Werken op universitair niveau trekt me niet. Is dit erg?

[beau]

Is het erg dat je als psycholoog niet de interesse hebt om als echte psycholoog te werken? Het geeft mij soms het gevoel dat ik een verkeerde keus heb gemaakt door psychologie te gaan studeren. Ik heb het vermogen om op universitair niveau te studeren, maar niet de motivatie om op dat niveau te werken.

Ik heb gemerkt dat het werken als psycholoog niet echt mijn ding is. Zowiezo moet je veel doen voor registraties en herregistraties en moet je jezelf blijven bijscholen. Als basispsycholoog komt je moeilijk aan een baan.
Bovendien vind ik werken in de jeugdzorg leuker en meer passen bij mij als persoon. Als psycholoog werken, ben je niet echt maatschappelijk betrokken en dat ben ik van persoon juist wel. Ik hou van die multi-problem gezinnen en het zoeken naar oplossingen voor die gezinnen. Wat mij het meest boeit is het systeemgericht werken en als psycholoog werk je erg individualistisch. Dit trekt mij niet...

Wat vinden jullie ervan dat je als psycholoog gaat solliciteren op hbo functies in de jeugdzorg? Als ik dit tegen mensen zeg, dat zeggen ze oh wat zonde, echt dom. je bent toch psycholoog, ga lekker als psycholoog werken. Ik ken zelfs mensen die achter mijn rug om praten en zeggen ..'ze is niet zo slim.Ze heeft de universiteit afgerond voor status, maar in feite kan ze niks'. Soms geloof ik dit bijna ook.
Wat vinden jullie hiervan dat je als psycholoog geintereseerd bent in functies bij de Jeugdzorg? Is dit een verlies?

Zijn er mensen hier die werken bij Bureau Jeugdzorg als bijvoorbeeld medewerker Toegang? Wat kunnen jullie hierover zeggen?