van mijn passie mijn werk maken, een reëel plan?

[Amber9]

Mijn loopbaan is iets dat mij op dit moment dagelijks bezighoudt (hoewel het meer voelt als achtervolgen ). Iedereen vraagt ernaar en zelf zou ik ook graag willen weten waar ik sta.
Ik heb na een aantal maanden van twijfel besloten mijn huidige baan op te zeggen, ondanks dat ik nog geen andere baan had, of ook maar een idee had van wat ik wilde. Mijn laatste week op het werk zit er inmiddels alweer bijna op en nu begint het toch wel echt te knagen, want wat nu?
Tot vorige week meende ik te weten wat ik wilde, maar na allemaal negatieve adviezen uit mijn omgeving slaat de twijfel weer toe.
Een korte uiteenzetting van mijn loopbaan en ideeën tot nu toe. Ik heb gezondheidswetenschappen gestudeerd en ben vorig jaar augustus afgestudeerd voor mijn master. Zowel tijdens mijn bachelor als master heb ik gekozen voor een combi van Arbeid & Gezondheid en Geestelijke Gezondheidskunde (een erg interessante combi al zeg ik het zelf). Ik ben daarna begonnen aan een promotietraject, op een onderwerp dat me bij nader inzien totaal niet lag. Ik heb tijdens mijn werk wel een aantal dingen over mezelf geleerd. Ik heb duidelijk behoefte aan concrete korte termijn doelen en eigenlijk is 40 uur per week binnen zitten achter een computer niet echt mijn ding. Als ik alles zou kunnen doen wat ik zou willen, dan zou ik de hele dag bezig zijn met dingen rondom paarden. Niet alleen het rijden en verzorgen van paarden, maar ook allerlei organisatorische dingen erom heen. Gewoon alles wat ermee te maken heeft. Ook dingen als coaching of psychotherapie m.b.v. paarden zijn dingen die mij erg interesseren.
Je zou zeggen, ga gewoon met mensen praten die in ‘deze wereld’ werkzaam zijn, kijken of er mogelijkheden zijn. Inderdaad geen slecht plan, maar ik wil graag voor mezelf wat meer duidelijkheid hebben over wat ik wil, zodat ik concreter kan gaan vragen. Daarbij ben ik niet altijd even overtuigd van mijn eigen kunnen (meestal onterecht, maar toch), iets dat mij in het vinden van werk en het leggen van contacten danig afremt.
Dingen die ik sowieso belangrijk vind in mijn werk zijn: duidelijkheid, korte termijn doelen, afwisseling, contact met mensen (en/of dieren), liefst niet 40 uur in de week achter een computer zitten.
Ik heb een aantal vragen:
- Hoe kom ik van zulke abstracte kenmerken naar meer concrete opties voor werk?
- Hoe kan ik mijn passie (paarden) met mijn werk combineren?
- Hoe kan ik ervoor zorgen dat mijn onzekerheid mij niet belemmerd in het vinden van/zoeken naar werk?

[Mieze]

Hallo Amber,

Herkenbaar, zie mijn posting van net! Mijn gevoel zegt, ga inderdaad met mensen praten uit het veld. Die confrontatie zal je direct in contact met je gevoel erbij brengen. Tevens kun je praktisch mogelijkheden en onmogelijkheden uitvinden. Misschien helpen vragen als:

- wat vind je het leukst aan het werken met paarden?
- wat zou je het liefste doen?
- zou je een eigen bedrijf willen?
- hoe zou je een combinatie van de dingen die je noemde vorm kunnen geven?

Die onzekerheid herken ik ook. Die zal niet zomaar weggaan. Zeker niet als je omgeving negatief doet. Gewoon doen, en met mensen praten. En naar jezelf luisteren. Eerst moet je dingen uitzoeken. Als iets compleet onhaalbaar is, is de energie erin steken zinloos. Overigens, heeft die onzekerheid niet ook een verband met het feit dat je eerst concreter wilt zijn... zodat je de stap naar het veld- contact leggen- nog even uit kunt stellen? Gewoon iets wat in me opkwam.
Ik heb het boek 'Welke kleur heeft mijn/jouw parachute gelezen', interessant misschien voor je. Ook helpt het om je zo concreet mogelijk voor te stellen hoe jouw ideale baan eruit zou zien, en hoe je je daarbij voelt.

Je zou ook kunnen overwegen om een eenvoudige baan in deeltijd te doen (onder je niveau zeg maar) en ernaast kijken wat je met paarden zou kunnen doen.

Ik ben benieuwd naar je stappen! Succes!

Groet Mieze

Probeer een (onbetaalde) stage in je gewenste werkveld (eventueel te combineren met betaald deeltijd werk). Op die manier kom je er het snelste achter. Al doende leert men en met eindeloos denken kom je nergens.

[Amber9]

Oorspronkelijk geplaatst door Mieze

Die onzekerheid herken ik ook. Die zal niet zomaar weggaan. Zeker niet als je omgeving negatief doet. Gewoon doen, en met mensen praten. En naar jezelf luisteren. Eerst moet je dingen uitzoeken. Als iets compleet onhaalbaar is, is de energie erin steken zinloos. Overigens, heeft die onzekerheid niet ook een verband met het feit dat je eerst concreter wilt zijn... zodat je de stap naar het veld- contact leggen- nog even uit kunt stellen? Gewoon iets wat in me opkwam.
Ik heb het boek 'Welke kleur heeft mijn/jouw parachute gelezen', interessant misschien voor je. Ook helpt het om je zo concreet mogelijk voor te stellen hoe jouw ideale baan eruit zou zien, en hoe je je daarbij voelt.

Het is allemaal zoveel makkelijker gezegd dan gedaan.
Het is inderdaad misschien wel uitstelgedrag, dat ik eerst concreter wil weten wat ik wil, voordat ik 'het veld inga'. Maar als ik zelf alles beter op een rij heb, heb ik het idee beter voorbereidt te zijn en denk ik dat ik er meer aan kan hebben om met mensen in het veld te gaan praten.

Het boek heb ik, ben erin begonnen maar heb nog geen tijd gehad er veel mee te doen. Maar dit weekend heb ik vrij, ik had me voorgenomen er dit weekend tijd in te steken, eens zien wat het me brengt.