Reis

[Siebrich]

Reis (2)

Vrijdag 30 juni 2006

Wat tot voor kort onmogelijk leek, is realiteit geworden.
Toen ik de deur van mijn oude huis dicht deed, ging een andere deur open.

Nu kan ik op eigen kracht en zonder te verdwalen mijn weg gaan zoeken naar een nieuw huis, want ik krijg een reisbegeleider die me gaat helpen met de route!
Ze heet Susanne en vandaag ga ik haar ontmoeten.

Ik stap flink door in het Brabantse landschap.
Het is prachtig met schilderachtige dorpjes tussen weilanden en bossen.
Voorbij de laatste bocht staat Susanne mij op te wachten.

Ze vertelt me eerst in grote lijnen haar reisverhaal. Daarna vertel ik het mijne.
Dat toeval een rol speelde bij mijn keuzes en dat slecht weer ook van invloed was bij het kiezen van de route. Dat ik merkte dat mijn uitrusting onvoldoende was en dat dit de laatste keer niet zou zijn dat ik door slecht weer zou worden overvallen.
Langzaam maar zeker ben ik me gaan voorbereiden om in de toekomst een eigen weg te kunnen gaan. Daarvoor moest ik mezelf leren kennen en accepteren, en oplossingen bedenken voor wat niet vanzelfsprekend ging. Inmiddels merk ik hoe me dat al een stuk op weg helpt.
Ik vertel ook veel over waar ik ben geweest en wat ik heb gedaan en ik vraag me af hoe Susanne hier wijs uit kan worden.…

Maar ze beheerst haar vak, want ik krijg de opdracht mee om alles in mijn rugzak afzonderlijk op waarde te schatten. Als alles op een rijtje staat wil ze dat ik zelf probeer een rode draad (of juist niet) te vinden.

Ik zie ineens, dat daardoor de lijn kan ontstaan, die ik er zelf niet in kon brengen.

Siebrich Samplonius

***

de eerste opdracht concreet

“Bekijk elke stap in je loopbaan (CV) en beantwoord (eerlijk en objectief) voor elke stap de volgende vragen:

1. Waarom ben je er gaan werken?
2. Wat heb je er gedaan?
3. Hoe heb je het gedaan?
4. Wat heb je er geleerd?
5. Succesverhalen.
6. Had je erkenning (van je meerdere, van je klant)?
7. Waarom ging je weg?

Als je alles op een rij hebt, ga dan kijken naar:

1. Wat is de rode draad?
2. Wat is juist niet de rode draad? Waarom niet?
3. Kun je hieruit conclusies trekken voor volgende loopbaanstappen?

• wat wel en wat niet?
• waar moet je rekening mee houden?
• wat breekt je op?
• wat zorgt er juist voor dat je tot je recht komt of zelfs meer dan dat?
• wat zijn de randvoorwaarden?”

In de week voordat ik Susanne opzocht had ik iets dergelijks gedaan: banen en vrijwilligerswerk voorzien van losse opmerkingen die in me op kwamen. Ook over de ‘uitrusting’ die ik in de loop van de jaren heb verbeterd, maar waarvan ik weet dat die nog niet overal tegen bestand is.
Mijn aantekeningen waren rommelig. Maar door de opdracht kan er structuur en lijn ontstaan.
Ik ben benieuwd wat ik zie, als ik ermee klaar ben.

Groet van Siebrich

[Darluz]

Hoi Siebrich,

Als ik je verhaal lees, dan is zo goed te begijpen dat je niet meteen lijnen en rode draden ziet in je leven. Je komt op mij over als een gevoelsmens, die hoge gevoeligheid voor haar omgeving en daardoor misschien een grote reagerende kracht heeft. Dus niet zozeer van te voren alles uitdenkend, je pijl richten en vuren, maar juist heel erg in het nu staan, invoelen, beleven, ervaren, en meereageren op de mensen, situaties, en dingen die je omringen en vanuit daar bewegen, of misschien wel soms verlammen. Persoonlijk vind ik dat iets heel moois. Sferen en ervaringen kunnen nu eenmaal heel powerful zijn, en niet altijd te ontkomen dat ze iets met je doen. Je kunt er heel vol of juist heel leeg van worden, zonder dat het direct rationeel gezien met jezelf verbonden lijkt. Het lijkt dan misschien dat er helemaal geen richting is. Omdat je die tevoren niet hebt uitgedacht, of met je hoofd hebt bepaald. Nut of zingeving is dan lastig te bepalen. Maar zelf denk ik dat je weldegelijk richting hebt, alleen eentje die meer van je hart is, intuïtie, misschien niet altijd rationeel (logisch, constructief, gericht), maar wel eentje die trouw is aan iets anders wat belangrijk is. Ik denk dat een boel mensen zichzelf dit juist zouden willen wensen. Het puur vanuit jezelf kunnen leven, vanuit iets van binnen. Misschien is die chaos in werkelijkheid niet zozeer een soort van ´niet-weten, wel-voelen´ maar een soort moment van samenkomst van alle belevenissen, ervaringen, gevoelens, gebeurtenissen, en die er dan uit moeten, van binnen naar buiten. Maar misschien klinkt dit wel heel raar, en herken je je totaal niet in het beschrevene. Mocht je je wel erin herkennen, dan is het volgende boek misschien de moeite van het lezen waard: ´Leven met hooggevoeligheid van opgave naar gave´ (auteur: Susan Marletta-Hart).

Heel veel geluk,

Darluz