Wanhoop

[Bongo]

Beste mensen,

Achtergrond

Een tijdje terug, na mijn middelbare school, ben ik naar Nederland verhuisd om een studie te volgen. Ik wist niet zeker wat ik wou, dus heb ik maar Informatica als studie gekozen. Na 2 jaar wist ik zeker dat ik niet thuis zat (veel programmeren, ongemotiveerd), dus ben ik afgehakt van de opleiding.

Toen wist ik nog steeds niet wat ik wou doen, dus ben ik geswitched naar bedrijfskundige informatica, met een paar vrijstellingen. Trouwens heb ik altijd een grote interesse gehad in muziek en sport, en ook een liefde voor dieren. Tot mijn spijt heb ik helaas nooit de stap genomen om daadwerkelijk een studie of opleiding te volgen in een van deze richtingen. De mentaliteit toen was: "maak een studie af, als back-up, en daarna doe je wat je wil". Achteraf gezien was dit geen slimme beslissing, een foute gedachte.

Fast forward..

In het voorjaar van 2013 ben ik afgestudeerd in bedrijfskundige informatica. Dit ging redelijk geforceerd, maar was wel te doen. Inmiddels ben ik 28. Na mijn afstuderen ben ik gaan reizen en sinds maart op zoek naar een baan. Na een aantal vruchteloze sollicitaties, ben ik erachter gekomen dat ik helemaal geen zin heb in een fulltime baan in deze richting. Correctie, dit wist ik eigenlijk al tijdens mijn stages.

Dit hebben de recruiters misschien gemerkt aan mijn houding tijdens sollicitatiegesprekken, aangezien ik nog steeds geen baan kan vinden. Overigens doe ik wel mijn best om positief over te komen. Maar ik ben een introvert, het tegenovergestelde van wat zij verwachten van aankomende "consultants" of "Young professionals". Alles is zo commercieel en dynamisch tegenwoordig, ik kan mezelf hierin niet vinden. Ironisch genoeg, zou een baan als programmeur juist wel bij me passen. Je doet je werk, ze laten jou met rust en dan ga je naar huis. Helaas is programmeren niet mijn sterke kant.

Dus nu zit ik, naar mijn inziens, diep in de nesten. Sinds vorig jaar geen studiefinanciering, heb ik het geluk dat mijn ouders mij een beetje financieel kunnen steunen. Maar ik voel het al aankomen, dat dit niet lang meer zo kan blijven. Ik wil mijn ouders z.s.m. ontlasten. En ik ben bang dat ik binnenkort genoodzaakt terug moet keren door deze reden. Ik moet een manier vinden om mezelf te kunnen onderhouden en daarnaast mijn dromen en interesses te volgen.

Wat wil ik?

Op korte termijn zou een (flexibele)parttime baan mooi zijn. Een balans tussen werk en privé. Je zou het eigenlijk een soort verlengde "studentenleven" kunnen noemen, maar i.p.v. school, parttime werk. Ik zou graag weer willen starten met mijn sport (competitiegericht) en mijn muziekinstrument. Deze ambities wil ik niet alleen als hobby uitoefenen, af en toe, maar ik wil er echt voor gaan, echt oefenen en studeren. Als ik eraan denk, word ik wanhopig, want ik wil het en wel nu.

Het zou mooi zijn, werken om te leven en niet leven om te werken. Ik heb geen ambitie in mijn studierichting en dit verwachten werkgevers dus wel van starters in de markt. Parttime starterswerk in mijn richting is nauwelijks te vinden helaas, ICT is de verkeerde richting daarvoor. Vergeleken met, bijvoorbeeld Zorg, die juist heel flexibel is qua uren, zie ik zo.

Geld is niet het allerbelangrijkste voor mij, als ik maar mijn huur en andere vaste lasten kan betalen, en af en toe iets leuks kan aanschaffen. Ik zit ook aan te denken om in de toekomst een webshop te openen. Maar eerst moet ik wel een basisinkomen hebben om dan pas verder te kijken.

En nu?

Eerlijk gezegd, ik ben ten einde raad. Een gevoel heb ik, dat mijn leven voorbij is. Kortgeleden door een hele vage reden niet aangenomen voor een inbound callcenter baan. Het was een harde klap, doordat ik veel hoop en motivatie had voor de baan. Flexibele beschikbaarheid, niet zo'n slechte uurloon, 5 minuten van mijn woning, gewoon perfect om te combineren met andere bezigheden. Inderdaad, ik had liever een inbound callcenter baan 'onder mijn niveau', zodat ik meer tijd kan steken in mijn sport en muziek.

Is mijn levensfilosofie reëel? Bewust hiervoor te kiezen? Ik heb het idee dat uitzendbureaus moeilijk doen als je als afgestudeerde een parttime bijbaantje zoekt. Hun voorkeur gaat uit naar studenten. Dit vind ik nogal kort door de bocht, want persoonlijke voorkeuren en situaties spelen ook een rol, denk ik zomaar.

Een goede vriend van mij werkt voor een grote ICT detacheerder en zou mij kunnen voorstellen. Maar als ik eraan denk: contractueel fulltime, heen en weer reizen door het land. 06:00 op en 19:00 weer thuis. Op zich een mooie kans voor ambitieuze ICT starters om zich te oriënteren en werkervaring op te doen. Maar ik zie het niet zitten. Geen cliché levensstijl voor mij, alstublieft.

Ben ik te koppig? Moet ik accepteren dat ik een verkeerde studie heb afgerond en maar doorbijten? Dit klinkt allemaal waarschijnlijk zeer verwarrend, maar ik moest ergens mijn gedachtes kwijt. En misschien hebben jullie nog wat tips of andere inzichten in mijn situatie.

Want zoals het nu voorstaat, ben ik bang dat ik als een nietsnut door het leven zal gaan.

[Quinta]

Beste Bongo,

Ik vind je niet koppig.
Wat ik zou doen, misschien heb je het al gedaan

Maar is het een idee om naar verschillende uitzendbureau's te gaan en je inlaten schrijven en jouw ideeën aan te geven.

Geef aan wat je wilt (wat belangrijk voor je is) en wat jou visie is en dat dit een reden is om parttime te willen werken.
(eigenlijk wat je net ook hebt opgeschreven)


Ik ben van mening dat als je dit aangeeft dat een uitzendbureau echt wat voor je zal vinden of heeft.

Succes.

groetjes Quinta

Een carriere zal nooit exact zo lopen zoals je dat voorsteld en vooral nu de huidige omstandigheden er simpelweg niet naar zijn om jou wensen te doen uitkomen. Dus je moet een compromis bedenken om fulltime te werken voor je levensonderhoud én tegelijkertijd je passie uit te oefenen. Ik ben ook liever artiest maar ik vond ook naast mijn fulltime altijd wel de tijd om creatief bezig te zijn. 'Ik wil het niet' klinkt meer als 'ik weet niet of ik het kan' m.a.w je maakt het jezelf moeilijker kansen te zien door niet te proberen. Met een hbo BI kun je zo aan de slag als trainee om projecten te leiden en genoeg verdienen om tijd te maken voor je hobby's en als je wat werkervaring hebt opgedaan voor jezelf beginnen als freelancer, dan heb je alle tijd. Dus en topsporter en muzikant en deeltijd werken gaat het niet worden, erg onrealistisch inderdaad, levensfilosofie ?? je bent pas 28 kom op zeg

[J.E.]

Hi Bongo,

volgens mij ben je nog lang niet koppig genoeg!
Je bent al een stuk verder dan de menigeen die hetzelfde wil. Je bent zo wijs geweest om je studie af te ronden, en je weet wat je wil in het leven. Nu het is het moment om gewoon door te zetten met je plan.
Wees wat harder en zet eens op papier hoe je met wat je hebt je doel kan bereiken.
Waarom niet even 'saai' werken en genoeg sparen om vervolgens zo lang mogelijk te doen wat je zelf wil? Dat hoef je echt niet te melden bij je sollicitatie. Het is niet aardig, maar dat bedrijf gaat er niet aan failliet hoor. Ondertussen doe je ervaring op, en sta je weer nog beter gesteld voor de toekomst.
Je zal zien dat als je een duidelijk plan hebt, je zelfverzekerder bent en veel makkelijker praat tijdens sollicitaties.

Gebruik de middelen die je nu hebt, maak een plan, en hou het einddoel voor ogen bij alles wat je doet.

PS:
je schrijft best goed. Waarom hou je geen blog bij over je ervaringen die je opdoet onderweg naar je einddoel? Misschien help je er een ander mee die in hetzelfde parket zit, en wie weet verdien je er nog een zakcent bij als het aan slaat.