heb geluisterd.

Moet je nu morgenochtend meteen je contract opzeggen? Nee, zeker niet. Ga voor jezelf eens heel goed na waar die lichamelijke klachten vandaan komen en hoe je ze zou kunnen verminderen. Waarschijnlijk weet je dit wel, maar durf je het niet onder ogen te zien. Zorg ook voor voldoende ontspanning. Ga leuke dingen doen, pak een oude hobby op en blijf onder de mensen. Als je werk niet zo leuk is, moet je je voldoening uit andere zaken halen, zodat je je enthousiasme weer terugvindt en je sprankelend je loopbaanpad kunt vervolgen. Ik wens je veel wijsheid toe!

Beste Anoukvb,

Wat jij jezelf eens dringend moet afvragen is:

"Gaan al mijn problemen weg als ik werk heb of werk doe wat ik wel leuk vind?"

Je komt over op mij als iemand die denkt dat het leven enkel bestaat uit "werk" en "werken". En bovendien, je verdiend lekker makkelijk geld zo toch? Beetje niks doen, lekker hoor! Ik heb werkdagen gehad van 17 uur(!!!!), ja ook achterelkaar, en ja je hebt dan lekker veel geld (je kan het alleen niet uitgeven). Maarja opdenduur ben je dat ook wel goed beu kan ik je vertellen!

[Anoukvb]

Bedankt voor alle tips en adviezen. Ik ben inmiddels bij de huisarts geweest en ben doorverwezen naar een psycholoog omdat ik toch symptomen van een depressie heb en daarnaast overbelasting. Ik heb de afgelopen paar jaar naast de situatie op mijn werk ook privé een hoop meegemaakt. Hierbij heb ik steeds de belangen van anderen voorop gesteld en mijzelf weggecijferd. Nu is uiteindelijk alles weer een beetje op de rit (behalve mijn werk dan) en lijkt het alsof alles 'eruit' komt. Ik hoop de komende weken wat aan te sterken en op zoek te gaan naar ander werk. Want ik heb het idee dat ik in deze baan nooit gelukkig zal worden.

[Anoukvb]

Oorspronkelijk geplaatst door shjim88

Beste Anoukvb,

Wat jij jezelf eens dringend moet afvragen is:

"Gaan al mijn problemen weg als ik werk heb of werk doe wat ik wel leuk vind?"

Je komt over op mij als iemand die denkt dat het leven enkel bestaat uit "werk" en "werken". En bovendien, je verdiend lekker makkelijk geld zo toch? Beetje niks doen, lekker hoor! Ik heb werkdagen gehad van 17 uur(!!!!), ja ook achterelkaar, en ja je hebt dan lekker veel geld (je kan het alleen niet uitgeven). Maarja opdenduur ben je dat ook wel goed beu kan ik je vertellen!

Jammer dat je die indruk krijgt want dat is helemaal niet waar. Maar het leven bestaat toch voor een groot deel uit werken. Dan doe ik liever geen werk waar ik doodongelukkig van word. Daarnaast vind ik het verschrikkelijk om niets te doen en maak ik mijzelf graag nuttig. Ik heb de afgelopen jaren genoeg voor mijn kiezen gekregen (eigenlijk al heel mijn leven) en weet daarom echt wel wat er belangrijk is in het leven!

Oorspronkelijk geplaatst door Anoukvb

Jammer dat je die indruk krijgt want dat is helemaal niet waar. Maar het leven bestaat toch voor een groot deel uit werken.

Wie zegt dat het leven voor een groot deel uit werken bestaat? Je ouders? De bijbel? De mensen om je heen? Klein kader van "het leven" hebben die mensen dan...

Dan doe ik liever geen werk waar ik doodongelukkig van word.

Dan moet je iets gaan doen wat je wel leuk vind, klinkt makkelijk, en dat is het ook. Bijt jezelf helemaal vast in de zoektocht en zoek iedere dag minstens 5 vacatures die jou aanspreken en reageer hier op. Heb ik ook gedaan en het werkt, ik werd vrij snel teruggebeld. Waarom? Omdat ik het echt wil, geen nee accepteer en geen moment aan mijzelf en mijn kunnen twijfel.

Daarnaast vind ik het verschrikkelijk om niets te doen en maak ik mijzelf graag nuttig.

Hoezo is het verschrikkelijk om niets te doen? Is dat een doodszonde? Waarom maak jejezelf graag nuttig? Als je het doet voor goedkeuring van andere of om alleen de vaste lasten te betalen vind ik dat dom en tevens ook onoprecht.

Ik heb de afgelopen jaren genoeg voor mijn kiezen gekregen (eigenlijk al heel mijn leven) en weet daarom echt wel wat er belangrijk is in het leven!

Spijtig, maar daar is geen enkele werkgever in geintereseerd. Laat het verleden gaan en focus je op de toekomst, hoe moeilijk dit soms ook is.

[Anoukvb]

shjim88 ik vind dat je het allemaal een beetje zwart wit ziet. In dit land is het helaas zo dat je geboren wordt en zult moeten werken (tegenwoordig tot je er bij neer valt) tenzij je daar niet geschikt voor bent. Dit heeft niets met mijn ouders of de bijbel te maken. En ja ik werk om financiële middelen te verkrijgen om mijn leven wat aangenamer te maken.
Daarnaast begrijp ik dat je nog nooit in een baan hebt gezeten waar je 'niets' te doen hebt en dus ook niet kan relativeren hoe verschrikkelijk dit is (voor mij dan). En waarom is het onoprecht om jezelf nuttig te willen maken? Ik werk liever heel de dag door dan dat ik de minuten voorbij zie kruipen...dan heb ik nog enigszins het idee dat ik zinnig bezig ben

Oorspronkelijk geplaatst door Anoukvb

shjim88 ik vind dat je het allemaal een beetje zwart wit ziet.

klopt, less is more, waarom moeilijk doen als het makkelijk kan, etc enz..

In dit land is het helaas zo dat je geboren wordt en zult moeten werken (tegenwoordig tot je er bij neer valt) tenzij je daar niet geschikt voor bent. Dit heeft niets met mijn ouders of de bijbel te maken.

De Judeo-Christelijke grondslag, opvoedingen en de "ouwe-stempel" die veelal Christelijk is in Nederland hebben hier alles mee te maken, het is maar net hoe je het opvat dat "werken".

En ja ik werk om financiële middelen te verkrijgen om mijn leven wat aangenamer te maken.

Daar hoef je nu dus blijkbaar weinig voor te doen, ik zou dat echt zo laten.

Daarnaast begrijp ik dat je nog nooit in een baan hebt gezeten waar je 'niets' te doen hebt en dus ook niet kan relativeren hoe verschrikkelijk dit is (voor mij dan).

Heb ik wel, ik heb 8 jaar lang in fabrieken gewerkt, ook onder mijn niveau, waar soms ook 4 a 6 uur niets doen was vanwege een storing, ontruiming of grondstoffen die te laat waren. Denk je dat ik daarmee zat? Nope, niet mijn probleem; als ik niets kan doen door een fout in de planning of door een storing, maar wel gewoon mijn salaris ontvang zul je mij niet horen hoor. Wat ik soms wel irritant vond was de mentaliteit van sommige mensen in die fabrieken, grote mond, asociaal, net uit het gevang dus bajesmanieren etc enz.

En waarom is het onoprecht om jezelf nuttig te willen maken? Ik werk liever heel de dag door dan dat ik de minuten voorbij zie kruipen...dan heb ik nog enigszins het idee dat ik zinnig bezig ben

Waarom jezelf in dienst stellen van een ander die jou wat kruimeltjes van de opbrengst toegooit en zelf verdrinkt in de centen als je ook andere voor jou kan laten werken?

En als je je echt he-le-maal de tering in wilt werken, heb ik nog wel een adresje voor je, die kan ik je zo mailen en ze nemen je snel aan. Geloof het of niet maar ze hebben nu 79 vacatures openstaan, van vertaler tot copywriter tot debiteurenbeheer tot aftersales en een paar management functies.