Ach lieve Kaatje, wat een verhaal.
Ik moest het eerst even kopieren en in Word even in alinea's hakken want het is een grote woordenbrij.
En dat is waarschijnlijk ook hoe het in jouw hoofd voelt.
Er vallen mij een aantal dingen op.
Je vertelt helemaal niet waarom je het vak van management assistente hebt gekozen.
Vind je het eigenlijk wel leuk werk?
En denk je van jezelf eigenlijk wel echt zeker te weten dat je het goed kan? Want waarom voel je je anders zo'n stuk minderwaardiger dan je collega's?
Het klinkt in ieder geval als een baan die jij echt niet leuk vindt....
Wat was het wat je zo verschrikkelijk vond in de banen waar je weg bent gegaan?
Je bent duidelijk niet stressbestendig, dat blijkt uit je verhaal. Daar is niets mis mee, hoor, want je hebt waarschijnlijk talenten op andere vlakken.
Een baantje bij de supermarkt gaat je goed af omdat je daar weinig verantwoordelijkheden hebt en lieve collega's.
Waarom dan toch steeds banen opzoeken waar de stress bij jou toeslaat?
En wedding plannen, hartstikke leuk hoor, maar waar in je verhaal heb ik gemist dat je dit idee met passie hebt opgevat?
Waarom ben jij daar goed in?
Heb je er al ervaring mee?
Weet je eigenlijk wel hoe stressvol dat is?
Of is dit ook maar een sprong van een kat in het nauw?
Ik ken iemand die niet stressbestendig is en als weddingplanner heeft gewerkt en er totaal aan onderdoor is gegaan. Die zit nu ook ziek thuis....
Dit lijkt mij dus geen verstandige keuze in jouw geval.
Wat dat betreft sluit ik me aan bij Henk die het heeft over de onzekerheden van het zelfstandig ondernemerschap en de stress van moeilijke klanten etc.
(overigens ben ik het weer totaal oneens met zijn waarde-oordeel over dat dit geen leuk werk is, want voor de juiste persoon is dit geweldig werk!)
Weet je eigenlijk wel wat je echt wilt worden als je later groot bent?
Wat wilde je eigenlijk worden toen je nog een kindKaatje was???
Ik sluit me ook aan bij de andere amateur psycholoog Rosina.
Het lijkt mij dat je op zijn minst hele sterke faalangst hebt. En misschien komt dat omdat je zelf al voelt dat je niet op de juiste werkplek zit.
En ik ben het ook eens met Henk dat je toch weer eens hulp moet zoeken voor de depressieve gevoelens.
Ik vraag me wel af of dit een kip / ei verhaal is.
Ben je al van nature angstig en depressief en uit zich dat in je rusteloosheid qua werk.... of weet je eigenlijk nog niet zo goed wat je wilt doen voor werk en uit zich dat in angst en depressieve gevoelens.
Ik kan dat niet beantwoorden voor je, dat kan jij zelf ook niet, dus zoek iemand die je daarbij kan helpen.
En ga alsjeblieft, ik smeek het je, bedenken wat je ECHT leuk vindt en waar je ECHT goed in bent.
Houdt je niet vast aan het idee dat je perse management assistente moet zijn om gelukkig te kunnen zijn (of misschien een bepaald aanzien / inkomen te hebben).
Het lijkt mij nl. dat de periode dat jij het meest gelukkig was tijdens je werk in de supermarkt, dus zou je niet eens heel hard moeten nadenken of je dat niet als uitgangspunt zou moeten nemen.
Zo, ook een lap tekst als antwoord dus....
Ik wens je sterkte en kracht, succes ermee!!
Tessa
Soortgelijke discussies
Wat moet ik nou!
Lineaire weergave
