Afgekraakt worden tijdens sollicitatiegesprek

[Marieke J]

Ik ben al regelmatig enorm afgekraakt tijdens een sollicitatiegesprek. Dit komt mijn zelfvertrouwen niet ten goede.

Na mijn meest recente sollicitatiegesprek voel ik me hier erg boos en verdrietig om.

Mijn CV is niet standaard.

Door omstandigheden heb ik mijn middelbare schooldiploma later langs een alternatieve route gehaald, en daarom ben ik ook later begonnen aan mijn studie. Ik krijg daar iedere keer vragen over, terwijl ik zelf niets aan deze omstandigheden kon doen.

Na mijn studie werd ik wel vaak uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek, maar ik ben na een gesprek heel veel afgewezen. Ook kreeg ik iedere keer weer die vraag van mijn gat in mijn CV in mijn middelbare schooltijd.

Verder kom ik volgens mij ook erg onzeker over. Ook nu, na al die afwijzingen. Hoeveel sollicitatiegesprekken ik de afgelopen jaren wel niet heb gehad! En iedere keer die blik in de ogen van een recruiter als ik binnenkom en een hand geef, zo van is dát ze nou? En vaak krijg ik reacties van tja, we merken wel dat je je goed heb voorbereid, maar... je bent te onzeker... of je past niet in de groep. Dat soort argumenten.

Een tijd lang heb ik werk gedaan flink onder mijn niveau, ik was gewoon blij dat ik aan het werk was na al die afwijzingen! Door een interne reorganisatie kreeg ik daar geen vast contract.

Ik kwam in een baan terecht die wel ongeveer op mijn niveau was, maar de werkdruk was daar enorm hoog wegens ondercapaciteit. Onder zeer nare omstandigheden werd ik gedwongen daar weg te gaan, dus ik pakte de eerste de beste baan die ik kon krijgen.

In de volgende baan werd ik enorm gepest, op een of andere manier lag ik daar niet goed in de groep. Het was toen een hele opgave om iedere dag naar mijn werk te gaan. Mijn contract werd daar uiteindelijk niet meer verlengd.

Tijdens sollicitatiegesprekken moet ik motiveren waarom ik iedere keer ergens wegging. Ook vragen ze waarom ik een tijdje onder mijn niveau heb gewerkt. Nu, ik was juist heel blij dat ik werk had ondanks dat het onder mijn niveau was, en ik heb er zelf niet voor gekozen dat ik in mijn volgende banen iedere keer in omstandigheden kwam waardoor ik weg moest. Verder heb ik werk dat mij werd aangeboden in principe altijd aangenomen, niet omdat ik het zelf leuk vond, maar gewoon omdat ik aan het werk wilde blijven. Als ik alles heel eerlijk vertel, kan ik het helemaal wel schudden. Dus ik heb een standaardverhaaltje wat ik iedere keer afraffel waarom ik ergens wegging en waarom ik in dat andere baantje stapte, en van ach, in die functie op lager niveau heb ik ook veel geleerd, beter dan thuis op de bank zitten toch? Maar ik vind het moeilijk om mijn 'keuzes' van de afgelopen jaren te motiveren, omdat het geen eigen keuzes waren. Het was iedere keer de samenloop van omstandigheden. En volgens mij prikken de interviewers daar doorheen, zo van hier klopt iets niet.

Tijdens het laatste sollicitatiegesprek kreeg ik weer vragen over mijn middelbare schooltijd, en waarom ik toch zo'n jobhopper ben. Ik ben helemaal in de verdediging geschoten, dat ik mensen ken die nog meer verschillende baantjes als ik hebben gehad. Ja ja, zeiden de recruiters, maar wij kennen ook mensen die hier al járen werken hoor! Het hele gesprek liep trouwens al niet lekker, aan het einde kreeg ik iedere keer ironisch te horen van zo zo en heb jij nog spannende vragen? Ook zaten ze wat spottend te doen op sommige van mijn antwoorden. Op het laatst zeiden ze van je krijgt dan of dan te horen of je door bent of niet, en ach, als jij het zelf al niets vindt, bel ons dan even, dat spaart ons weer werk, haha.

Goed, gelukkig lopen niet alle gesprekken zo, maar wat kan ik beter doen? Gewoon eerlijk vertellen dat ik door omstandigheden later ben gaan studeren? Maar dan denken recruiters van dat is zo'n mens met problemen. En als ik eerlijk zeg van nu ik heb er de afgelopen jaren zelf niet voor gekozen, als je weet hoeveel sollicitatiegesprekken ik al heb gehad? En dat ik ieder baantje wat ik ondanks alles toch kon krijgen meteen maar heb aangenomen?

Toch voel ik me nu boos en verdrietig. Ik steek toch altijd relatief veel werk in de voorbereiding.

En wat ik me ook afvraag: als ze mijn CV zo vreemd vinden, waarom nodigen ze dan zo'n 'raar' iemand als ik dan toch uit?

[Makingsense]

Hoi Marieke,

Het is ook nogal niet wat he, je hebt een ongebruikelijk pad gevolgd en door omstandigheden (die al dan niet aan jou te wijten zijn) verschillende banen gehad.
Het lijkt je allemaal niet mee te zitten en in je laatste gesprek komt dan weer zo'n vraag die je al vele keren hebt beantwoord, waardoor jij je beoordeeld voelt en dan schiet je in de verdediging.

Ik zie dat jij het er vooral heel moeilijk mee hebt om jezelf te presenteren. Dat is al moeilijk op zich, maar als je steeds maar weer wordt afgewezen, zakt de moed steeds verder in je schoenen. Hoe vaker je wordt afgewezen, hoe moeilijker het wordt. En dat is heel logisch, dat heeft iedereen.

Maar nu heb je helemaal het gevoel dat je jezelf steeds moet verdedigen, zodat je dat misschien bij voorbaat al uitstraalt, voordat er uberhaupt maar 1 vraag is gesteld en dan is de toon gelijk gezet. Dan krijg jij inderdaad misschien het gevoel afgekraakt te worden, terwijl de recruiter die -misschien best kritische- vraag gewoon met goede bedoelingen stelt maar zeker niet om jou persoonlijk aan te vallen.

Stap dus eens uit dat patroon. Zie ieder gesprek als weer een nieuwe kans om te laten zien hoe goed jij bent en hoe jij ondanks "schoonheidsfoutjes" toch weer uitgenodigd bent!

Want zelf zie je dat lichtpuntje ook: je word toch uitgenodigd, dus er is heus wel iets goed! Je cv is toch reden om je uit te nodigen. Maar dan moet je er daarna voor zorgen dat je zelfverzekerd overkomt en dat je de (misschien?) ongebruikelijke persoonlijke keuzes op een heldere manier kunt presenteren.

Wat heb jij nu nodig om weer met frisse moed en zelfverzekerd naar zo'n gesprek te gaan en uit die vicieuze cirkel te komen?

Kijk zelfs eens kritisch naar je cv om te zien of je je "ongebruikelijkheden" niet te veel benadrukt en de dingen die er wel toe doen vergeet te benadrukken zoals je sterke punten en talenten?

Dat laatste moet je in je sollicitatiegesprekken natuurlijk altijd als uitgangspunt nemen. Iedereen heeft wel iets op zijn cv dat hij / zij liever zou wegpoetsen of steeds moet uitleggen. Je cv is een gek ding eigenlijk: het is een overzicht van je verleden, terwijl je bezig bent met je toekomst.
Zorg dus dat je in een goed en kort persoonlijk profiel duidelijk vertelt wat je ambities zijn en welke eigenschappen jou (en je toekomstige werkgever) daar bij gaan helpen, dan zorg je ook dat de lezer van je cv daar meer of focust dan op andere dingen.

Alles wat je aandacht geeft groeit, dus richt je aandacht op de positieve dingen!

Succes ermee en als je nog wat wilt weten, mag je me altijd mailen / dm-en!

Groetjes
Tessa

[ajhoff]

Hoi Marieke,

Ik denk dat makingsense al heel wat goede opmerkingen heeft geplaatst. Wat mij trof in je bericht is dat je probeert om je verleden te verhullen voor de recruiters. Klopt die veronderstelling

Het punt is dat recruiters zodanig getraind en ervaren zijn dat ze zoiets feilloos aanvoelen. Als jij niet goed voorbereid bent om die vragen te pareren krijg je al snel de situatie die jij schetst. Wat je zou kunnen doen is om die negatieve ervaringen proberen om te buigen in een kort neutraal verhaal over het waarom (je hoeft niet je hele levensgeschiedenis op tafel te leggen, gaat ze niets aan) en vervolgens over hoe je ermee om bent gegaan en hoe je in die situatie hebt gehandeld (positieve draai aan geven).

Als je dit eens op papier zet en zorgt dat je het verhaal bij de hand hebt tijdens het gesprek zal je je zekerder voelen en minder aangevallen voelen (zou ik tenminste hebben).

Recruiters richten zich vooral op opvallende zaken in een CV of een gesprek. Als je zorgt dat je goede antwoorden paraat hebt ben je veel meer in staat het gesprek te sturen en vragen te pareren (= meer gevoel van zekerheid).

Oefen desnoods met iemand die je "vervelende" vragen stelt zodat je je reactie kunt oefenen.

[Rosina]

Oorspronkelijk geplaatst door Marieke J

Het hele gesprek liep trouwens al niet lekker, aan het einde kreeg ik iedere keer ironisch te horen van zo zo en heb jij nog spannende vragen? Ook zaten ze wat spottend te doen op sommige van mijn antwoorden. Op het laatst zeiden ze van je krijgt dan of dan te horen of je door bent of niet, en ach, als jij het zelf al niets vindt, bel ons dan even, dat spaart ons weer werk, haha.

Dit komt niet erg professioneel over. Jammer dat ze dat zo deden. Omdat dat bij jou zo gevoelig ligt, zal dat extra hard zijn aangekomen.

Opvallende dingen in een CV zijn vaak reden om op door te vragen. Probeer zelf de positieve dingen te benadrukken van alle zaken, zoals graag aan het werk willen in plaats van uitkering enz. Van alternatieve route school heb je wellicht ook weer dingen geleerd? Als je dat voor jezelf echt kunt accepteren en voelen, kom je ook anders over.

Misschien ook een idee om een vaardigheden- CV te maken in plaats van 'gewoon' CV? Hangt ook van af in welke branche je werkt of dat echt geschikt is. Dan leg je meer de nadruk op je vaardigheden, talenten in plaats van opsomming waar je allemaal gewerkt hebt.

Wanneer je een rommelig CV hebt dan is het zaak neutrale redenen te bedenken waarmee je dat kunt wegnemen. De meerderheid van de mensheid houdt niet van "luchtjes" en daarom is het beter die weg te nemen. Uiteindelijk is het allemaal een spel en moet je jezelf verkopen waar mogelijk binnen de regels (let op: verdoezeling of dwaling is fraude) verkopen.

[_mirjam_]

Ik heb nogal gejobhopt (ga binnenkort naar baan nr 5 sinds 2006 -oeps), maar steeds met goede redenen weggegaan bij werkgevers. Die redenen heb ik altijd paraat, want ik wéét dat ze ernaar gaan vragen. En nee, leuk is het niet, maar wel logisch, want een werkgever zoekt toch meestal wel iemand die wat langer blijft dan een half jaar
Ik heb nu in mijn CV bij het 'over mij'-gedeelte een zin opgenomen over mijn arbeidsverleden en dat ik juist op zoek ben naar een baan met toekomst, waar ik de komende jaren op mijn plek zal zitten. Ik benadruk dit ook altijd in en gesprek.

Probeer het je niet zo aan te trekken. Je zegt het zelf al: als ze je uitnodigen, spreekt je CV hen duidelijk aan! Je hoeft het dus alleen nog maar af te maken door daar zelfverzekerd (in ieder geval een beetje) te gaan zitten en te vertellen waarom jij een aanwinst voor hen bent. En dat ben je!

Succes!

Ik heb nu in mijn CV bij het 'over mij'-gedeelte een zin opgenomen over mijn arbeidsverleden en dat ik juist op zoek ben naar een baan met toekomst, waar ik de komende jaren op mijn plek zal zitten. Ik benadruk dit ook altijd in en gesprek.
Mirjam,

Kan je hierover wat specifieker aangeven wat je precies mee bedoeld?

[_mirjam_]

Sorry voor de late reactie: zie de vraag nu pas :-)

Dit is wat er letterlijk in mijn CV staat, na de opsomming van werkervaring en opleiding enz.:

Zoals blijkt uit bovenstaande, heb ik best wel wat banen gehad en dat ben ik inmiddels zat. Ik wil graag een baan vinden waar ik op mijn plek zit, met ruimte om een beetje door te groeien in de loop der jaren en liefst ook door middel van cursussen en/of een studie mezelf toe te leggen op een bepaalde richting.

Blijkbaar is dat helder genoeg, want ik word relatief vaak uitgenodigd voor gesprekken. Natuurlijk wordt er dan nog wel op doorgevraagd, maar dat vind ik niet meer dan normaal.

Tevens heb ik bij elke werkervaring een regeltje opgenomen met "Reden vertrek", zodat ze meteen kunnen zien dat ik niet overal wordt ontslagen ofzo, haha!

[Rosina]

Hoi,

Citaat:
Zoals blijkt uit bovenstaande, heb ik best wel wat banen gehad en dat ben ik inmiddels zat. Ik wil graag een baan vinden waar ik op mijn plek zit, met ruimte om een beetje door te groeien in de loop der jaren en liefst ook door middel van cursussen en/of een studie mezelf toe te leggen op een bepaalde richting.

Ik zou het wat positiever neerzetten.

Niet dat je het zat bent in ieder geval. Zou ook niet zo gauw weten wat je wel neer moet zetten, maar die zin viel me meteen op. Krijg ook gevoel dat het je niet uitmaakt in welke richting je nu verder gaat, als het maar een bepaalde richting is.

Ik zou zelf reden van vertrek niet vermelden in CV Als er naar gevraagd wordt, kun je dat aangeven in gesprek

[_mirjam_]

Ieder z'n ding
Het werkt voor mij in ieder geval prima. Je hebt de rest van mijn CV niet gezien (en nee, dat ga ik ook niet neerzetten), maar daaruit spreekt alleen maar positiviteit en enthousiasme.

Waarom zou je de reden van vertrek niet vermelden? Zeker als je altijd goede redenen hebt gehad om ergens weg te gaan, zie ik niet in waarom je 't niet zou vermelden. Zeker als je, net als ik, véél banen hebt gehad