Hee Anneke de wandelende coach? Is jouw website veranderd, de oude link werkt niet meer? (Ik kreeg ook je nieuwsbrief.)
Maar nu ter zake....
Ik heb het eerste studie jaar van de verkorte opleidng voor Counsellor en Coach gevolgd. Op zich vind ik er niets mis mee, het studieprogramma is pittig, het studiemateriaal ook en de docenten zijn wel degelijk bevoegd en allemaal zelf coach.
Ik ken verschillende coaches die deze opleiding gedaan hebben en ook door andere beroepsverenigingen zijn erkend.
Maar ja, het beroep coach (en counsellor) is nu eenmaal niet beschermd en dat zal dan ook de reden zijn dat de opleidingen hiervoor als paddestoelen de grond uit schieten.
Ik zie door de bomen het bos niet meer en ben aan de ACC begonnen omdat ik juist wel hele goede verhalen hadden gehoord.
Uiteindelijk het ik het programma niet afgemaakt om een aantal redenen en een daarvan was uiteindelijk wel de onvrede die ik had met de manier van lesgeven. (en andere belangrijke reden was mijn zwangerschap maar dat is niet zo boeiend voor dit topic
)
Wat voor mij die onvrede was: de enorme niveauverschillen tussen de leerlingen en weinig (bij)sturing van de docent vanwege het "humanistische" karakter van de studie.
Sommigen hadden niet meer dan MAVO en weinig levenservaring (zeker geen ervaring met coaching en ook niet als "coachee" en met een slechte achterliggende motivatie) terwijl sommigen al coachingservaring hadden en al een heel beroepsleven en HBO of academische opleiding achter de rug hadden en heel gemotiveerd en gedreven waren.
Daarnaast miste ik, zeker voor een opleiding tot counsellor, een groot stuk zelfrefectie. Je moet wel een scriptie maken over je eigen persoonlijke ontwikkeling, maar in de lessen werd hier weinig aandacht aan besteed.
Het enige moment dat dat enigszins aan bod kwam was bij de les over het geven van feedback.
Maar het was toch erg moeilijk om dit toe te passen om sommige mede-studenten die niet zo goed waren, maar ook niet openstonden voor kritiek.
Er was een student die het woord zelfreflectie niet eens kende en die constant maar in discussie ging over irrelevante zaken en duidelijk qua persoonlijke ontwikkeling niet toe was aan deze studie.
En dat vond ik enorm moeilijk. Je komt daar om te leren counsellen / coachen, maar sommige medestudenten waren zo overduidelijk niet geschikt en daar werd weinig aan gedaan.
Maar je moet wel met elkaar oefenen.
Zit je op zangles met zijn 10-en en 1 zingt vals dan is dat lastig maar het beinvloed je eigen zang niet. (tenzij je de slappe lach krijgt).
Niveauverschillen in een klas zie je wel vaker met beroepsopleidingen voor volwassenen maar ik vond het in deze setting echt te storend.
En dan deed ik zelfs de versnelde opleiding, waarvan je mag denken dat de medestudenten al wat persoonlijke en intellectuele bagage hebben en gemotiveerd zijn. Not the case, helaas.
Maar over de inhoud van de opleiding heb ik geen opmerkingen.
Het blijft alleen wel moeilijk om het kaf van het koren te scheiden in dit beroep.
Bij het uitzoeken van een coach / counsellor en ook voor de opleiding geldt denk ik dat het een kwestie van persoonlijke klik en persoonlijke keuze is.
Wat voor de een werkt, is voor de ander gif.
groetjes
Tessa