Baan 'onder niveau' aangenomen, wat moet ik ervan vinden?

[Strebertje]

Oorspronkelijk geplaatst door stijnhommes

Ja, het geeft natuurlijk een zeker stigma, maar als je een recruiter bij een toekomstig sollicitatiegesprek vertelt dat je de baan aannam omdat je liever bezig was dan werkloos thuis te zitten, dan valt de schade behoorlijk mee.

Laat zien dat je je wil blijven ontwikkelen en dan komt het goed met je.

Vraagje: je hebt ook een paar keer het antwoord "te hoog opgeleid" gehad. Hoe heb je deze baan weten te krijgen? Focus op je ervaring gelegd?

Ja dat, en ze hebben echt per direct een fulltimer nodig, dus ze willen het risico wel nemen, zeiden ze In de sector waar ik nu ben gaan werken is wel regelmatig vraag naar mensen. Het is een vrij specialistisch beroep. Zonder gerichte MBO opleiding word je niet aangenomen, dus dan heb je ook veel minder concurentie. Kon zelfs uit twee banen kiezen
'Te hoog opgeleid' krijg ik meer te horen bij de wat meer algemenere banen, zoals administratie, medewerker personeelszaken e.d. (die ik dus kan/wil gebruiken om door te groeien naar een baan op niveau die raakvlakken heeft met mijn studie).

@ajhoff: er zal inderdaad veel gebluft worden. Sommige zeggen dat je makkelijk een startsalalaris van 3000 euro kan krijgen als je WO afgestudeerd bent. Nou, zo goedgelovig ben ik nou ook weer niet haha
Iedereen begint onderaan de ladder, dat geloof ik zeker en dat is ook logisch. Het probleem is alleen dat de ladder waar ik nu ben niks met mijn studie te maken heeft en weinig doorgroei mogelijkheden heeft. De kans is dus groot dat je in die functie vast blijft zitten, als je niet een totaal ander beroep gaat zoeken.

Maar als het met dat stigma wel mee valt, dan ben ik dik tevreden. Dan kan ik gewoon rustig uit gaan kijken naar wat anders zonder die druk te hoeven voelen dat ik of daar blijf hangen, of snel moet maken dat ik weg kom.

[ajhoff]

Oorspronkelijk geplaatst door Strebertje

Dan kan ik gewoon rustig uit gaan kijken naar wat anders zonder die druk te hoeven voelen dat ik of daar blijf hangen, of snel moet maken dat ik weg kom.

Volgens mij kun je daar rustig vanuit gaan. Je moet er wel voor zorgen dat je niet al te lang blijft hangen, maar anderzijds wordt jobhoppen ook als niet goed beschouwd. Rustig verder kijken en vooral de juiste volgende stap maken is het devies als je het mij vraagt.

[cealis]

Vaak is het wel handig als je gewoon eens met je werkgever gaat praten en dan eens kijk wat de mogelijkheden zijn binnen dat bedrijf.

Als je bijvoorbeeld over een tijdje ongemotiveerd raakt omdat het werk beneden je niveau is dan schiet de jij er niks mee op maar ook je werkgever niet.

En het is altijd beter om te werken dan thuis te zitten ook al is het onder je niveau er zijn altijd leermomenten.

[RCH]

Ik denk juist dat het een hele goede keuze is. Als je hier tevreden mee bent, moet je het hier gewoon bij laten. Waarschijnlijk blijkt echter snel genoeg dat je wel meer wilt. Dan zou je de overstap kunnen maken naar een hogere baan of naar een gelijksoortige baan bij een onderneming waar je wel carriere kunt maken. Al die horrorverhalen zou ik niet zo snel geloven. Het kan best zijn dat je het verschil met mensen die hoger instappen nooit meer inhaalt, maar dat zegt toch niet dat je geen goede baan kunt krijgen. Je moet het (leren) zien als jouw ontwikkeling en niet als een wedstrijd.

[Strebertje]

Oorspronkelijk geplaatst door RCH

Je moet het (leren) zien als jouw ontwikkeling en niet als een wedstrijd.

Kijk, en dat is nou precies waar ik mee worstel

Ik weet dat ik studeren/carrière maken (of niet) voor mezelf moet doen en niet voor een ander. Het is tenslotte mijn leven. Maar het is net of ik mezelf niet kan onttrekken aan die wedstrijd. Of die wedstrijd zich nou alleen in mijn hoofd afspeelt of dat het daadwerkelijk in samenspel met anderen is, ik zit er toch mee.

Overigens heeft iedereen hier gelijk: ik werk nog een jaar of 40, dus mocht ik dat willen zijn er vast mogelijkheden om door te groeien, waar dan ook. Dat is ook eigenlijk het probleem niet. Het probleem is denk ik dat, ondanks dat ik het ontzettend naar mijn zin heb op mijn werk nu, er haast met een schuldgevoel naartoe ga. Ik MOET dit niet willen of leuk vinden, ik MOET in ieder geval proberen een baan op niveau te vinden en dan ook het liefst meteen, of ik er nou zin in heb of niet. Snappen jullie wat ik bedoel? Ik vind geen rust in mezelf. Zo heb ik een paar maanden geleden een PhD functie afgewezen omdat het me op dat moment echt zwaar tegen stond om dat te gaan doen om verschillende redenen. Nu heb ik spijt. Niet eens omdat me het zo leuk lijkt om te promoveren, maar omdat ik die kans heb laten schieten terwijl ik die volgens mijn standaarden hoe dan ook moet nemen.
Tja, heel soms komt mijn echte 'ik' ook nog boven en die denkt: je leeft maar 1 keer en je leeft vooral niet om te werken, dus niet druk maken

Oorspronkelijk geplaatst door Strebertje

Ik vind geen rust in mezelf. Zo heb ik een paar maanden geleden een PhD functie afgewezen omdat het me op dat moment echt zwaar tegen stond om dat te gaan doen om verschillende redenen. Nu heb ik spijt.

Misschien moet je minder zelfmedelijden hebben en er voor zorgen dat je je leven zo inricht dat je als AIO/OIO aan de slag kunt. Je eigen succes is je eigen keuze.

[Strebertje]

Oorspronkelijk geplaatst door Hassan

Misschien moet je minder zelfmedelijden hebben en er voor zorgen dat je je leven zo inricht dat je als AIO/OIO aan de slag kunt. Je eigen succes is je eigen keuze.

Zelfmedelijden? Is dit dan een kwestie van zielig zijn of niet?

Je hebt me overigens duidelijk niet begrepen; mijn leven is al zo ingericht dat ik als AIO aan de slag kan, dat is geen probleem. Wil niet zeggen dat ik het daarom ook wil doen, het probleem is eerder dat ik me er schuldig over voel dat ik het niet doe. Als je nou even goed gelezen had, dan had je ook gezien dat ik de afgelopen jaren hard aan mijn 'eigen succes' gewerkt heb. Het voelt soms alleen meer aan als maatschappelijk succes, dan als eigen succes. Ik kan namelijk niet zeggen dat ik er gelukkiger van ben geworden of er persoonlijk door gegroeid ben, van al dat 'succes'.
Jouw antwoord bevestigd trouwens wel weer het idee dat het WEL allemaal een wedstrijd is; je bent bent een AIO (= hoge positie) dus je bent succesvol. En met een functie op lager niveau, dan ben je dat dus niet? Dat is nou net de gedachtegang waar ik graag van af wil, maar wat me moeilijk lukt. Ongeacht of ik uiteindelijk nou wel een hogere positie krijg of niet; ik doe het voor mezelf en wellicht voor 'de samenleving' nooit goed genoeg. Het moet altijd maar sneller en beter.