Dilemma, solliciteren om de verkeerde redenen?

[NotWhoIwantToBe]

Ik zit met een groot dilemma nu ik bijna afgestudeerd ben. Hieronder mijn schoolgeschiedenis, maar omdat het nogal een lang verhaal is geworden, kun je je ook beperken tot het lezen van de laatste alinea's - ik ben soms nogal lang van stof

Al van kinds af aan kan ik goed leren. Op de basisschool kreeg ik havo/vwo als advies en dat ben ik dan ook gaan doen. De brugklas ging me makkelijk af dus ben ik naar het atheneum gegaan (gymnasium trok me niet vanwege de talen). In het vierde jaar had ik het moeilijk, mijn cijfers kelderden ineens enorm wat waarschijnlijk niet per se lag aan mijn vermogen om te leren, maar aan mijn inzicht (ik deed trouwens het profiel Natuur & Gezondheid). Toevalligerwijs had een goede vriendin van mij die tevens in dezelfde klas zat dit ook en na wat gesprekken op school en met m’n ouders is ervoor gekozen om na dat jaar naar 4 havo te gaan. Ik vond dat helemaal niet erg, want ik had niet de ambitie om een universitaire opleiding te gaan doen, ook geen zin om op m’n tenen te gaan lopen en ik zou niet helemaal ‘alleen’ in een nieuwe klas komen te zitten omdat die goede vriendin ook ging. Zoals verwacht ging de havo toen wel weer erg goed. Het ging heus niet allemaal vanzelf, maar ik ben uiteindelijk met vlag en wimpel zonder herkansingen geslaagd.

Ik wist al vrij snel zeker dat ik kinderverpleegkundige wilde worden. Simpel om het feit dat ik werken met kinderen wel leuk vind en het me mooi leek om als ‘lieve zuster’ het ziekteproces voor kinderen wat draaglijker te maken. Op school kregen we wel wat begeleiding in het vinden van een opleiding, maar er werd m.i. toch te weinig gekeken naar de competenties van de leerlingen in combinatie met hun interesses. Zo ben ik er in het eerste jaar van de opleiding HBO-V (verpleegkunde) achter gekomen dat de opleiding niet bij mij past – ik had een toekomstbeeld voor me die niet reëel was, want ik heb er niet de competenties voor, of althans, niet in die mate waarin die nodig zijn: zorgzaamheid, verantwoordelijkheid, goed kunnen communiceren / overdragen. Plus dat ik me niet goed had beseft dat je nog best een lange weg te gaan hebt als je kinderverpleegkundige wilt worden. Je moet dan namelijk eerst 4 jaar ‘gewoon verpleegkunde’ doen en stagelopen in verpleeghuizen, pas daarna kun je je specialiseren tot kinderverpleegkundige. De stage op een geriatrische afdeling van een verpleeghuis heeft me letterlijk gebroken. Ik zag het niet meer zitten, voelde me alsof ik nergens goed voor was.. Ik ben daarom halverwege de stage gestopt (dit was tegen het einde van het eerste jaar). Niet alleen met de stage, maar – onder protest van m’n ouders, die mij nog steeds wel als verpleegkundige voor zich zagen – ook met de opleiding. En ja, wat moest ik toen. Ik had geen idee..

Ik heb een professionele studiekeuzetest kunnen doen via de hogeschool en daar kwam uit dat de studie biologie en medisch laboratoriumonderzoek wel bij mij past. Ik zag dat zelf ook wel voor me, ik ben namelijk altijd wel nauwkeurig geweest, mensen uit m’n omgeving laten de precisie klusjes meestal aan mij over omdat ze er zelf het geduld niet voor hebben. Ik raakte er dus van overtuigd dat dit het wel moest zijn voor mij. Ik begon de studie met volle moed en vond het ook allemaal erg leuk en interessant, haalde ook redelijke cijfers en voelde me wel op mijn plaats. Tot nu..

Nu ben ik bijna afgestudeerd (in juni). Ik heb een stage van 3,5 maand gehad en merkte dat hoewel het wel steeds iets beter ging, ik sommige capaciteiten gewoon mis.. zo vind ik ’t goed en duidelijk communiceren (mondeling) super lastig, veel van mijn theorie was weer weggezakt en ik heb veel wel weer teruggezocht maar ’t blijft niet echt hangen. Plus bij het werk als analiste zijnde, moet je verbanden kunnen leggen, goed kunnen analyseren en nieuwsgierig zijn. Deze laatste dingen vallen eigenlijk niet aan te leren en dit heb ik dus gewoon niet in mij. Ik had een stagebegeleidster die alleen maar de nadruk legde op de dingen die fout gingen. Dat hielp ook niet echt mee, want af en toe heb je gewoon bevestiging nodig, zeker als je van jezelf nogal onzeker bent..
Ik heb m’n stage wel gehaald en ben hier op hetzelfde laboratorium bezig met mijn afstudeeronderzoek, maar het vermoeden dat het werk niet bij mij past en niet is wat ik wil is alleen maar sterker geworden.

Het komt erop neer dat ik gewoon niet weet wat ik wil en als ik dan denk te weten wat ik wil, kan ik niet meer realistisch denken waardoor ik er toch weer achterkom dat het niet bij me past. Heb ook weinig échte interesses, dat maakt het zo lastig.

Het liefst zou ik ff een time-out nemen als ik ben afgestudeerd en dan gaan bedenken wat ik met m'n leven wil, alleen is dat financieel echt niet haalbaar.
Doordat ik door mijn fulltime stage en afstudeerstage nu geen tijd over heb om te werken, en het kleine beetje stagevergoeding dat ik krijg naar m’n studie (heb al 4 jaar stufi gekregen dus dit jaar is voor eigen rekening) en zorgverzekering gaat, ben ik zo goed als blut nu. Ik móet dus nu wel gaan werken, maar hoe solliciteer je voor een baan als je eigenlijk al weet dat je er niet goed genoeg voor bent en je die baan ook eigenlijk niet wilt (alleen maar voor het geld)?

Ik weet het echt ff niet meer.. dus tips zijn heel erg welkom!

[thor2002]

Tip 0later toegevoegd): laat de moed nooit zakken.

Tip nr. 1: rond de opleiding af. Bijt door de appel heen, zorg voor ontspanningsmomenten waar je je frustraties kwijt kunt (sportschool of gewoon een eind rennen, misschien een hele middag shoppen maar wel op de centen blijven letten) en staar je niet blind op de negatieve aspecten van je huidige baan.

Want: ik ken iemand in exact dezelfde situatie; lab-opleiding, laatste jaar gigantische hekel aan het vak, toch maar door gebeten. Gelukkig vervolgens een baan gevonden in een kinderziekenhuis. Dat was (nu) bijna 20 jaar geleden en tot op vandaag nog prima naar de zin (wel op een andere plek maar nog steeds vrijwel identiek werk)

Tip nr. 2: solliciteren vanuit een baan (hoe vervelend je het ook vind) is vele malen 'verstandiger' dan vanuit een situatie waarin je geen vaste basis hebt. Let's face it, de markt is niet bepaald vol baantjes...

Tip nr. 3: Praat eens buiten de normale contacturen met die stagebegeleider. Desnoods vraag je een andere docent / mentor om bij dit gesprek aanwezig te zijn om je zorgen kenbaar te maken. Geef aan dat je de huidige manier van communiceren niet prettig vind en ook niet productief vind. Dat je beter geholpen bent met positieve feedback en tips en trucs in plaats van negatieve feedback. Geef aan dat je voor deze opleiding wilt knokken (al voelt het niet zo) en dat je je werk positief wil gaan oppakken. Vraag dan de stagebegeleider hoe hij dit ziet. Dit is een bekende truc van opleiders: de vraag terugleggen en blijven doorvragen 'hoe zie jij dat'...In jouw geval vraag je dus 'hoe denkt u dat ik het dan wel moet doen'. Daarmee richt je op wat hij/zij wil zien in plaats van wat hem / haar dwars zat...als de begeleider terugvalt in 'ik zag dat je dit niet goed deed' bevestig je en vraag je weer 'kan u me helpen, hoe zou ik het dan moeten doen?'. Alles wat er aan advies uit komt, bevestig dit. Maakt niet uit, houdt het doel voor ogen: hij/zij moet dat papiertje aftekenen.

Tip 4: neem ook af en toe tijd om na te denken wat je wilt gaan doen / worden. Verwacht er niet direct wonderen van; ik ben al 28 jaar (na mijn opleidingen) aan het bedenken wat ik wil worden als ik later groot ben! En ik heb 'al' één ding gehaald: ik mag een auto rijden.

[ikgaervoor]

Beste NotWhoIwantToBe,

Ik sluit me helemaal aan bij de tips die je al gekregen hebt.

Wat je schrijft is eigenlijk heel herkenbaar voor iemand die afstudeert. Vooral in een afstudeerstage. Er komt een moment dat vrijwel iedereen denkt: Help, ik kan het eigenlijk niet!

De laatste loodjes wegen nu eenmaal het zwaarst. En ook mentaal heeft het afronden van een studie(periode) een impact. Het kan best zijn dat een time-out je goed kan doen, maar als dit financieel echt niet echt kan zal je daar goed over na moeten denken.

Ik ben nu 5 maanden verder na mijn officiele afstudeerdatum en voel me sinds een paar weken ook pas echt klaar voor een baan in mijn studierichting. Mijn time-out (in de zin van rustig op zoek naar een baan) heeft alles in perspectief geplaatst en ik weet ook veel beter wat ik wel kan en waar ik me mee kan verkopen bij een werkgever.
Ik heb nog een part time baantje vanuit mijn studietijd aangehouden waarmee ik mijn vaste lasten betaal. Misschien is dit ook een optie voor jou. Nu je nog officieel student bent kom je misschien nog wel aan een eenvoudige bijbaan voor de zomerperiode en erna.

Het ontdekken van je zwakkere kanten is trouwens een zeer positieve persoonlijke ontwikkeling. Leg de lat niet te hoog voor jezelf, focus je op wat je wel kan en hoe je dat kan inzetten in een baan, weet dat als je gaat werken de regels overal anders zijn en er zeker een werkplek is waar jij (ook communicatief) goed zal passen.

[NotWhoIwantToBe]

Heel erg bedankt voor jullie tips!
Toch ergens wel een geruststelling dat het herkenbaar is.
Had de moed al beetje laten zakken, maar nu zie ik het wel weer wat positiever in. Ik ben bezig met een open sollicitatie voor waar ik nu mijn afstudeeronderzoek doe, en hoewel het lastig is om mijn kwaliteiten erin aan te geven, probeer ik 'm toch positief en enthousiast te houden.

Ik hoop dat ik hier kan blijven werken en probeer dan alles op een rijtje te zetten voor mezelf. Misschien dat ik toch weer het plezier terugvindt in het werk, en anders heb ik genoeg tijd om uit te zoeken wat ik wél wil.

Te gaan sporten is ook wel iets wat op mijn lijstje staat om weer op te pakken. Dat is er bij ingeschoten door drukte, maar nu het weer wat beter weer wordt is het wel lekker om te gaan hardlopen buiten!

Nogmaals bedankt voor de tips & peptalk, dat had ik echt even nodig!

Ga na je afstuderen eerst eens op vakantie in de zomer en ga daarna (of tijdens je vakantie) solliciteren op een functie waar men welke HBO dan ook accepteert: belcentrum, uitzendbureau of de horea. Op die manier kun je toch aan het werk voor de poen en heb je een jaar of 2 de tijd om uit te vogelen wat je wel ligt.

Succes!