Ik wist het toen niet en ik weet het nu nog steeds niet
Hallo,
misschien dat de ervaring en hulp van anderen mij de juiste inzichten geven.
Ik ben 23 jaar oud en zit momenteel in de ziektewet.
Op de basisschool sloeg ik groep 7 over en belandde uiteindelijk op het VWO.
Al snel ging het achteruit. Ik had nooit zin om me in te spannen, had geen structuur geen doorzettingsvermogen en kon me niet concentreren.
Een paar jaar later behaalde ik mijn vmbo-gt diploma.
Ik had op het vmbo de richting voertuigentechniek gekozen, omdat dat de leukste klas was.
Na het vmbo ben ik begonnen met een opleiding MBO-detailhandel niveau 4. Na 1,5 jaar (op mijn 16e) werd ik van school gestuurd. Ik liep te ver achter. Ik had de keus om te achterstand thuis in te halen en het jaar daarop terug te keren op school. Ik koos ervoor om helemaal niks te doen. Geen werk, studie dus ook geen inkomsten. Alleen een bijbaantje bij de supermarkt.
Na verloop van tijd kon ik in de bouw terecht. Ik heb me 3/4 jaar laten afbeulen en werd weer werkloos. Ik kon toen mijn bijbaantje in de supermarkt omgooien naar een baan van 20u p/w. Het was beter dan thuis zitten. Ik vond het werk niet leuk, maar had niet de moet om daar verandering in te brengen. De 20 uren werden er langzamerhand 40 en het vakkenvullen verdween en maakte plaats voor 'ass-bedrijfsleider'. Ik had de mogelijkheid om verder door te groeien ook in combinatie met een opleiding. Ik heb het niet gedaan. Deze baan, daar was ik wel over uit, wilde ik niet.
Wat ik wel wilde wist ik niet. Ik dacht dat ik niks kon en was bang voor de onbekende toekomst. De baan die ik nu had was vertrouwd en ik bleef er in rondhangen. Uiteindelijk nam ik ontslag op een manier die ik niet verwacht had. Er had zich ondertussen een alcohol- en drugsverslaving ontwikkeld die mij begin dit jaar in een kliniek deed belandden.
Nu bijna 7 maanden clean, weet ik nog steeds niet wat ik wil. Ik weet niet wat ik leuk vind en waar mijn interesses liggen. Ik ben bang om uit mijn comfortzone te stappen en bang om de verkeerde keuzes te maken. Ik denk altijd dat ik met denken meer kan bereiken dan met doen. Ik ben er inmiddels wel achter dat dat een illusie is. Ik wil graag in de actie komen, maar ik weet niet waar ik moet beginnen.
Binnenkort heb ik een gesprek met een re-integratie begeleider van het UWV. Dat is de eerste actie die ik heb ondernomen. Ik wil het niet teveel van anderen laten afhangen dus ga ik niet zitten wachten op dat gesprek.
Werk en/of studie?
Ik weet niet waar ik moet beginnen, welke stap ik als eerste kan zetten.
Zijn er manieren om er achter te komen wat ik wil?
Tips en ideeën zijn altijd welkom!
(ik ben slecht in het stellen van hulpvragen. Is het niet duidelijk en heb je vragen stel ze gerust dmv een reactie)
|