|
22 januari 2011, 19:33
|
Lid
|
|
Geregistreerd: 22 januari 2011
Berichten: 10
|
|
26 jaar en onzeker over wat ik met mijn leven aan moet
Goedendag,
Momenteel ben ik student Media en Entertainment Management aan Hogeschool INHolland te Rotterdam. Het gaat niet erg goed met de studie. Ik ben al 26 jaar en heb alleen nog maar mijn MBO-papiertje.
Ik heb erge moeite met het behalen van mijn Propedeuse. Eigenlijk ben ik nooit echt goed geweest in studeren. En ik weet niet meer wat ik wil en moet doen. Ik ben al veel op zoek naar mensen die in hetzelfde schuitje zitten.
Even een korte geschiedenis:
In 1996 ben ik met de MAVO begonnen. Helaas ben ik één keer blijven zitten en heb ik op 3-10de punt mijn diploma niet gehaald. Het jaar erop ben ik begonnen bij avondschool en heb ik mijn diploma toch kunnen behalen.
Daarna ben ik aan een vierjarige studie, Multimedia Vormgeven, begonnen aan het Grafisch Lyceum Utrecht. Heb mijn diploma gehaald maar merkte dat ik meer iemand was van het Grafisch Vormgeven. Ieder jaar haalde ik het ook maar net. En tijdens stages merkte ik dat ik snel afgeleid was door Internet, dus niet een erg actieve werkhouding had.
Na het behalen van mijn MBO-papiertje wilde ik een jaar lang een reis maken naar Australië. Maar na 5 weken ben ik met heimwee teruggekomen. De heimwee werd een depressie en daar heb ik lange tijd last van gehad.
Het jaar erop ben ik begonnen aan de studie Advertising aan de kunstacademie te Rotterdam. Het eerste jaar had ik al moeite aan de zweverigheid, de kleding van sommige mensen en sommige vakken. Wel mijn propedeuse gehaald, maar begin tweede jaar begonnen met Multimedia Design, in de hoop dat dit aansloot op mijn MBO-studie.
Helaas was dit niet zo en na enkele maanden gestopt. Ik had de studie ook niet goed genoeg bestudeerd en de laatste dag van de vakantie me opgegeven.
Toen toch weer even terug gegaan naar de kunstacademie, maar het begon me meer en meer tegen te staan. Dit had ook ermee te maken dat ik begonnen was bij een studentenvereniging in Rotterdam en daar erg actief was.
Datzelfde jaar heb ik een peperdure studiekeuzetest gedaan in Amsterdam en daar kwam uit dat ik een Academische kennis had en dat ik naast erg creatief ook erg sociaal ben. De banen die daarbij het beste passen waren volgens hen: Creatief Therapeut of Leraar Handarbeid. Beide banen spreken me niet aan.
Het jaar erna ben ik begonnen met de studie Communicatie aan Hogeschool INHolland te Rotterdam. Deze studie beviel me ook niet. Ik miste de creativiteit en het maken van Communicatieplannen sprak me niet erg aan.
Doordat ik moeite had met het studeren heb ik ook vele vakken niet gehaald waardoor ik een Negatief BSA heb gekregen.
Daarom ben ik overgestapt naar Media en Entertainment Management, dit jaar en daar heb ik nu ook weer moeite mee. Ik ben met het eerste jaar begonnen en heb nu al weer een vak niet gehaald, waardoor ik dit jaar weer niet mijn propedeuse kan halen.
Alleen dit half jaar heb ik nog recht op studiefinanciering, de uitgebreide lening. Daarna wordt alles lenen en met de plannen van het nieuwe kabinet wordt het nog eens duurder.
Ik weet gewoon niet meer wat het beste voor me is. Moet ik nog door met deze studie. Dan ben ik in totaal nog vier jaar bezig. Ik woon nu in een stad waar iedereen succesvol is. En dat merk ik ook op mijn vereniging en in mijn dispuut. En dat frustreert me, omdat iedereen een topbaan heeft en goed geld verdient.
Op internet ben ik veel aan het kijken naar mensen die in hetzelfde schuitje zitten en hoe zij er mee om zijn gegaan. Ook kijk ik naar bekende Nederlanders of zij zoiets hebben meegemaakt. Heel stom, maar waar.
Ik merk dat ik in bepaalde opzichten ook wel lui ben. Ik heb erge moeite met opstaan. Dat zie ik ook als groot probleem als ik moet gaan werken. Daarnaast als ik aan het werk moet, raak ik snel afgeleid op het internet. En dan kan ik me niet verzetten om aan het werk te gaan.
Het laatste probleem is ook dat mijn kennis van het programma Indesign helemaal weg is. Ik weet niet echt goed meer het te gebruiken en dat heb ik ook bij programma's als 3d Max.
Ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik zie mijn leven als uitzichtloos. Ik wil namelijk ook goed verdienen. Heeft iemand raad. Excuses van het lange bericht. Maar ik wilde het zo duidelijk mogelijk neerzetten.
Gr.
Rudolf
|
23 januari 2011, 14:13
|
Veteraan
|
|
Geregistreerd: 9 januari 2011
Berichten: 143
|
|
Als ik zo lees heb je heel veel moeite met leren en vraag me eigenlijk af dat als je al zoveel problemen hebt gehad met het behalen van je mavo en mbo waarom je nog voor hbo kiest?
Ik denk dat je eens moet kijken wat je leuk vindt en moet gaan denken over gewone mbo functies die passen bij de huidige studie die je hebt gedaan.
Misschien eens gewoon naar het uwv gaan en kijken wat de mogelijkheden zijn.
Soms moet je gewoon eens aan het werk om te kijken of je dingen tegenkomt die je leuk lijkt en dan gewoon via allerlei cursussen verder leren.
|
23 januari 2011, 17:43
|
Seniorlid
|
|
Geregistreerd: 13 december 2009
Berichten: 33
|
|
Ik ben 23 jaar en herken dit wel. Weet ook niet goed wat ik nou moet doen en ben ook misschien wel lui en zeer slecht gedisciplineerd.
Had op stage en kantoorbanen ook veel moeite om niet continu op internet te zitten. Weet ook niet wat ik nou precies leuk vind.
|
24 januari 2011, 10:51
|
Lid
|
|
Geregistreerd: 22 januari 2011
Berichten: 10
|
|
Mijn excuses. Ik ben te voorbarig geweest in andere discussies posten, zonder hier antwoord te geven.
Het Hbo halen moest voor mij ook een uitdaging zijn. Begonnen met Mavo en die moeilijk afgemaakt, en dan toch nog Hbo kunnen doen.
Het idee om naar het UWV te gaan ga ik eens proberen. Wie weet hebben zij tips.
Het is wel dat ik veel vacatures zie die goed betalen maar wel Hbo vragen. Een goed salaris vind ik erg belangrijk. Maar ik merk nu dat ik het schrijf, ook de veeleisendheid van me weer.
Tot nu toe probeer ik mijn jaar zo succesvol af te maken, in de hoop dat ik toch nog evt een Hbo papiertje eruitsleep over 3 jaar.
|
24 januari 2011, 23:45
|
|
26 jaar en...
Beste Rudolf,
Heb je verhaal gelezen en kan me heel goed voorstellen hoe het is om jou te zijn. Ik ben zelf ook "zo iemand" echter ik ben bijna 2 x zo oud als jij. Mijn advies, mede gezien je mogelijkheden maar vooral door je leeftijd. (Je hebt namelijk nu nog de kans om iets te veranderen) Neem en half jaartje vrij van alles. Ga naar een uitzendbureau en vraag naar de meest rottige banen. Vuilnisophaler, schoonmaker, lader/losser, plantsoenmedewerker etc. etc (Met alle respect voor de personen die dit werk doen) Ga dat eens een tijdje doen. Verbeeld je in dat je dat voor de rest van je leven moet doen. Voordeel:
A) na dit half jaar weet je in ieder geval wat je NIET wil of beter gezegd hoe het NIET moet. (Je kunt dus beter nu 4 jaar investeren in iets wat je niet leuk vindt dan de rest van je leven moeten doen wat je niet leuk vindt)
B) dit soort werk zorgt ervoor dat je niet te veel kunt nadenken, je bent namelijk fysiek bezig en 's avonds veel te moe om ook maar "pap" te kunnen zeggen. En ik denk dat je teveel nadenkt.
C) Praat met je "nieuwe" collega's Al deze mensen hebben een "rottig" leven omdat ze niet kunnen doen wat ze graag zouden willen. Meestal omdat ze niet beter kunnen! (en jij kunt beter maar blijkbaar ontbreekt de wil/motivatie)
D) Praat eens met mensen die nu in bv een verzorgingstehuis zitten Je zult versteld staan hoeveel mensen je zult spreken die soortgelijke ervaringen hebben als jij maar die spijt als haren op hun hoofd hebben dat ze de kansen (JA, je krijgt er meerdere..) die ze gekregen hebben niet hebben aangegrepen. Je krijgt namelijk enkel spijt van de dingen die je niet (tot het uiterste) hebt geprobeerd, niet van de dingen die je fout gedaan hebt.
Als laatste, geld is niet alles. Het is meer een stuk gereedschap die het leven wat aangenamer maakt. Meningen van anderen, successen van anderen is iets waar je je niet te veel van moet aantrekken. Het is jouw leven. Wat echt wat waard is is datgene doen wat je leuk vind. (Hobby=Werk/inkomsten) En dit laatste is eigenlijk een contradictie, daar ik zelf eigenlijk maar 1 persoon ken die daarin geslaagd is.
Oprecht heel veel succes in je zoektocht,
NoName
|
24 januari 2011, 23:58
|
Seniorlid
|
|
Geregistreerd: 13 december 2009
Berichten: 33
|
|
Maar nu nog 4 jaar studeren, dan ben je 30. Heb je HBO diploma, nog niks gespaard en moet je werk gaan zoeken. Er zijn ook jongeren van 22 jaar met jouw HBO diploma, denk dat die een grotere kans maken op een baan aangezien jij met je 30 jaar nog nul ervaring hebt. Heb ik het nog geeneens over dat het in jouw branche moeilijk werk vinden is.
|
25 januari 2011, 09:51
|
|
positief
Ik wil reageren op het laatste bericht.
Wat een negatieve afsluiter. Geloof jij echt dat een (serieus) bedrijf liever iemand heeft die 22 jaar is en afgestudeerd is dan een dertiger die gepokt en gemazeld is door het leven. Dat jonge gastje is er (vaak) alleen op uit om snel geld binnen te halen, opleiding mee te pakken en dan verder te jobhoppen.
Ik ben 43 jaar, HBO-diploma op zak, tijdens mijn studie de meest smerige baantjes aangepakt om de eindjes aan elkaar te knopen, en nu in het "bezit" van een goede baan. Ben vaak op mijn "bek" gegaan, veel fouten gemaakt, maar daardoor bezit ik nu heel veel levenservaring. Ze kunnen mij niet gek meer maken. Het kabinet niet door bezuinigingen en mijn werkgever niet door de komende jaren geen salarisverhoging meer in het vooruitzicht te stellen.
Ik werk om te leven en leef niet om te werken!
Sta positief in het leven, leer van je fouten, praat met mensen in alle lagen van de bevolking en doe er je voordeel mee!!!
Een optimist
|
25 januari 2011, 11:03
|
Veteraan
|
|
Geregistreerd: 30 juli 2010
Berichten: 198
|
|
Hoi Rudolf,
Je lijkt te denken dat een hoger papiertje automatisch een beter betaalde baan betekent. Helaas moet ik je teleurstellen, er zijn genoeg mensen met een universitair diploma die ook in jouw schuitje zitten.
Ik zou je aanraden werk te vinden dat je leuk vind en jezelf erin te verdiepen zodat je gespecialiseerd raakt en meer waard wordt.
Ga eens een middagje banenjagen en schrijf alles op wat je wel leuk lijkt om te doen. Laat je niet tegenhouden door de eisen. Ga ook eens je CV schrijven om te zien wat voor banen mensen daar aanplakken.
|
25 januari 2011, 23:59
|
Seniorlid
|
|
Geregistreerd: 13 december 2009
Berichten: 33
|
|
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Niet geregistreerd
Ik wil reageren op het laatste bericht.
Wat een negatieve afsluiter. Geloof jij echt dat een (serieus) bedrijf liever iemand heeft die 22 jaar is en afgestudeerd is dan een dertiger die gepokt en gemazeld is door het leven. Dat jonge gastje is er (vaak) alleen op uit om snel geld binnen te halen, opleiding mee te pakken en dan verder te jobhoppen.
Ik ben 43 jaar, HBO-diploma op zak, tijdens mijn studie de meest smerige baantjes aangepakt om de eindjes aan elkaar te knopen, en nu in het "bezit" van een goede baan. Ben vaak op mijn "bek" gegaan, veel fouten gemaakt, maar daardoor bezit ik nu heel veel levenservaring. Ze kunnen mij niet gek meer maken. Het kabinet niet door bezuinigingen en mijn werkgever niet door de komende jaren geen salarisverhoging meer in het vooruitzicht te stellen.
Ik werk om te leven en leef niet om te werken!
Sta positief in het leven, leer van je fouten, praat met mensen in alle lagen van de bevolking en doe er je voordeel mee!!!
Een optimist
|
Iemand van 30 is waarschijnlijk duurder en iemand van 22 leert sneller dingen. En op je 30ste gepokt en gemazeld??? Denk dat bedrijven vinden dat je voor een 30jarige wel erg weinig ( geen) ervaring hebt en ze dus liever voor een jonger iemand kiezen.
|
26 januari 2011, 12:03
|
Lid
|
|
Geregistreerd: 7 januari 2011
Berichten: 15
|
|
.....dat hangt er maar net vanaf. persoonlijk sta ik niet te wachten op een jong gastje met een grote bek en weinig ervaring. Voegt dat iets toe aan mijn organisatie?
Enige bescheidenheid is inderdaad op zijn plaats. Het is echt niet zo dat alle HBO-ers een geweldige carriere hebben en bakken met geld verdienen. Dat wordt je voorgesteld maar de realiteit is stukken minder spannend. Die is gewoon werken..... .
Je hebt pas waarde -en kunt dus meer vragen- als jij iets kan of hebt dat een ander niet kan. Dus als je helemaal alleen afstudeert is jouw papiertje geld waard. In realiteit studeer je tegelijk met nog een paar honderd anderen af die allemaal hetzelfde weten als jij. Dus je waarde is maar beperkt. Die verhoog je door aan het werk te gaan en ervaring op te bouwen. En als jij unieke vaardigheden hebt, dan kun je de hoofdprijs vragen. Zodoende maakt die 30-er met levenservaring meer kans.
Wat betreft jouw vraag Rudolf: ik denk dat je veel van je keuzes op de verkeerde gronden gemaakt hebt. Een pas op de plaats en eens goed nadenken over je volgende keuze lijkt mij een goed idee.
En daarbij eerst aan het werk te gaan is een goede realitiycheck, ik denk dat "noname" daar wel een punt heeft. En werk dat je -intelectueel- makkelijk aan kan ontspant ook, geeft je ruimte om na te denken.
ben overigens benieuwd hoe het nu gaat met je.
|
|