|
11 juli 2012, 13:09
|
|
Lid
|
|
Geregistreerd: 25 juni 2012
Berichten: 5
|
|
Vanaf mijn 14de werk ik fulltime. Ben toentertijd begonnen in de marktkraamverhuur, wat mij in staat stelde om voor school 4 uur te werken, en erna 4 uur. Van huis uit meegekregen wat de waarde van geld is, en dat het hard werken is om dromen te verwezenlijken.
De periode waarin ik thuis ben heb ik erg veel geschreven. Om gedachtes van mij af te schrijven, maar ook om mogelijkheden te ontdekken waar ik in het verleden niet bij stilgestaan zou hebben.
Over 2 weken heb ik mijn vervolg gesprek met de arbo, en start ook mijn revalidatie in Rijndam revalidatiecentrum (mits hun wachtlijst dit toelaat). Misschien een goed idee inderdaad om voor mijzelf een samenvatting te maken van hetgeen ik geschreven heb tot dusver. Waarschijnlijk kan dit verhelderend werken in het revalidatieproces.
Ik waardeer het compliment over mijn taalgebruik! Erg fijn om te horen.
|
11 juli 2012, 13:24
|
|
Veteraan
|
|
Geregistreerd: 30 juli 2010
Berichten: 198
|
|
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Arjan
Vanaf mijn 14de werk ik fulltime. Ben toentertijd begonnen in de marktkraamverhuur, wat mij in staat stelde om voor school 4 uur te werken, en erna 4 uur. Van huis uit meegekregen wat de waarde van geld is, en dat het hard werken is om dromen te verwezenlijken.
|
Indrukwekkend! 8 uur werken bovenop schoolverplichtingen zouden niet veel mensen je nadoen.
Kijk uit dat deze instelling geen vermoeidheid veroorzaakt door te hard werken (ipv je infarct); dat zou een negatief effect hebben op je prestatievermogen.
|
4 augustus 2012, 09:46
|
|
Lid
|
|
Geregistreerd: 25 juni 2012
Berichten: 5
|
|
Hallo Allemaal,
Hier even een kleine update van de situatie (die af en toe hachelijk blijkt te zijn) Ook wil ik een ieder die de moeite heeft genomen om mee te lezen en te leven hartelijk bedanken!
Inmiddels ben ik weer een geruime tijd verder, en heb ik nieuwe obstakels ontdekt. Obstakels die enigzins buiten mijn macht liggen.
Het revalidatieproces is nog steeds niet begonnen vanuit het revalidatiecentrum. Hiervoor sta ik inmiddels al 2,5 maand op de wachtlijst. Erg vervelend, maar niet onoverkomelijk, vanuit mijn optiek zijn er mensen die dit harder nodig hebben. Alhoewel ik inmiddels toch wel uitkijk naar de eventuele hulp en training die ze mij kunnen bieden.
Mijn grootste frustratie zit op dit moment bij mijn huidige werkgever.
Inmiddels een 3tal gesprekken gehad met de ARBO dienst, en gezamelijk besloten dat een aantal uur (enkele uurtjes, max 3 dagen per week)in de week goed is om te gaan beginnen. Dit moet dan gebeuren op een ingerichte werkplek, met routinewerk, bestaande uit simpel te installeren opdrachten, en onder supervisie (omdat verantwoording dragen blokkering veroorzaakt) om fouten te voorkomen. Ook schriftelijk vastgesteld wat ik absoluut niet mag. Te zware fysieke inspanning, werken op bouwlocaties en onvoorbereide werkzaamheden (zelf alles uitzoeken)
Tot daar was ik erg tevreden, en keek ik, ondanks het onbegrip van mijn werkgever, uit om weer een start te maken. Te ontdekken wat ik nog kon, en waar in werkgerelateerde sferen mijn do's en donts liggen.
Eenmaal aangekomen voor mijn eerste dagje, kreeg ik al snel door dat dat een utopie was. Geen werkplek... ( na ruim een uur zelf ruimen, had ik dan het benodigde plekje) Een stapel onvoorbereid werk (zelf materiaal uitzoeken, geen bouwtekeningen, en niemand aan wie ik vragen kon stellen)
Mijn eerste 3 uurtjes waren dus een totale ramp. Na aangegeven te hebben dat dit niet helemaal de bedoeling was, ging ik als een gebroken man naar huis...
Dag 2.
Leuk, de planning vermeld dat ik op een klusje mag kijken... (erg leuk, omdat het een klus was die ik 5 maanden geleden zelf gestart ben) Eenmaal daar aangekomen bleek het te gaan om een lading kabels aanleggen. (lees fysiek werk) Daar ik graag mijn grenzen verken, en echt niet te beroerd ben om dingen uit te proberen, heb ik een poging gewaagd. Ging best aardig, maar na 1,5 ben ik huiswaarts gekeerd, daar mijn energie limiet bereikt was.
Wederom aangegeven dat dit niet de bedoeling was.
Dag 3
Me bakje koffie gepakt, en is even naar de planning gewandeld. hey verhip, wat zien mijn ogen nu?? 40 uur ingeroosterd voor de nieuwe week, met nieuwe klussen, waaronder sloopbouw, renovatie en haastklussen... en wie gaat er met mij mee? niemand...
Dag 3 bleek mijn breekmoment. zodanig dicht geslagen dat ik me geen raad meer wist, geen woord meer uit kon brengen, en na 30 min naar huis ben gegaan met een hoofdpijn die zijn weerga niet kent, en verkrampingen in mijn benen. (zodanig dat ik me afvraag hoe ik auto gereden heb)
Conclusie: Mijn werkgever schijt op de arbodienst, en vegen met mij hun reet af (excuus voor de uitspatting)
Contact opgenomen met arbodienst. Mijn behandelaar is op vakantie (verdiend hij vast en zeker) dus ik blijf nog een week met dit gevoel zitten, lichtelijk depressed, en de wanhoop nabij...
|
16 augustus 2012, 14:40
|
|
Seniorlid
|
|
Geregistreerd: 14 maart 2012
Berichten: 51
|
|
Arjan,
Al met al geen gemakkelijke situatie. Ik hoop dat je voldoende mensen hebt in je omgeving die je een steuntje in de rug kunnen geven.
Ik heb je even een prive bericht gestuurd.
Gr. Bas
__________________
Ontdekken van je kwaliteiten? Twijfel over je loopbaan of ontwikkelingen op je werk?
Begeleiding en coaching van Steenbergen Consultancy kan je daarbij helpen! Bezoek de website voor meer info. 
Ook te vinden op Twitter
|
2 oktober 2013, 10:53
|
|
|
CVA en werken
ER wordt dikwijls teveel en te vroeg druk gelegd opdat mensen snel aan het werk gaan. Let wel , dit kan wel degelijk een positief effect hebben, vooral naar eigenwaarde en depressie. Maar meestal draait het anders.
Herstel van zoiets gaat onnoemelijk traag ook al zie je er goed en klink je normaal. Totdat er werkfruk bijkomt, concentratie, omgevingslawaai, veel interactie. Een normale gezonde mens staat er eigenlijk niet bij stil hoeveel indrukken wij ter verwerken krijgen, hoeveel concentraie, planning en allerlei andere subtiele vaardigheden wij nodig hebben in onze uiterst drukke en presterende maatschappij.
Iemand met een CVA achter de kiezen heeft het daar zeer moeilijk mee.
Arjan z'n werkgever mag wel es nadenken, mjn eigen werkgever reageert heel anders, veel positiever. Ook al ben ik nog niet aan het werk en zal het nog een tijdje duren vrees ik.
Het klinkt ook alsof jij veel meer begeleiding en revalidatie nodig hebt.
Mischien kan mijn voorbeeld je sterken ook als ben ik iets ouder(39) dan jij.
Hersenbloeding op augustus 2012, zware bacteriële infectie met uiteindelijk zware hartoperatieIk heb een tikkertje bijgekregen.
Het was en is zwaar. Maar positief blijven en veel ondersteuning van ziekenhuis, familei en collegas helpen. Ikheb blijvende schade zowel fysiek als neurologisch.
De oude wordt je nooit maar een mens heeft veel reserves. En je relativeert meer.
|
2 oktober 2013, 10:58
|
|
|
CVA en werken
ER wordt dikwijls teveel en te vroeg druk gelegd opdat mensen snel aan het werk gaan. Let wel , dit kan wel degelijk een positief effect hebben, vooral naar eigenwaarde en depressie. Maar meestal draait het anders.
Herstel van zoiets gaat onnoemelijk traag ook al zie je er goed en klink je normaal. Totdat er werkfruk bijkomt, concentratie, omgevingslawaai, veel interactie. Een normale gezonde mens staat er eigenlijk niet bij stil hoeveel indrukken wij ter verwerken krijgen, hoeveel concentraie, planning en allerlei andere subtiele vaardigheden wij nodig hebben in onze uiterst drukke en presterende maatschappij.
Iemand met een CVA achter de kiezen heeft het daar zeer moeilijk mee.
Arjan z'n werkgever mag wel es nadenken, mjn eigen werkgever reageert heel anders, veel positiever. Ook al ben ik nog niet aan het werk en zal het nog een tijdje duren vrees ik.
Het klinkt ook alsof jij veel meer begeleiding en revalidatie nodig hebt.
|
|
Soortgelijke discussies
Hybride weergave
