Help! Ik weet niet meer wat ik wil

[san2307]

Hallo allemaal, ik ben Sandra, 34 jaar en ik zit nu op een punt dat ik niet meer weet wat ik wil qua werk in de toekomst.
Ik zal eerst eens wat vertellen over mijn voorgeschiedenis: heb het HBO diploma Sociaal Pedagogische Hulpverlening op zak en heb na de HBO ongeveer een jaar gewerkt in die richting, als groepsleidster in de zorg voor verstandelijk gehandicapten. Al snel kwam ik tot de conclusie dat ik het eigenlijk maar niks vond en heb ik ontslag genomen. Eigenlijk was de keuze voor deze opleiding ook meer gebaseerd op welke opleiding ik nog kon doen i.v.m. mijn vakkenpakket op het VWO, dan dat het iets was wat ik echt wilde.

Ik ben vervolgens als administratief medewerker gaan werken bij een verzekeringsmaatschappij. Het enige werk waar ik tot op heden echt lol in heb gehad. Oke, het werk was niet al te moeilijk, maar er waren doorgroeimogelijkheden en ik had erg leuke collega's. Helaas werkte ik daar via een uitzendbureau en hield mijn contract na 9 maanden op.
Daarna heb ik tot 2003 verschillende administratieve functies gehad en tussendoor wat kortdurende andere baantjes in b.v. een sportschool, maar vooral dus administratief werk.

In 2003 kreeg ik een baan als medisch secretaresse bij een GGZ-instelling.
Daar heb ik tot 2 weken geleden gewerkt. Ik heb daar 5 jaar gewerkt en het prettige wat ik daar aan vond was de setting; ik vind alles wat in de GGZ plaatsvond erg interessant (misschien toch wel vanuit mijn opleiding?), maar het begon me erg te vervelen, het was te rustig, had het idee erg onder mijn niveau te werken, hoewel ik het erg fijn vond dat het geen stressbaan was.

Onlangs heb ik mijn kans gegrepen om intern te solliciteren als secretaresse op onze facilitaire dienst. Dit leek me erg leuk, maar had blijkbaar een beetje een verkeerd beeld bij de functie. Ik zou de manager gaan ondersteunen en een deel voor het team van de facilitaire dienst gaan werken, maar hoe dat er precies uit kwam te zien was nog niet geheel duidelijk omdat dit nog ingericht moest worden omdat we momenteel in een fusie zitten. Maar omdat alles me leuker leek als wat ik deed, heb ik de functie aangenomen.
Ben daar ook begonnen, maar heb al een slechte start gemaakt door op mijn oude functie alles te proberen af te ronden, wat niet haalbaar was in de korte tijd dat ik daar nog zat, tegelijkertijd moest ik zelf ingewerkt worden op mijn nieuwe plek en moest ik iemand anders inwerken op mijn oude plek.
Kortom, dit was me teveel en ben mezelf zwaar voorbij gelopen.

Tot nu toe ben ik op mijn nieuwe plek alleen nog maar bezig geweest met het plannen van afspraken en de zaakjes op orde houden voor de manager, en dat vind ik nu niet het leukste werk. Deze negatieve indruk zorgde weer voor extra spanning en na een paar nachten van de stress niet slapen heb ik me nu dus al ziekgemeld, met allerlei stressklachten zoals hartkloppingen, huilbuien, druk op de borst enz.
Nu zit ik dus twee dagen thuis en heb mijn ziekte bij mijn nieuwe leidinggevende afgedaan als een griepje. Voel me hier zeer lullig over en durf me eigenlijk al niet meer te vertonen daar.
Ik heb het idee dat ik me in het sollicitatiegesprek beter heb voorgedaan als dat ik daadwerkelijk ben: Ik ben helemaal niet stressbestendig, kan slecht Nee zeggen en ben verschrikkelijk onzeker. En door dit bovenstaande nu aan hem te vertellen laat ik dat ook aan hem zien, en heb ik het idee dat hij spijt gaat krijgen van het aannemen van mij.
Anderszijds heb ik nu al de indruk dat dit geen functie voor mij is. Ik wil niet de hele dagen achter iedereen aanbellen voor afspraken en voor een persoon werken.

Zit hier nu zwaar over te piekeren en weet niet meer wat ik moet. Ik ben bang om weer te beginnen en zeker bang om dit te bespreken.
Ik zou denk het liefst gewoon een baantje hebben zonder stress, met een paar man in een team zitten (ik werk nu op een plek alleen), merk dat ik contacten met collega's ook wel belangrijk vind. Aan de andere kant lijkt het me fijn om lekker met mijn handen te gaan werken, ik weet natuurlijk alleen niet wat, en niet meer 8 uur per dag voor dat beeldscherm te zitten, want mijn piekerneiging niet ten goed komt. Verder heb ik niet de ambitie om hogerop te komen, alleen merk ook wel weer dat ik me wel snel kan vervelen in een functie.

Morgen zou ik misschien weer beginnen, maar ik durf niet... Help
Iemand tips hoe ik hier nu mee om moet gaan, want ik ga me hier alleen nog maar beroerder onder voelen..

[wieteke]

Dag San,

je bent in een vervelende situatie terecht gekomen. Ik denk dat het voor jezelf heel belangrijk is dat je er toch op je werk over praat. Door hiermee thuis te zitten en in je eentje te blijven piekeren kom je zeker niet verder. Bij elke functie heb je een proeftijd, dus die kun je ook bij een interne sollicitatie vragen. Doordat je al zolang bij deze organisatie werkt zullen ze je hiervoor vast niet meteen ontslaan.
Geef aan dat je deze functie niet helemaal goed hebt ingeschat en dat het eigenlijk niet goed bij je past en vraag of er een mogelijkheid is om (tijdelijk) terug te gaan naar je oude functie. Dit geeft je de kans om je eigen loopbaan eens goed op een rijtje te zetten en rustig een nieuwe keuze te maken die wel goed bij je past.

veel succes

Inderdaad. Eerlijkheid duurt het langst. Ga een gesprek aan met PZ en met je nieuwe manager. Leg de kaarten op tafel. Misschien kunnen ze je een outplacement aanbieden. Hopelijk kun je afspreken je alleen nog maar op je huidige functie te richten om zo het eisenpakket terug te brengen. Vervolgens kun je dan een eventueel outplacement in (al dan niet naar een andere interne dan wel externe functie).

Als het bovenstaande niet lukt moet je voor jezelf de knoop doorhakken en desnoods zelf de boer op om een andere functie te vinden. Zorg er wel voor dat je eerst rust in je hersenpan aanbrengt want geen enkele werkgever zit te wachten op iemand die op instorten staat.

Oorspronkelijk geplaatst door san2307

Hallo allemaal, ik ben Sandra, 34 jaar en ik zit nu op een punt dat ik niet meer weet wat ik wil qua werk in de toekomst.

Hai Sandra, las net hier je bericht.. Nou ja goed, het is nu maart 2010 en je bericht is al oud, maar ik was toch even benieuwd wat je nu uiteindelijk bent gaan doen.. Je deed mij erg aan mezelf denken nl. Ik ben ook op dat punt alleen bij is het anders dat ik nog niet veel ervaring heb opgedaan en nog maar 26 ben..
Hoop wat van je te horen, ben erg benieuwd.. (manon)

Wat herkenbaar! Ik dacht net jammer dat het bericht al zo oud is, maar er was toch nog een nieuwe reactie! Ik ben 28 en ben vorig jaar juli afgestudeerd als verpleegkundige...maar helaas mijn draai helemaal nog niet gevonden. Heb ook allerlei baantjes gehad en sta nu in het echte leven. Maar ik voel me doodongelukkig in mijn werk en wil er zo snel mogelijk weg. Maar ik heb alleen een diploma voor verpeegkundige en wordt niet zo snel in een andere setting aangenomen. Het is echt een dilemma, maar zo te zien ben ik niet de enige.

Oorspronkelijk geplaatst door Niet geregistreerd

Wat herkenbaar! Ik dacht net jammer dat het bericht al zo oud is, maar er was toch nog een nieuwe reactie! Ik ben 28 en ben vorig jaar juli afgestudeerd als verpleegkundige...maar helaas mijn draai helemaal nog niet gevonden. Heb ook allerlei baantjes gehad en sta nu in het echte leven. Maar ik voel me doodongelukkig in mijn werk en wil er zo snel mogelijk weg. Maar ik heb alleen een diploma voor verpeegkundige en wordt niet zo snel in een andere setting aangenomen. Het is echt een dilemma, maar zo te zien ben ik niet de enige.

Voel je je ongelukkig in je huidige baan of in je beroepskeuze? Ik ben bijna klaar met mijn opleiding, nu bezig met examens, maar op dit moment voel ik mij er alweer niet happy bij.. Nu heb ik nog al 's de neiging om te gaan twijfelen, dus ik wilde deze opleiding afmaken no matter what.. Alleen ja zometeen zal ik toch aan het werk moeten en ik heb geen idee wat ik wil.. Hoop dat je nog een keer reageerd

[san2307]

Oorspronkelijk geplaatst door Niet geregistreerd

Hai Sandra, las net hier je bericht.. Nou ja goed, het is nu maart 2010 en je bericht is al oud, maar ik was toch even benieuwd wat je nu uiteindelijk bent gaan doen.. Je deed mij erg aan mezelf denken nl. Ik ben ook op dat punt alleen bij is het anders dat ik nog niet veel ervaring heb opgedaan en nog maar 26 ben..
Hoop wat van je te horen, ben erg benieuwd.. (manon)

Dag Manon,

Ik kreeg een tijd terug een melding van je reactie op mijn bericht uit 2008. Ik was alweer vergeten te reageren, maar zat net even te kijken op carrieretijger.nl en werd er weer aan herinnerd.
Jee, wat een tijd terug alweer en wat een toestand zat ik toen in. Ik kan je zeggen dat ik nu in een totaal andere situatie zit!

Uiteindelijk heb ik toch open kaart moeten spelen en heb mijn baas eerlijk verteld hoe en wat. En het heeft allemaal heel positief uitgepakt. Mijn baas is iemand die erg met mensen begaan is en heeft me een traject met een loopbaancoach aangeboden (ook betaald door hem) om eens uit te zoeken wat er werkelijk bij me past. Ik heb ook een competentieprofiel mogen laten opstellen bij een extern bedrijf waar uit blijk wat je sterke en minder sterke punten zijn en wat voor werk erbij aansluit. Hieruit bleek ook wel dat de HBO-opleiding SPH die ik heb gedaan, totaal niet bij me paste (maar goed, dat wist ik natuurlijk al.)
Toevallig heb ik morgen met mijn coach en mijn baas een evaluatiegesprek,
want het traject is beeindigd. (Het heeft allemaal even geduurd, want ik ben in de tussenliggende periode ook nog even bevallen van een prachtige zoon!!) Wat erg bij mij past is werk op het gebied van communicatie en media.
Ik heb inmiddels al een cursus webdesign gedaan en wil uiteindelijk nog een opleiding gaan doen als bv. communicatiemedewerker of webredacteur.
Ik heb wel aangegeven bij mijn baas (en dat snapt hij ook wel) dat ik dit niet meteen wil doen, want op dit moment gaat in het moeder zijn alle tijd zitten.

Nou, wie had nu gedacht dat het allemaal zo uit zou pakken. Ik ben nog steeds niet klaar met het zoeken naar de perfecte werkplek voor mij, maar ik weet in ieder geval in welke richting ik het moet zoeken.
Ik werk dus nog steeds bij dezelfde baas en heb het daar zelf prima naar mijn zin. maar dat komt natuurlijk ook omdat ik mijn draai goed gevonden heb en ik nu een stuk minder onzeker ben.
Uiteindelijk was het dus inderdaad zo: Eerlijkheid duurt het langst.

[san2307]

Oorspronkelijk geplaatst door Niet geregistreerd

Voel je je ongelukkig in je huidige baan of in je beroepskeuze? Ik ben bijna klaar met mijn opleiding, nu bezig met examens, maar op dit moment voel ik mij er alweer niet happy bij.. Nu heb ik nog al 's de neiging om te gaan twijfelen, dus ik wilde deze opleiding afmaken no matter what.. Alleen ja zometeen zal ik toch aan het werk moeten en ik heb geen idee wat ik wil.. Hoop dat je nog een keer reageerd

.. nog even als laatste reactie op mijn verhaal hierboven: Waar ik dus enorm veel aan gehad heb is het competentieprofiel (dit heb ik bij Vonk in Zwolle laten doen). Het was zo treffend!! Nu is dit vrij prijzig en ik heb het geluk gehad dat ik dit via het werk kon laten doen. Misschien is er wat via het UWV te regelen of zo? Maar goed, als je niet happy bent met je keuze moet je zo eerlijk mogelijk blijven. Bespreek het eens met een studiebegeleider of iemand anders die je vertrouwt. Het is even lastig, maar je zult zien dat het oplucht.