Leuke niet-kantoorbanen?

[Roque Santa Cruz]

Het is altijd geweldig om te horen als mensen zeggen dat ze zelf aan het roer van hun leven staan. Dat ze zelf bepalen wat ze doen, en alleen nog maar leuke dingen doen. Het lijkt zo logisch, maar in de praktijk is het vaak moeilijk.

Overigens zou voetbaljournalist goed bij mij passen:
- ik denk dat ik verstand van voetbal heb (ik ben een echte voetballiefhebber)
- ik kan goed analyseren, waaronder wedstrijdanalyses
- ik kan goed schrijven
- mijn sociale vaardigheden lenen zich uitstekend voor interviews

Helaas heb ik geen journalistieke opleiding, noch ervaring. Wel heb ik veel schrijfervaring.

Tegelijkertijd haal ik de meeste voldoening uit gesprekken met mensen (één-op-één) en het helpen. Vooral verbeteringen aanbrengen vind ik geweldig.

[Roque Santa Cruz]

Ook hierin herken ik me volledig:
http://patrickschriel.nl/2010/10/15/...om-te-groeien/

- Ik ben perfectionistisch en veeleisend
- Ik doe doorgaans alles aan om fouten en falen te voorkomen
- Ik ben erg conservatief
- Ik ben altijd erg bang voor de dingen die zouden kunnen gebeuren als ik een bepaalde beslissing neem

Een belangrijke voedinsbodem voor mijn spraakgebrek is de angst (schaamte) om te stotteren. Het gevolg is dat ik er alles aan doe om te proberen te voorkomen dat ik niet stotter. Dat zorgt voor enorm veel innerlijke spanning waardoor het praten alleen maar slechter gaat.

Vrijdag ga ik aan de huisarts vragen of ik me mag laten testen op dyslexie, ADHD, autisme en hoogbegaafdheid. Zelf denk ik niet dat één of meerdere van die vormen op mij van toepassing zijn. Mijn loopbaanbegeleider vindt het goed om die dingen te laten onderzoeken en eventueel te laten uitsluiten.

[Primago advies]

Goed besluit om je te laten testen. En als de huisarts het niets vindt zet dan toch door.

Succes met de testen.

[Roque Santa Cruz]

Ook verbaas ik me altijd over mijn negatieve houding ten opzichte van veel soorten werk. Waarom vind ik zó weinig werk leuk? Ben ik te veeleisend? Of is het onwetendheid (heb ik een verkeerd beeld van veel soorten werk)? Of mis ik zelfvertrouwen waardoor ik op voorhand denk dat ik niet geschikt ben? Zucht....

Ik heb bijvoorbeeld een (enorme) aversie ten opzichte van kantoorbanen. Het lijkt me vreselijk om weer ruim 8 uur per dag, 40 uur per week opgesloten in een gebouw te zitten. Ik krijg het al benauwd van deze gedachte. Daarnaast vind ik de gemiddelde kantoorcultuur ook niet bepaald leuk. Overigens heb ik in het verleden bij een aantal bedrijven op kantoor gewerkt en dat beviel me érg slecht.

Maar als je niet op kantoor wilt werken, vallen er een heleboel banen af. Sowieso zijn veel banen vanaf hbo-niveau op kantoor. Daarom twijfel ik wel eens of ik überhaupt mag eisen: 'niet voltijd op kantoor' (het liefst zo min mogelijk). Is dat legitiem?

Soms denk ik wel eens dat veel mensen in de waan leven dat iedereen het per definitie leuk moet vinden om op kantoor te werken. Ik verbaas me altijd over de reacties als ik aangeef dat ik niet voltijd op kantoor wil werken. Alsof een kantoorbaan het ultieme is waar iedereen toch naar streeft en een bepaalde status oplevert. Of dat als je iets wilt bereiken, moet je op kantoor zijn (hier zit trouwens wel een kern van waarheid in).

Ik vind het zo enorm duf om de hele dag achter een bureau/ computer te zitten. Natuurlijk heb je af & toe overleg of vergaderingen. Ik ben simpelweg geen type om de hele dag op een bureaustoel binnen te zitten. Ik vind het juist heerlijk om te reizen, op pad te zijn en afwisseling qua werkomgeving.

Loop zomaar tegen dit berichtendraadje aan; ben er beetje doorheen gesprongen, want het zijn er zoveel. Wel interessant. Of je er wat aan hebt weet ik niet, maar ik zie een mens voor me uit de wereld van de kunst en de literatuur of de wetenschap, totaal niet iemand voor het bedrijfsleven.

Doet me denken aan een vriend die bouwkundig ingenieur is; z'n werk is krachten in constructies berekenen; hij is er een kei in, hij kan geen slecht woord vinden voor zijn bedrijf en zijn collega's......alleen.......hij is het spuugzat.

[Roque Santa Cruz]

Hoi John,

Bedankt voor je reactie.

Uitstekende conclusie! Eerlijk gezegd heb ik heel mijn leven al het gevoel dat ik totaal geen type ben voor het (reguliere) bedrijfsleven. Ik beschouw mezelf als een idealist en ik heb een zachtaardig karakter. Daarnaast ben ik erg sociaal en vind ik het leuk om andere mensen te helpen (in de breedste zin van het woord).

Daarnaast begrijp ik nu waarom ik bijvoorbeeld op internet nooit een interessante vacture tegenkom. Ik hecht enorm veel waarde aan onafhankelijkheid en zelfstandigheid. Dat verklaart ook waarom een kantoorbaan mij zo benauwt. Een eigen bedrijf of werken als zzp'er past veel beter bij mij. Ook omdat ik best eigenwijs ben.

Het gaat goed in mijn huidige baan en ze zijn erg tevreden over mijn werk. Helaas vind ik het zelf totaal niet interessant en vooral het feit dat ik vrijwel alleen maar computerwerk doe, frustreert me enorm. Om maar te zwijgen over het vele thuiswerken. Hoewel ik dat laatste kan verbeteren door met een laptop af & toe ergens anders te gaan werken. Bijvoorbeeld een paar dagen vanuit Spanje.

De zoektocht duurt voort....

[Primago advies]

Heb je al op het forum van Lancelots gekeken? Het is een forum voor en door freelancers. Daar vind je vast gelijk gestemden.

Groeten van Hetty

Beste Roque,

Na het lezen van deze lange reeks aan berichten, voel ik me welhaast verplicht om te reageren. Ik herken veel van mijn eigen omzwervingen, overdenkingen en twijfels in je verhaal. Laat ik dan ook beginnen met je alle sterkte en geluk te wensen voor wat betreft het vinden van een passende baan. Je werk omvat een groot deel van je leven en arbeidsgeluk is dan ook een belangrijke zaak. Zelf hoop ik dat het onderstaande bericht tot nieuwe inzichten zal leiden, maar dat ter zijde.
Dit schrijven is vooral bedoeld om je een inkijkje te geven in het soort werk dat je graag zou willen doen. Grootste kanttekening hierbij is dat ik geen ervaring heb met de reisbranche. Mijn tak van sport is archeologie. In principe toch een beroep dat (globaal) aansluit op je wensen. Het is immers een afwisselende baan, op academisch niveau, waarbij je niet de hele tijd "zit opgesloten op kantoor". Ik denk dan ook dat mijn ervaringen voor jou toch nuttig kunnen zijn.
Allereerst een korte intro. Ik ben 32, inmiddels 6 jaar werkzaam in de archeologie. Voor mijn afstuderen ben ik ruim 7 jaar actief geweest als vrijwilliger op opgravingen in de Benelux. Mijn interesse voor geschiedenis stamt uit mijn jonge kindertijd. Daarmee voldoet mijn eigen loopbaan in feite aan alle door jou gestelde criteria. Ik doe afwisselend werk, dat mijn talenten, vaardigheden en interesses perfect combineert en voldoet aan het cliché "van je hobby je beroep maken". En het is vooral (niet alleen) EEN KANTOORBAAN. Ik zou wat dat betreft dan ook jubelend naar mijn werk moeten gaan, maar helaas is de waarheid toch net iets minder rooskleurig.
Het punt is dat, zelfs aan een baan die alle bovenstaande aspecten combineert, er altijd nog een aantal (soms grote) minpunten blijven kleven. Ter illustratie een aantal korte voorbeelden aan de hand van je eigen wensen:

Je zegt graag te willen reizen voor je werk of in ieder geval veel van werkplek te willen wisselen. Ikzelf ben regelmatig (gemiddeld 9 maanden per jaar) van huis op verschillende projecten. Doorgaans vijf dagen per week intern (accommodatie op locatie) of tot vier/vijf uur per dag heen en weer rijden. Inderdaad erg afwisselend en zeker niet op kantoor. Maar realiseer je wel dat die afwisseling ook ten kosten gaat van een hoop zaken. Het legt niet alleen een enorme druk op je eigen privéleven (je vrije tijd), ook de relatie met vrienden, familie en (eventueel) je partner komt in het geding.

Verder geef je aan niet 8 uur achter een bureau te willen zitten. Voor mijn werk vertoef ik doorgaans 35 uur per week buiten en 5 uur binnen als we met veldwerk bezig zijn; ideaal. Maar als je met 30 graden buiten moet werken, dan is het juist afzien; veel te warm. Zeker als het aan schaduw ontbreekt. Ik hoef je uiteraard niet te vertellen dat de winters hier nat en/of koud zijn en dat dat ondertussen ook voor de lente en de herfst zo is.
Begrijp me niet verkeerd, er zijn dagen dat alles precies perfect is en ik moet lachen om al die mensen die op dat moment binnen achter een bureau zitten. Ik geef alleen aan dat al die "kantoorlui" net zo hard lachend naar buiten kunnen wijzen op het moment dat ik in rotweer wegregen, sneeuw of zweet.

Je wil graag in een "niet-commerciële" functie aan de slag. Daar kan ik inkomen, ik werk zelf ook niet voor "het grote geld" en zie mezelf ook niet snel als verkoper. Toch hangt aan alles een prijskaartje. Neem de archeologie, waar het draait om het onderzoek naar duizenden jaren aan uniek, onvervangbaar erfgoed. Daar wordt gewoon aanbesteed, doorberekend en uitgedrukt in een prijs per vierkante meter. Ook daar wordt gewoon gesteggeld over de hoogte van het bedrag onder aan de streep (Overigens net zoals in de zorg en alle andere sectoren).
Denk er trouwens ook aan dat je als idealist in de nonprofit vaak relatief weinig verdiend en dat je je kansen op bijvoorbeeld een betaalbare koopwoning daarmee drastisch inperkt.
Ik zeg niet dat je móét kopen of dat dat de enige mogelijkheid is, maar zie die kant ook. Een bank kijkt uiteindelijk gewoon naar inkomen en inkomensstabiliteit. Als je op projectbasis (dus geen zekerheid) tegen modaal inkomen werkt, dan zul je geen of zeer moeilijk een huis kunnen kopen.

Tot slot nog iets over de droom om "van je hobby je beroep te maken". Vergis je niet in het feit dat daar ook hele grote valkuilen aan verbonden zijn. Als je gek bent op plantjes, neem je een volkstuintje. Als je tuinder bent, dan heb je misschien nog steeds dat volkstuintje, maar de rest van de tijd ben je gewoon aan het werk met plantjes. Als ik in mijn vrije tijd op een opgraving als vrijwilliger werk, dan ben ik gratis, kan ik me rustig verdiepen in hetgeen ik doe en de tijd nemen voor mijn werkzaamheden (en dan geniet ik er dus ook van). Als ik op een haastklus sta waar per direct 5 Romeinse graven dienen te worden geborgen omdat ze anders "onder de bulldozer" belanden, dan ben ik gericht aan het werk, bewust van de kosten, de deadlines etc. Dat ken je ongetwijfeld zelf ook wel. Als jij een stukje schrijft voor een blog of een verjaardagskaart dan kan daar een stuk meer hart en ziel in gaan dan in een stukje "voor je werk". Toch ben je in beide gevallen met exact hetzelfde bezig. Alleen de context is anders.

Wat mij verbaasd aan alle berichten is het gebrek aan inzicht in de mogelijkheden die je al hebt. Je vindt het vreselijk om thuis te werken en om 8 uur achter een bureau te zitten. Mijn vraag aan jou is; van wie moet dat dan? Thuiswerken is vrijheid om zelf je werkzaamheden in delen. Wil je niet alleen thuis zitten, pak je laptop en ga ergen op locatie zitten. Zoek ZZP-ers op, schrijf je in op het netwerk van thuiskantoren (Het Parool van afgelopen weekeinde). Wil je niet 8 uur achter elkaar hetzelfde doen? Werk 4 uur 's ochtends, ga je dagelijkse boodschappen/sport/waar je maar zin in hebt doen en schrijf dan nog eens 4 uur.. Is dat het allemaal nog niet? Vraag dan eens aan je baas of je 4 in plaats van 5 dagen kunt werken en zoek dan iets totaal anders voor de laatste dag, betaald of onbetaald. Of neem vrijwilligerswerk waarbij je van je bureau weg bent en veel met mensen in contact komt (buddy, zorgvrijwilliger, thuiszorg, sportclub, natuurclub, hobbyclub etc.).

Ik geef je op een presenteerblaadje het probleem dat je de hele weg al dwarszit: je verwacht te veel van je werk. Er is méér dan alleen maar werken, en dat weet je diep van binnen zelf ook wel. Goed dat je opkomt voor jezelf. Goed dat je kritisch bent op je huidige baan en op wat je hierna graag zou willen doen. Verwacht alleen geen wonderen.

Groet

[Roque Santa Cruz]

Bedankt voor je reactie, bijzonder interessant om jouw werkervaringen te lezen.

Het gaat mij niet zo zeer om het werkniveau (hoeft geen hbo of hoger te zijn), maar wel of ik het interessant vind, of ik me er prettig bij voel, of het aansluit bij mijn kwaliteiten, karakter e.d.

Ik heb geprobeerd duidelijk te maken dat ik streef naar afwisseling qua werkplek. Dus geen baan waarbij je 8 uur per dag, 40 uur per op één en dezelfde werkplek (onafgebroken) doorbrengt. Daarbij doel ik niet op werk waarbij je veelal buiten werkt (zoals een tuinier of archeoloog), maar op werk waarbij je veel onderweg bent. Of in elk geval bewegingsvrijheid hebt.

Buiten werken zou trouwens in een land met een prettig klimaat heel anders zijn dan in landen met een klimaat zoals het Nederlandse. Ik voel me altijd enorm aangetrokken tot een aangenaam klimaat. Zoals bijvoorbeeld in Yucatán, Zuid-Spanje, de Caraïben of Australië. Ik zie mezelf zeker tijdelijk (of misschien zelfs voor vast) in het buitenland wonen. Het weer in NL deprimeert me. Ik word altijd enorm vrolijk en enthousiast van een blauwe hemel, minimaal 20 graden, stranden, natuur, enz.

Het liefst zou ik werk willen waarbij ik een grote mate van zelfstandigheid/ vrijheid hebt. Daarbij voel ik me het beste, mede omdat ik veel verantwoordelijkheidsgevoel en (zelf)discipline heb. Ook ben ik best eigenwijs. Misschien een eigen bedrijf of werken als zzp’er.

Ik voel me altijd erg gelukkig als ik op reis ben, zelfs al wanneer ik met de bus of trein binnen NL reis. Op luchthavens voel ik me als een vis in het water en ik vind nooit geen enkel probleem om te wachten.

Van je hobby je werk maken is de ideale situatie, maar in de praktijk zullen er weinig mensen zijn die hun geld verdienen met hun passie/ hobby. Daar ben ik me terdege van bewust, net als van het feit dat alle soorten werk ook hun minder leuke kanten hebben. Toch geloof ik heilig in het principe dat iemand optimaal presteert en gemotiveerd is als ie werk doet dat gerelateerd is aan zijn/ haar passies. Bovendien levert dat veel meer arbeidsvreugde op.

Uiteraard hebben ook positieve aspecten, zoals veel reizen, hebben hun schaduwzijde. Ik ben op z’n minst bereid om het te proberen, om te kijken hoe het bevalt om vaak van huis weg te zijn.

Naast het feit dat ik niet commercieel ben, voel ik me totaal niet aangetrokken tot het reguliere bedrijfsleven (inkoop, verkoop, marketing, financiën, ICT, enz.). Helaas liggen de verdiensten in de non-profit sector een stuk lager. Jammer, maar ik kan me absoluut niet motiveren voor een (commerciële/ reguliere) functie in het bedrijfsleven. Liever gelukkig en minder geld, dan ongelukkig en een goed salaris.

Voor wat betreft de mogelijkheden die ik heb, geef ik je volledig gelijk. Ik heb tot dusver nagelaten om bijvoorbeeld meer op andere locaties te werken. Eén keer heb ik 3 weken vanuit Perú mijn werk gedaan. Binnenkort ga ik een paar dagen vanuit Spanje werken. Daarnaast is het ‘seats2meet’ principe ook in Eindhoven beschikbaar. Het liefst zou ik (al reizend) een paar maanden vanuit Spanje of een Latijns Amerikaans land werken.

Twee aspecten hinderen/ belemmeren mij enorm:
• Enerzijds ben ik erg veeleisend en perfectionistisch
• Anderzijds ben ik erg risicomijdend
In mijn manier van denken en handelen probeer ik doorgaans ‘fouten/ falen’ te voorkomen. Ik probeer te vermijden dat ik op mijn bek ga, verkeerde beslissingen neem, enz. Ik wil alles gelijk goed doen, zonder fouten te maken c.q. vergissingen te begaan. Terwijl alleen door af & toe op je bek te gaan, leer je en ontwikkel je jezelf.

Ik zie altijd direct veel beren op de weg en ga doorgaans uit van het negatieve scenario. Ook ben ik erg bang voor onzekerheid qua inkomsten. Dat komt mede omdat ik het altijd erg lastig vind om iets te bedenken waar ik geld mee zou kunnen verdienen. Ik heb nog nooit werk gehad waarbij ik me echt prettig voelde en dat bij mij paste.

Dat heeft de angst alleen maar groter gemaakt en om die reden houd ik angstvallig vast aan mijn huidige baan. Puur bij gebrek aan beter en door de angst om risico’s te nemen (ontslag en gaan reizen) blijf ik dit werk doen, hoewel het me niet bepaald gelukkig maakt.

Het moge duidelijk zijn waarom ik niet in beweging kom.

Beste Roque,

Ik ben hier terechtgekomen door het ingeven van de woorden 'hou niet van kantoorwerk' op google, en heb intussen je volledige boeiende verhaal gelezen.

Je lijkt me iemand die in feite wel weet waar die naartoe wil, maar niet goed weet hoe of met welke middelen er te geraken. Nochtans leid ik uit je posten af dat je iemand bent die de nodige wil en capaciteiten heeft om een job te vinden die je voldoening biedt. Ik vond je optie om Journalistiek te proberen bijvoorbeeld goed bij je aanleunen. Je kan je daarin nog steeds verder verdiepen en een eigen specialisatie ontwikkelen. Een vriendin van me heeft na haar studies Germaanse, Journalistiek gedaan, en werkt nu bij radio 1 (In Belgie), als correspondent. Zeer boeiend.

Nuja ik kan wel wat van je verhaal in mezelf terugvinden. Ik heb een universitair diploma (rechten) en al vrij wat jobs gehad (dit wel in tegenstelling tot jij vermoed ik). Telkens opnieuw kom ik tot de constatatie dat ik mezelf aan het kwellen ben door een job aan te nemen waarbij ik de godganse dag als een kluizenaar achter een computerscherm moet zitten staren.

Ik werk nu als juridisch adviseur, en dacht - zo werd me ook toegezegd op de sollicitatie- veel bij klanten te kunnen gaan om face-to-face advies te kunnen geven, maar neen, ik geef adviezen via mail, en als ik veel geluk heb, krijg ik eens een telefoontje van een klant die ik meteen kan helpen. Ik ben bovendien assistent van 2 'senior' adviseurs, wat betekent dat de leuke klantenjobs voor hen zijn en ik op kantoor kan blijven om het studiewerk te verrichten, de godganse dag achter mijn scherm en in de boeken. Ik mag wel thuiswerken, maar wat maakt dat een verschil? Ik heb mensen rondom mij nodig, op kantoor heb ik dan tenminste nog wat leuke collega's. (gelukkig nog)

Ik hou helemaal niet van administratie en bureauwerk en ben eigenlijk iemand die graag actief bezig is, mensen wil helpen en toch niet teveel op de voorgrond wil treden, omdat ik best zeer onzeker uit de hoek kan komen. Bij het spreken voor een grote groep mensen kramp ik in elkaar, en tijdens een grote vergadering ga ik wel mijn mening verkondigen waar nodig, maar zal ik nooit het voortouw nemen. Ik voel me op m'n gemak in een omgeving waarbij ik 'gewone' mensen met echte problemen kan verder helpen, en waarbij ik het gevoel heb een nut te hebben in de maatschappij, zonder me routinematig opgesloten te voelen achter die 4 muren....of zonder steeds met targets en cijfers bezig te moeten zijn. Want alles in de wereld is van tegenwoordig commercieel, klanten helpen? Ok, maar alleen als het binnen hun forfaitair maandelijks bedrag valt, uiteraard...

Het jammere is dat er met mijn diploma (buiten advocatuur, maar dat is niets voor mij wegens de angst), niet veel jobs te vinden zijn, waarbij je niet de ganse dag achter een bureau moet zitten. Ik vind recht best interessant, maar had me het professionele leven toch wat levendiger en dynamischer verwacht. Ik voel me nu al een aantal jaar ronduit professioneel ongelukkig, en hopeloos. De meeste van mijn mede- studiegenoten vinden hun job niet super interessant, maar kunnen dit blijkbaar van zich afzetten, dat kan ik dus niet.

Ik denk er aan in september opnieuw iets te gaan studeren, ik heb interesse in maatschappelijk werk en anderzijds in recruitering en selectie (maar dan niet commercieel), zolang het maar een levendige job is, in contact met mensen, want ik weet dat dat hetgene is wat me drijft.

Ik ben echter bang nog een stap te nemen in het leven, het lijkt erop dat alles wat ik professioneel al gedaan heb op een flop is uitgedraaid, ik word bijna 30 en wil nu eens eindelijk de juiste keuze maken in het leven.
Het ergste is, tijdens m'n studies heb ik 5 jaar in de horeca gewerkt, beste job in m'n leven (daar ook m'n lief leren kennen trouwens).

Alleszins hoop ik dat jij (en de andere mensen op dit forum) momenteel wat enthousiaster zijn en intussen wat meer geluk hebben in het professionele leven, of toch een duidelijke richting hebben waarheen,

Hoe dan ook, we komen er wel,

Dit forum doet wel deugd om te lezen.

Groetjes

Belgje