3 minuten te laat is eigenlijk haast niets als je bedenkt wat je allemaal hebt meegemaakt
En eerlijk gezegd zouden 3 minuten mij niet eens opvallen.
De klokken op het kantoor lopen toch allemaal ongelijk.
Zelf zou ik het verhaal met grote zelfspot en humor hebben verteld en daarmee hopelijk het ijs gebroken hebben.
Als ik hierdoor vervolgens zou worden afgewezen zou ik met 100% zekerheid weten dat ik bij dit bedrijf als werknemer doodongelukkig zou zijn geworden en ze veel geluk wensen bij de zoektocht naar de ideale mens.
Maar goed, te laat is te laat en meestal wordt je daar op afgerekend.
Als jij een verpletterende indruk had gemaakt na het eerste gesprek en de test zou hebben aangetoond dat jij de ideale combinatie aan persoonlijkheid, kwaliteiten en potentie zou hebben, dan zou de 2e persoon er vast anders bij hebben gezeten.... Dan zou "te laat" misschien een minor set-back zijn maar geen reden om je af te wijzen. Hooguit een puntje om met kritiek mee te nemen in het gesprek.
Bedenk je dus dat ze je heel waarschijnlijk toch wel hadden afgewezen, ook al was je een half uur te vroeg.
Volgens mij moet je hier de volgende dingen van leren:
- neem ALTIJD maar dan ook ALTIJD het telefoonnummer en de naam van de contactpersoon en het bedrijf mee (en evt. routebeschrijving) en zorg dat je telefoon opgeladen is.
- heb altijd een plan B achter de hand
(zo raad ik iedereen aan die ergens moet solliciteren waar ze de weg niet kennen, om er alvast een keertje heen te rijden en de route te verkennen, dan heb je die stress niet van zoeken, verdwalen en stressen)
Enneuh, laat je gevoel voor je spreken en zeg nu eens eerlijk: wilde je deze baan bij dit specifieke bedrijf echt heeeeeeeeeel erg graag of heeft je onderbewustzijn al die ellende veroorzaakt zodat je afgewezen zou worden en je daardoor zelf de keuze niet meer hoefde te maken....... ben je diep in je hart misschien niet heel erg opgelucht???
Tessa