Verveling in mijn baan na 7 jaar

[zoeter123]

Na 7 volle jaren gewerkt te hebben bij mijn huidige werkgever merk ik dat ik toe ben aan een nieuwe uitdaging. Hoe merk ik dat, ik verveel mij letterlijk in mijn huidige job, stel dingen uit, surf op internet en ben te lui om mijzelf weer aan te sporen iets te gaan doen, liefst met anderen dingen bezig. Ik weet dat het niet meer zo langer gaat en ben benieuwd of jullie tips hebben. Mijn huidige werkgever kan in deze situatie niets veranderen, maar ik merk wel dat het erg vervelend wordt allemaal. Daarom heb ik besloten om te gaan solliciteren en als streefdatum per 1 januari een nieuwe ban te hebben. Ik zit in de commerciele wereld en werk vanuit huis, product / dienstverlening heb ik wel gezien na 7 jaar / dat maakt het soms lastiger om jezelf nu aan het werk te zetten.

Wie heeft er een soort gelijke situatie meegemaakt?

Ik heb als doel gesteld per 1 januari een nieuwe baan te hebben, wie heeft er tips om de tussentijd de dag door te komen.

[stijnhommes]

Hier zijn, in willekeurige volgorde, mijn tips:

1) Probeer je werk toch goed te blijven doen. Als deze werkgever niet langer tevreden is over je werk, en je ontslaat, zal het vinden van een nieuwe baan nog moeilijker worden dan het al is.

2) Je zegt dat je werk je verveelt. Wat mis je? Als je weet wat je wil in een nieuwe baan, kan je gericht gaan zoeken.

3) Weet wat je wil en kan. Zet al je ervaring, kennis en opleidingen op een rijtje. Maak een lijst van wat je leuk lijkt (zie vraag 2) en kijk of er dingen goed combineren.

4) Geef wat meer informatie over je achtergrond hier op het forum zodat de andere bezoekers mee kunnen denken over mogelijke banen.

[SteenbergenConsultancy]

Ten eerste valt me op dat je een aantal aannames maakt waarvan ik betwijfel of die terecht zijn : Waarom ben je tot de conclusie gekomen dat je huidige werkgever er niets aan kan veranderen?

Wie zegt dat jij na een tijdje je op die "nieuwe baan" ook niet weer gaat vervelen? Oftwel is dit wel de oplossing?

Je zult in iedere baan altijd op zoek moeten gaan naar de dingen die jou uitdagen om het interessant te maken en houden.

Ik zit hier nu acht jaar en de eerste jaren heb ik me uit de naad gewerkt. Ik vond dat helemaal niet erg omdat ik eindelijk het werk kon doen waarvoor ik gestudeerd had (vertalen). Acht jaar en een economische crisis verder, verveel ik me te pletter. Ergens anders om werk gaan vragen, is hier niet zo gemakkelijk als je zou denken. Iedereen heeft zijn werk, wat een specifieke expertise vereist. Als iemand mij om werk zou komen vragen, zou ik ook niet zomaar iets kunnen meegeven. Uit pure miserie heb ik tussen september en nu (juli) een boek van bijna 40.000 woorden geschreven. Ik moet het maar eens opsturen naar een uitgever denk ik :-) Wie weet tik ik zo nog een andere carrière op de kop. Ik weet het anders ook niet meer. Ik wil blijven vertalen, omdat ik dat graag doe, maar hier is gewoon niet genoeg werk meer. Weggaan is niet simpel, naar vertalers is niet veel vraag, tenzij zelfstandigen, maar dat geeft dan weer andere problemen. En ja... niemand hier lijkt te merken dat de vertalers zich vervelen. Het valt gewoon niet op. En ik wil niet dat ze me dumpen bij marketing of communicatie, godbetert. ... Tegenwoordig is het echt erg. Ik zit hier hele dagen niets te doen. Ik mag één dag per week thuis werken en dan poets ik mijn huis, ik speel met de katten, ik doe de was en de strijk. Mijn huishouden is nog nooit zo vlotjes verlopen als nu. Soms denk ik "wind je niet op, het is geen slechte situatie, ik heb werk, redelijk goed betaald ook". Maar ja... nu zit ik hier, op het werk, voor mijn computerscherm en ik heb niets om handen. Iedereen denkt vast dat ik nu super hard aan het vertalen ben, maar zij weten niet dat ik op dit forum mijn beklag aan het doen ben. In april en mei ben ik lid geworden van een soap-forum, waar ik met de andere forumleden speculeerde over de seizoensfinale van een soap. Maar die soaps wordt nu niet uitgezonden door de vakantieperiode. En door de vakantieperiode heb ik nu al helemaal geen werk meer. Ik heb er zelfs een shop-verslaving aan over gehouden (Zalando) en een krater in mijn spaarrekening. Geen werk hebben, heeft verstrekkende gevolgen. 's Avonds ben ik bovendien doodmoe, van niets te doen. Dus ja... dat boek zal ik maar opsturen naar de uitgever. Ik ben alleen erg bang dat het afgeschoten zal worden en ik mijn laatste beetje hoop in rook zal zien opgaan. En de enige reden waarom ik een boek geschreven heb, is omdat een boek er "redactioneel" uitziet en niet opvalt in het kader van mijn gewone bezigheden, namelijk vertalen.

[SteenbergenConsultancy]

Ondanks dat het anoniem is vind ik het heel bijzonder dat je dit hier zo neer zet. Erg vervelend om in de situatie te belanden waarbij je niet meer de uitdaging vindt die je nodig hebt.

Ik kan het niet uit je verhaal opmaken maar heb er al wel een beeld bij: wat boeit je, buiten je werk, nog meer? Heb je hobby's bijvoorbeeld?

Vaak zie je dat mensen hun werk ophemelen, er helemaal voor gaan en na een aantal jaar in een gat vallen omdat het toch niet bleek te brengen wat ze hoopten. Het is in dat geval goed om weer even terug te gaan naar de basis en te onderzoeken wat de (huidige) drijfveren zijn. En van daaruit weer verder te bouwen.

Na het werk heb ik inderdaad hobby's (muziek, afspreken met vrienden, enz.). Ik doe mijn werk nog altijd graag, en na de zomerperiode zal het wel weer aanzwengelen, maar het is niet meer zoals in het begin. Er zitten grote gaten in. En verveling op het werk is lastig. Je kan niet weg, je kan niet ostentatief een boek tevoorschijn toveren. ... Ik weet zeker dat ik niet de enige ben, maar dat hier aankaarten is moeilijk. Dus ja, wachten op werk. Maar dat wordt wachten tot september vrees ik. En ondanks dat ben ik hier nog wel graag. Ik ken de mensen hier, het is een vrij grote firma, dus er komen en gaan constant (nieuwe) mensen. Dat "doen alsof ik werk" is gewoon lastig.