Te veel aan kennis, gebrek aan lef: eerste stapjes in arbeidsland

[Aardbei]

Ik weet goed hoe ik moet beginnen, dus... laat ik maar eerst wat vertellen over mijn studieverleden: na het behalen van mijn havo diploma, wilde ik verder studeren. Ik wist niet goed wat ik wilde, maar ik was altijd al een creatieveling. Uiteindelijk heb ik de (versnelde) opleiding Grafisch Vormgeven aan het grafisch lyceum gedaan (MBO), wat me erg goed beviel. Ik voelde me soms "schuldig" omdat ik tenslotte ook HBO had kunnen doen, maar ik voelde me wel erg op mijn plek. Sterker nog: ik had het zo naar mijn zin daar, dat ik besloot om nog een jaar te blijven. Met mijn nieuwe diploma kon ik namelijk het addendum jaar Multimedia Vormgeven gaan doen. Ik zou een volwaardig diploma krijgen, maar i.p.v. 4 (of 3 met havo) jaar, kon ik het in één jaar doen. Deze opleiding is zwaar (tempo ligt natuurlijk erg hoog), maar ik heb het nog steeds erg naar mijn zin. Ik volg thuis ook veel tutorials voor de programma's waarmee ik leer te werken, gewoon voor de lol. Ik denk dat ik dus wel de juiste richting heb gekozen.

Kennis heb ik dus wel, mede door die tutorials en zelf "rotzooien" ben ik erg handig geworden. Ook over solliciteren e.d. weet ik intussen aardig wat. ik ben zo iemand die werkelijk álles leest wat ze maar te pakken kan krijgen, van pakken wasmiddel tot artikelen op carrièretijger. Het is een tic van me

Echter, dat laatste heeft me nogal onzeker gemaakt. Vooral de assertiviteitscursus heeft me de stuipen op het lijf gejaagd. In mijn hoofd zijn alle werkgevers nu driekoppige monsters met slagtanden die je aanvallen met onbetaald overwerk, rotklusjes, oneerlijke contracten, RSI en ga zo maar door. Ik ben van nature een piekeraar en door al die dingen te lezen heb ik me misschien een beetje té goed voorbereid. Ik studeer eind april/begin mei af en dan moet ik op zoek naar mijn eerste baan. Ik ben al een beetje aan het kijken naar vacatures, maar mijn bekruipt steeds het gevoel alsof ik me een weg probeer te banen door een mijnenveld.

Mijn stage ervaringen hebben ook niet echt geholpen. Mijn eerste stage was bij een drukkerij/vormgevers bedrijf. Ik ben er maar eiets van twee weken gebleven want het was een nachtmerrie. Rotklusjes, geen rookvrije werkplek (wetten? welke wetten?) en sexuele opmerkingen waar ik me gewoon echt ongemakkelijk bij voelde. Mijn stagebegeleider op school heeft me daar weggehaalt en besloten dat het misschien beter was als ik iets rustigers ging doen. Ergens vond ik dat vreemd: het was toch niet mijn schuld dat het fout was gegaan? Aan de andere kant, ik was zelfs bereid om bollen te gaan pellen met mijn tenen, als ik dáár maar weg kon!

Uiteindelijk kreeg ik een nieuwe stageplaats toegewezen bij een overheidsinstelling. Het was eigenlijk beneden mijn niveau (DTP i.p.v. vormgeven), maar ik had het wel naar mijn zin. De huisstijl stond al vast, maar soms kreeg ik van mijn sympatieke baas toch wat vormgeef werk, zoals bijvoorbeeld menukaarten voor de kantine. Na mijn avontuur bij die drukkerij was dit een verademing en ik heb er zes hele fijne maanden gehad. Het enige robleem was, dat het toch ambtenaren werk was, dus ik had nog steeds geen ervaring in het (van wat ik heb gehoort veel drukkere) bedrijfsleven.

Het volgende jaar moest ik een tweede stage doen, weer van een half jaar. Helaas lag het werk niet voor het oprapen en belande ik in een soort intern bedrijfje van mijn school. Dit was achteraf gezien een ramp. Goed, ik had niet veel keus (studievertraging en alles), maar het was vrij nutteloos. Een foldertje voor de mediatheek hier, een postertje voor de open dag daar, een ontwerpje voor de schoolkrant en dan met de andere studenten MSN-en, darten of ons bekwamen in de kunst van Dungeons and Dragons. Ik heb me even verzet tegen die verleiding: ik ben een vreselijke tuthola en wilde koste wat het kost iets nuttigs doen. Ik volgde dus als ik niets te doen had (wat dus de regel was) tutorials, tutorials en nog meer tutorials. Op een gegeven moment kwam dit me toch echt de keel uit (ik was gewoon misselijk van verveling) en heb ik mijn schouders maar opgehaalt ("*zucht* oké, jullie winnen") en verder de tijd gedood met tekenen, muziek en oefenen voor het wekelijks kampioenschap bureaustoelracen.

Na deze stage (die aan het begin van het jaar was) moest ik beginnen aan een eindproject. Toen ik daarmee bezig was, kwam mijn motivatie gelukkig weer terug en slaagde ik. Ik kon dus het addendumjaar gaan doen, maar had eerst zomervakantie. Ik was kapot en heb dus niet gewerkt.

Nu is het dus bijna zover: ik moet een baan gaan zoeken, maar ik heb geen ervaring in het bedrijfsleven! Het meest nuttige was nog mijn ambtenaren stage, maar dat schijnt lang niet zo zwaar te zijn als een "normale" baan. Ik heb ook geen idee hoe het er daarbuiten uitziet. Wat is de norm qua werkdruk? opdrachten? Overwerk? Wat is het verschil tussen DTP-er, creatief DTP-er of vormgever (alle vacatures lijken op elkaar)? Als ik klaar ben met een opdracht, moet ik dan wachten of als een schoolmeisje mijn vinger opsteken? Wat *is* een 9-tot-5 mentaliteit eigenlijk? Wat moet ik eigenlijk wel kunnen en wat kan ik gerust vragen? Wanneer wordt je geacht de namen van je collegas te kennen? Hoort een offset printer zo vreemd te ruiken?

Ik ben vreselijk onzeker en het zweet breekt me uit bij de gedachte aan een baan. Solliciteren lijkt me vreemd genoeg juist leuk, het is het werk zelf waar ik me zorgen om maak. Ik heb op zich wel zelfvertrouwen, maar als ik ergens niet tegen kan, is het wel niet te weten waar ik aan toe ben, wat nu dus het geval is. Ik heb heel erg behoefte aan duidelijkheid en vertik het om van de duikplak te springen tot ik op de milimeter nauwkeurig weet hoe diep het zwembad is.

Zijn er hier DTP-ers/Vormgevers (grafisch of multimedia) die ervaringen willen delen? Of heeft er nog iemand tips hoe ik in hemelsnaam mijn eerste werkweek overleef zonder over te komen als een dom gansje?

[Mufana]

Ik zou me niet al teveel zorgen gaan maken. De 1ste week is voor iedereen een beetje wennen. Je moet toch ineens met nieuwe mensen samenwerken. Iedereen ziet daar wel een beetje tegenop. Maar achteraf valt het altijd reuze mee. Het wijst zich vanzelf. Hoe zwaar de werkdruk is hangt een beetje van jezelf af. Dat is maar net hoe je ermee omgaat. (is mijn ervaring) ik heb ook weleens dagen dat heel druk is maar dat is puur een kwestie van prioriteiten stellen. (en als je niet weet wat prio heeft dan weet de baas het wel) Als je een opdracht klaar hebt is wel handig om even te melden dat je niks te doen hebt. Wordt altijd wel gewaardeerd. Plus dat het ook zonde van je tijd is om een beetje te niksen. Het is trouwens wel handig om je collega's bij naam te kennen. Anders is het steeds "Heeeeeeee uhhh hoe heet je ook alweer!???"

oow en als je iets niet weet (wat het ook is) gewoon vragen. Ook al is het in jou ogen iets heel lulligs. :-)

Komt wel goed joh.

Ik zou mij inderdaad niet zoveel zorgen maken.

Herken je problemen wel een beetje. Ben zelf 8 jaar student geweest en erg genoten van het leven. En ja, ook voor mij kwam het moment van afstuderen. En dan....

...en toen heel veel dromen en denken hoe erg het is om te werken. Wel gesolliciteerd maar nooit met echt serieuze inslag tot ik via een kennis bij het bedrijf terecht kwam waar ik nu 4 maanden zit. Het bevalt heel goed hoewel de eerste maanden wel zwaar zijn. Werkgevers zijn niet eng en wat mij verbaasde is dat als je een starter bent iedereen daar ook rekening mee houdt.

Dus maak je niet druk, je hebt meer stage-ervaring dan ik dus het komt helemaal goed!!!

Hi aardbei,

Ik zou zeggen, maak je niet te druk! Als ik het zo lees, ben je best ambitieus en wil je graag aan de slag. Dat is een instelling die werkgevers graag zien! Ze hebben liever iemand die pro-actief is (dus niet zitten wachten als je klaar bent tot er iemand met een nieuwe opdracht naar je toekomt, maar zelf aangeven dat je klaar bent voor de volgende opdracht) en enthousiast is. Mensen met een 9-5 mentaliteit, zijn mensen die ook echt niet eerder dan 09.00u beginnen en om 16.45u hun spullen al gaan opruimen, zodat ze om 17.00u buiten op de parkeerplaats staan. Werkgevers zoeken o.h.a. mensen die enthousiast zijn en zich inzetten. Dus als je een keertje wat langer door moet werken gewoon doen. Dat balanceert zich allemaal wel uit, maar hangt veel af van jouw instelling. Maar dat komt wel goed als ik het zo lees.
En voor wat betreft je vraag over de functie benamingen. Zoals je ze op school hebt geleerd, zijn ze niet altijd in de praktijk. Het ene bedrijf noemt zijn DTP-ers Vormgevers, terwijl het andere bedrijf alleen maar spreekt over DTP-ers. Belangrijk is dus om de functie-omschrijving goed te bekijken. Moet je alleen maar werk druk klaar maken of mag je ook zelf dingen opmaken en ontwerpen. Als deze zaken niet in de advertentie staan dan zou ik zowiezo solliciteren en die vragen tijdens het gesprek stellen. Vraag ook of je een rondleiding mag krijgen zodat je ook de werkplek ziet en eventueel je nieuwe collega's. Belangrijkste voor werkgevers is hoe jij je presenteert en een eventuele portfolio. Dus neem werk wat je gemaakt heb mee of stuur het tezamen met je sollicitatie mee, zodat ze een idee krijgen van wat je kan.
Werkgevers zijn echt geen driekoppige monsters (hoewel, sommigen wel), maar je moet zelf wel initiatief tonen.

Heel veel succes met solliciteren en het afronden van je opleiding.

Een leuke werkgever om bij te beginnen is misschien Scheepens reclame adviseurs. Zij nemen veel net afgestudeerden en stagaires aan.

Groetjes,

[Aardbei]

Dank jullie wel

ik voel me al wat rustiger. Er wordt een soort presentatiedag op mijn school gehouden over een maand of twee, waar werkgevers onze eindprojecten kunnen bekijken. Misschien krijg ik dan wel een leuke baan aangeboden waar ik een beetje op m'n plek zit. Zo niet, dan kan ik altijd nog een come-back maken als proffesioneel bureaustoelracer

[thor2002]

Beste Aardbei,

zorgen zijn voor morgen! Je maakt je gek om niets. Die driekoppige monsters bestaan wel, maar altijd bij de ander
hoe ik het zie: als je bij een sollicitatiegesprek het gevoel krijgt met een monster te maken te hebben (dat kan er één zijn maar het kunnen er ook zes zijn...dan hebben ze het over een commissie, heel leuk om mee te maken) is het enige advies dat ik je kan geven: rustig blijven. Ze willen alleen maar weten hoe je in elkaar zit, wat voor typje je bent. Daarbij komt ook dat als het gevoel blíjft dat het wellicht niet helemaal jouw bedrijf is qua sfeer / mentaliteit. Meestal moet je, als je wordt aangenomen vervolgens elke dag met die mensen samenwerken.... Dat vergeten er een hoop!!!!

Stages worden veelal overdreven. Niet v.w.b. tijden, maar vooral qua werkzaamheden en termen. Dus heb je niet 3 weken op een stoeltje zitten draaien maar heb je een belangrijk deel van de tijd de dynamische kwaliteiten van het meubilair doorgenomen inclusief de rapportage ervan op orde gesteld. Kortom, je 'leukt de boel op'. Dat moet voor een vormgever geen probleem zijn: je pakt je CV en geeft dat vorm. In jouw specifieke geval heb je daarnaast dat dit laatste écht de doorslag kan geven: waarom zie je jouw CV niet als je eerste eigen klus? Ontwerp een CV waar een werkgever direct aan kan zien wat hij in huis haalt. Ik neem aan dat je niet voor de ambtenaren-zaken wilt gaan werken (ofwel de grote bureaus) maar juist de kleine. En die zitten niet te wachten op 250 vrijwel identieke CV-tjes voor die éne baan die ze hebben te vergeven.
Probeer ook zelfstandig klussen op te knappen. Ga in de buurt shoppen voor kleine opdrachten die je thuis uitwerkt. Zorg ervoor dat je portfolio vol komt met écht werk (er komen er zoveel van school met uitgewerkte schoolopdrachten. Da's leuk, maar soms totaal niet realistisch!) Ga bij een klein theater aankloppen, bij bedrijven voor een visitekaartje... En let op, reken er ook geld voor! Je laat op die manier ook direct zien dat je niet voor de poes bent! je hebt het toch goddorie in je vingers, laat ze maar een poepie ruiken! Op die manier bouw je vertrouwen op (en als je een keer op je plaat gaat, so what? Dat heb je ook als je gaat skiën!)

Mocht je echt geen opdrachten krijgen dan kan je altijd aankloppen, wellicht dat ik je dan een (bescheiden!) slinger kan geven.

Thor2002

Oorspronkelijk geplaatst door Aardbei

Of heeft er nog iemand tips

Tjonge jonge, je loopbaan moet nog beginnen en dan een discussie: Te veel kennis te weinig lef ?!?
Hoe kun je nu van kennis spreken als je alleen op school hebt gezeten? Eerst de theorie NU de praktijk. Ik wil niet negatief overkomen maar je overdrijft hier een beetje. Het echte werk moet nog beginnen en je doet net of je het allemaal niet aankan....sorry hoor, om niet als een dom gansje te willen overkomen zul je je houding en inzet moeten veranderen en aantonen dat je iets kan, niet wachten tot het werk naar je toe komt. Assertief en kalm, mensen nemen je toch aan op basis van wat je kan en of je daarmee iets kan betekenen voor het bedrijf? Ga eerst gewoon eens iets doen voordat je uberhaupt ergens over gaat oordelen of drukmaken.

Om te beginnen een portfolio en CV samenstelllen met daarin je softskills en ervaring hoe weinig ook.

Ikzelf heb ooit eenzelfde opleiding gedaan als jij en moest de keuze maken me te specialiseren in DTP, ik was toen nog lithograaf. In de DTP wereld moet je je kunnen onderscheiden van de rest...enig talent is gewenst...er is veel concurrentie om zo maar te zeggen. Ik ben creatief genoeg maar ik wilde dat niet.

Ik ben >nu Senior Functioneel beheerder< en ben in een heel andere branche/vakgebied terechtgekomen.

Dus of je kiest en gaat ervoor en zorgt dat je een goede vakman/vrouw wordt. Of je je werkt een aantal jaren in deze industrie om te zien wat er zoal te doen is en kun je altijd nog switchen.