26 jaar en onzeker over wat ik met mijn leven aan moet

[Combomix]

Wacht even je kan de propedeuse halen en dan later verder gaan? Kan dat met alle opleidingen?

Zolang je geen opleiding hebt afgerond kun je nog vele kanten op. Naast het geschikte niveau is jouw werkhouding ook heel belangrijk. Als je verschillende studies hebt geprobeerd en aangeeft dat je geen actieve werkhouding hebt (gehad), kan ik alleen maar concluderen dat het toch je eigen schuld is.

Zelf heb ik in 4 jaar de universiteit afgerond en altijd een erg actieve werkhouding gehad. Nu ik 2,5 jaar (!) bezig ben met een baan zie ik het ook niet meer zitten. Op de middelbare school heb ik bewust gekeken hoe groot de kans was op een baan na verschillende opleidingen en daarop een keuze gemaakt voor Economie. Mijn studie ging me relatief gemakkelijk af, hoewel ik er veel voor hebben moeten doen. Sinds mijn afstuderen loop ik steeds tegen het probleem aan van geen ervaring hebben. Graag wil ik ergens beginnen en reageer op allerlei functies waar dan ook. Van MBO-niveau tot kortlopende functies in Noord-Holland tot Noord-Brabant. Ik ben flexibel en bereid om te verhuizen. Maar ik val steeds buiten de boot: 'te hoog opgeleid' of 'geen werkervaring'. Ik heb nu meer moeite om een goede motivatiebrief te schrijven. Grammaticaal zijn mijn brieven en CV's in orde, maar hoe moet ik mijn situatie uitleggen? Daar is geen antwoord op. Op sites als monsterboard lees ik tips, maar die zijn zo vaag dat ik daar niets mee kan. 'Jezelf goed presenteren' of 'goed voorbereiden voor gesprek' is mij zo klaar als een klontje. Maar hoe doe IK dat? Voor een gesprek maak ik een hele studie van de functie en het bedrijf. Dit voorkomt echter niet, dat ik geen praktijkervaring kan aantonen.

Op gesprekken wordt mij vaak gevraagd waarom ik dan niet tijdens mijn studie (stage)ervaring heb opgedaan. Het antwoord is heel simpel: dat was onmogelijk bij mijn opleiding. Er was daarvoor geen ruimte in het studieprogramma, niet verplicht en het was lastig een stageplaats te vinden. Ik vind dat dat meer bij het HBO is dan bij universiteit. Nu ik klaar ben wil ik alsnog wel een stage doen, maar daar kom ik niet voor in aanmerking omdat ik geen student meer ben.

Ik heb ook gedacht om nog een studie te doen. Voor mij is dat geen probleem en de motivatie en inzet heb ik. Echter, omdat ik al een diploma heb zou ik € 10.000 collegegeld per jaar moeten betalen. Dus zolang je nog geen diploma hebt, kun je nog van alles proberen. Ik niet.

Het is niet zo dat je met een papiertje klaar bent. Het begint dan pas.

[Rudolf84]

Beste allen,

Het spijt me dat ik nog niet eerder heb gereageerd. We zijn 3 jaar verder en het gaat nog steeds niet erg goed met me.
Maar goed. Ik zit inmiddels in mijn vierde jaar, heb mijn propedeuse met veel moeite gehaald en probeer nu de studie af te ronden. En dat gaat nog steeds erg moeilijk.

De onzekerheid is in al die jaren gebleven. Was ik 3 jaar geleden maar gestopt en had ik toch maar de kunstacademie opgepakt. Want INHolland is momenteel bezig met haar onderwijs aan te passen en ik ervaar het als nog veel moeilijker. Vanaf februari mag ik pas stage lopen, aangezien ik nog niet voldoende punten heb gehaald. In dit huidige half jaar ben ik dus aan het studeren voor herkansingen. En ik vind het nog steeds moeilijk om me er toe te zetten om te studeren. Ik word er vaak echt gek van.

Mijn enige doel is om het te halen, is dat wanneer ik zou stoppen ontzettend veel moet terug betalen. (Ik leen immers nog steeds, want zonder kan ik niet)
Het HBO-papiertje kan me gestolen worden eigenlijk.
Maar daarnaast kijk ik ook heel veel naar anderen om me heen, die allemaal makkelijk hun papiertje halen, geen tot weinig studieschuld en flink gaan verdienen. Het maakt me erg onzeker en depressief.

Ik zit heel veel te denken dat ik weg moet uit deze stad en uit deze omgeving van mensen die alleen maar bezig zijn met veel geld verdienen, de westerse wereld. Het liefst wil ik genieten van het leven, in een omgeving waar het niet alleen maar draait om veel geld verdienen, maar dat lukt me niet. Alhoewel ik ook vaak geniet van feestjes en als ik weer creatief bezig ben. Zolang ik maar niet met de management dingen bezig ben.

Het klopt zeker dat ik lui ben. Ik kan me niet tot de dingen zetten, waar ik geen zin in heb die moeten. En dat maakt me depressief.

Dus ik weet nog steeds niet wat ik moet doen. Ik ben 29 jaar en moet nog minimaal 1,5 studeren en dan maar hopen of ik mijn papiertje haal. Mijn omgeving zegt dat ik het moet afmaken.

Hoi Rudolf,

Het klinkt als een erg lastige situatie die je nog steeds achtervolgt. In het begin van dit topic tot nu, inmiddels 3 jaar verder, is er wel wat veranderd in je houding. Zoals je aangeeft kan het HBO-papiertje je gestolen worden. Wat zijn je alternatieven als je nu stopt? Je geeft aan graag veel geld te willen verdienen, is dat jouw definitie van een gelukkig leven? Gaat dat je gelukkig maken? Het klinkt niet als alleen maar een probleem met je studiekeuze, maar als veel meer. Ken je jezelf? Weet je wie Rudolf is en wat hij wil? Wellicht zit er veel meer achter, hier kan je uiteraard hulp bij krijgen zoals van een psycholoog, omdat je je ook regelmatig depressief voelt. Heb je daar weleens aan gedacht?

Zou zeker proberen je diploma te halen, het zou zonde zijn aangezien je zo ver al bent.

Ik heb een hbo titel gehaald in 9 jaar (lol), geen schuld, maar niet de juiste opleiding gedaan die ik het leukste vind, ik teken mijn hele leven, was destijds niet aangenomen voor de HKU omdat mijn portfolio te klein was, oke dan niet (de beste ontwerpers hebben trouwens geen kunstacademie gedaan en deze opleiding is gewoon te zweverig + ontwerpen kun je niet leren, het zit in je of niet). Ik vind ontwerpen/tekenen dus awesome (net zoals jij) en heb besloten om de kennis van de hbo opleiding te combineren met mijn ontwerptalent en hoop zo een eigen bedrijf te gaan starten (website wordt nu gemaakt), je moet gewoon creatief positief denken en alle negatieve gedachten proberen op zij te zetten al kan het met de studie moeilijk zijn. Wat degene hiervoor mij schreef over hulp zoeken, is zeker ook aan te raden, denk ook dat je het nodig hebt en je moet geen schaamte ervoor voelen, heel veel mensen hebben last van depressies en sommige mensen hebben hiervoor vaste medicatie nodig waardoor ze uitstekend kunnen functioneren, een arts kan alleen natuurlijk bepalen of je wel of geen medicatie nodig hebt, iemand waarmee je kunt praten over de problemen is zeer gewenst.

Oh en je moet teveel kijken naar de mensen waarmee het zogenaamd beter gaat, meer geld verdienen betekent niet automatisch beter leven of gelukkig zijn, natuurlijk is financieel lekker zitten wel beter, maar gezond (lichamelijk en geestelijk) zijn en blijven is aller belangrijkste! Daarnaast doen de meeste mensen zich vanwege schaamte/geslotenheid zich altijd beter voor. Bijna iedereen heeft problemen, alleen sommige mensen zoals jij en ik komen er gewoon eerlijk voor uit so scr.w degene die alles op potten en flink doen met geld. (:

PS Iets te snel getyped, bedoelde: Oh en je moet NIET teveel kijken naar de mensen waarmee het zogenaamd beter gaat...

Geloof in jezelf en vecht voor je dromen/idealen ook al lijken ze ver weg, het kan echt als je maar wil en erin blijft geloven.

En nee, ik heb geen filosofie gestudeerd al zijn mijn posts misschien wat filosofisch. XD

Hi,

Goede tips allemaal denk ik. Ik hoop dat ik er nog een voor je heb. Zelf loop ik nu al een tijd bij een loopbaancoach van Academy Coaching (zitten op meerder plaatsen in NL geloof ik). Mij heeft het heel erg geholpen om duidelijk te krijgen wat bij mij past maar ook wie ik ben, en om van daaruit te kijken naar oplossingen. Het kost wel wat geld, maar ik vond het zeker de moeite waard en een intake is gratis.

Ook wil ik je laten weten dat je, zoals je al gelezen hebt, echt niet de enige bent die in dit schuitje zit. Ik heb een mbo ontwerpen gedaan (goh, wat is dat toch daarmee...). Toen heb ik een jaar gewerkt via uitzendbureau omdat ik toch niet echt die richting op wilde, inderdaad allemaal van die rotbaantjes in spoelkeukens en ja, inderdaad, die hebben geholpen om te laten inzien dat ik dát niet wil dus actie moest ondernemen. Mijn middelbare school was vwo dus ik heb gekozen om toch nog uni te doen. Nu klaar, met een diploma Taal- en Letterkunde waar niemand op zit te wachten. Twee keer tijdelijk werk gehad, al mijn spaargeld op ondertussen.

Weet je wat ik gedaan heb vanmorgen? Ik heb me aangemeld bij de Voedingsbank en ik schaam me daar niet voor. Er zijn allerlei regels en initiatieven die je kunnen helpen als je niet meer rond kunt komen. En die stufischuld daarvoor heb je iets van 15 jaar om die terug te betalen, ik zou me daar niet al te druk over maken op dit moment.

Groeten!
I.

[Rudolf84]

Beste 'Gasten'

Dank voor jullie reacties. Dit doet me erg goed. Ik ben namelijk al lange tijd aan het kijken naar verschillende mensen die in een soortgelijke situatie zitten. Niet dat ik jullie daarmee vergelijk, maar het is erg fijn om respons te krijgen.

Sinds de zomer is het erg gaan knagen dit probleem, nadat ik 'mijn doel' de vierdaagse had behaald en gelopen. Sindsdien ben ik ook weer onder behandeling gegaan van een psycholoog.
De depressieve klachten en vooral de erge gedachten gaan met pieken en dalen. De ene keer heb ik er erg last van en de andere keer weer minder. En als ik er last van heb, dan kan ik ook echt in de ergste negatieve gedachten denken. De psycholoog heeft gezegd dat ik geen depressie heb, maar aan mezelf moet werken.

Iedereen om me heen zegt ook wel dat ik moet doorgaan met de studie. Het stoort me alleen ontzettend, en nu kijk ik weer te veel naar anderen, dat vrienden van me een baan hebben en niet vast zitten aan een schuld. Maar als ik nu zou stoppen, dan moet ik alles terugbetalen zo'n 77.000 euro. Mijn doel is absoluut niet rijk te worden, maar het liefst z.s.m. van die schuld af zijn. En dat is een droom.
Ook merk ik dat ik het liefst weer veel terug wil naar mijn ouders en naar de plaats waar ik vandaan kom. Als ik nu een ton zou winnen of verdienen door een mega opdracht. Dan zou ik mijn studie stoppen en mijn schuld af betalen en terug gaan naar waar ik vandaan kom.

Door mijn negatieve gedachten merk ik steeds meer dat ik meer collectief ben en niet een individualist. Ik studeer voor manager, maar ben absoluut niet iemand die van managen houdt. Ik wil dingen maken en vormgeven en zoek altijd naar mensen om me heen die samen met mij aan de gang willen.
Tegen het afstuderen begin ik ook steeds meer op te zien. Het gaat namelijk om een akademisch onderzoek te doen terwijl ik een hbo opleiding in de media doe.
En door mijn eeuwige student zijn en negatief zelfbeeld kom ik ook maar geen vriendin tegen.

Enfin, ik moet nu dit half jaar nog allemaal tentamens opnieuw gaan doen om in februari stage te mogen lopen. Hoop dat de stage me meer motivatie geeft om door te gaan want op dit moment kan me alles gestolen worden.

Hey Rudolf,

Ik zit nu in een soort gelijke situatie maar dan in een vroeg stadium. Ik ben nu 20 jaar en heb een HAVO diploma, daarnaast een propedeuse voor mijn HBO-Verpleegkunde (ben ik mee gestopt) en een propedeuse voor mijn HBO-Sport en Bewegings Educatie. Ook ik ben nu weer ontzettend aan mijzelf aan het twijfelen. Heb gister mijn probleem met de huidige studie aan mijn ouders verteld. Dit heb ik al een paar maanden voor ze verscholen omdat ik bang ben dat ik hen teleurstel in mijn keuze om misschien WEER te stoppen met een studie. Eerste reactie was dat het als een schok kwam omdat ze dachten dat ik gelukkig was op deze studie, maar ik had al die tijd een masker opgedaan en telkens gezegd als ik thuis kwam: ja gaat goed. Stel ik zou nu stoppen, dan zou ik echt niet weten wat ik nu zou moeten doen. Als ik naar mijzelf kijk dan zie ik iemand die niks kan, niks kan afmaken, nooit dingen goed doet, nooit mensen om zich heen trots maakt of trots op zich zelf kan zijn.
Als ik nu stop heb ik alleen een HAVO diploma en twee P's op zak. Als ik uitga met vrienden kan ik altijd mijn zorgen even vergeten en geniet ik echt van het leven. Maar het moment dat ik weer aan school denk word ik erg depressief.
Ik vind jou verhaal erg aangrijpend en zou graag reacties van anderen en jou op mijn verhaal willen.
Wat dat met een vriendin betreft, ik weet niet hoe het voor jou voelt omdat jij nu eind 20 bent maar ik heb nu een vriendin, ze heeft alles voor me over, wil dat ik me goed voel en lekker in mijn vel zit. Maar uiteindelijk zijn het vooral je vrienden (voor mij mijn vrienden) die je gelukkig maken. Je gaat met ze uit, kan met ze over van alles praten en geven je soms nog goed advise ook.
Ik hoop op een reactie van jou of van wie dit bericht ook leest ^^
Sterkte kerel!

Nick

Beste Rudolf,

Ik heb je posts gelezen en wat ik veel tegen kom is dat je je problemen telkens omschrijft en daar ook te veel mee bezig bent. Je praat jezelf veel negativiteit aan en ziet veel problemen. Hierin ben je niet de enige, denk dat 90% van de mensen hier wel mee te maken heeft. De truck is echter hiermee te stoppen en deze negatieve gedachtes in positieve om te zetten.

Waar ik persoonlijk van overtuigd ben is dat iedereen alles kan wat hij wil, als je hierbij je hart maar volgt en je passie(s). Het feit dat jij telkens aangeeft dat je lui bent, heeft er misschien mee te maken dat je gewoon dingen doet die je niet leuk vindt en dat je de lat telkens te hoog legt. Dan is de drempel ook een stuk hoger ;-)...

Ook is het goed dat je nu bij een psycholoog zit. Het helpt om erover te praten. Hetgeen wat een psycholoog doet is relativeren voor jou en alle negatieve verhalen omzetten in positieve en je helpen te zoeken wat bij je past. Dit kun je jezelf ook aanleren door (bijv. RET of NLP) of doe een online cursus zelfvertrouwen.

Degene die jou momenteel en de afgelopen jaren het meest in de weg zit ben je zelf. Op het moment dat je zelfvertouwen krijgt en creeert, houdt niemand je tegen en kan je vol positieve energie hetgeen najagen wat bij jou past!

Heel veel suc6 en vergeet vooral niet van het leven te genieten en ook in het nu te leven! Zodra je dat gaat doen, komen alle successen vanzelf (baan, vriendin etc.).