Baan 'onder niveau' aangenomen, wat moet ik ervan vinden?

[Strebertje]

Oorspronkelijk geplaatst door RCH

Je moet het (leren) zien als jouw ontwikkeling en niet als een wedstrijd.

Kijk, en dat is nou precies waar ik mee worstel

Ik weet dat ik studeren/carrière maken (of niet) voor mezelf moet doen en niet voor een ander. Het is tenslotte mijn leven. Maar het is net of ik mezelf niet kan onttrekken aan die wedstrijd. Of die wedstrijd zich nou alleen in mijn hoofd afspeelt of dat het daadwerkelijk in samenspel met anderen is, ik zit er toch mee.

Overigens heeft iedereen hier gelijk: ik werk nog een jaar of 40, dus mocht ik dat willen zijn er vast mogelijkheden om door te groeien, waar dan ook. Dat is ook eigenlijk het probleem niet. Het probleem is denk ik dat, ondanks dat ik het ontzettend naar mijn zin heb op mijn werk nu, er haast met een schuldgevoel naartoe ga. Ik MOET dit niet willen of leuk vinden, ik MOET in ieder geval proberen een baan op niveau te vinden en dan ook het liefst meteen, of ik er nou zin in heb of niet. Snappen jullie wat ik bedoel? Ik vind geen rust in mezelf. Zo heb ik een paar maanden geleden een PhD functie afgewezen omdat het me op dat moment echt zwaar tegen stond om dat te gaan doen om verschillende redenen. Nu heb ik spijt. Niet eens omdat me het zo leuk lijkt om te promoveren, maar omdat ik die kans heb laten schieten terwijl ik die volgens mijn standaarden hoe dan ook moet nemen.
Tja, heel soms komt mijn echte 'ik' ook nog boven en die denkt: je leeft maar 1 keer en je leeft vooral niet om te werken, dus niet druk maken

Oorspronkelijk geplaatst door Strebertje

Ik vind geen rust in mezelf. Zo heb ik een paar maanden geleden een PhD functie afgewezen omdat het me op dat moment echt zwaar tegen stond om dat te gaan doen om verschillende redenen. Nu heb ik spijt.

Misschien moet je minder zelfmedelijden hebben en er voor zorgen dat je je leven zo inricht dat je als AIO/OIO aan de slag kunt. Je eigen succes is je eigen keuze.

[Strebertje]

Oorspronkelijk geplaatst door Hassan

Misschien moet je minder zelfmedelijden hebben en er voor zorgen dat je je leven zo inricht dat je als AIO/OIO aan de slag kunt. Je eigen succes is je eigen keuze.

Zelfmedelijden? Is dit dan een kwestie van zielig zijn of niet?

Je hebt me overigens duidelijk niet begrepen; mijn leven is al zo ingericht dat ik als AIO aan de slag kan, dat is geen probleem. Wil niet zeggen dat ik het daarom ook wil doen, het probleem is eerder dat ik me er schuldig over voel dat ik het niet doe. Als je nou even goed gelezen had, dan had je ook gezien dat ik de afgelopen jaren hard aan mijn 'eigen succes' gewerkt heb. Het voelt soms alleen meer aan als maatschappelijk succes, dan als eigen succes. Ik kan namelijk niet zeggen dat ik er gelukkiger van ben geworden of er persoonlijk door gegroeid ben, van al dat 'succes'.
Jouw antwoord bevestigd trouwens wel weer het idee dat het WEL allemaal een wedstrijd is; je bent bent een AIO (= hoge positie) dus je bent succesvol. En met een functie op lager niveau, dan ben je dat dus niet? Dat is nou net de gedachtegang waar ik graag van af wil, maar wat me moeilijk lukt. Ongeacht of ik uiteindelijk nou wel een hogere positie krijg of niet; ik doe het voor mezelf en wellicht voor 'de samenleving' nooit goed genoeg. Het moet altijd maar sneller en beter.

Oorspronkelijk geplaatst door Strebertje

Ongeacht of ik uiteindelijk nou wel een hogere positie krijg of niet; ik doe het voor mezelf en wellicht voor 'de samenleving' nooit goed genoeg. Het moet altijd maar sneller en beter.

Dat zijn filosofische overwegingen waar iedereen mee te maken krijgt. De meeste mensen die studeren, werken, ondernemen enzovoorts hebben daar heel veel plezier in. En deze mensen doen het op de eerste plaats niet voor de status. Natuurlijk zijn er mensen die zich bij status prettig voelen maar dat is niet meer dan normaal.

Je spreekt jezelf enorm tegen in je eigen berichten: je bent bang om op MBO te blijven steken qua carriere en daar kies je bewust voor maar vervolgens heb je er toch weer problemen mee.

Daarom mijn punt: niet zoveel zeuren maar gewoon doen waar je zin in hebt en dat is een AIO/OIO positie schreef je zelf al.

[Strebertje]

Oorspronkelijk geplaatst door Hassan

Je spreekt jezelf enorm tegen in je eigen berichten: je bent bang om op MBO te blijven steken qua carriere en daar kies je bewust voor maar vervolgens heb je er toch weer problemen mee.

Daarom mijn punt: niet zoveel zeuren maar gewoon doen waar je zin in hebt en dat is een AIO/OIO positie schreef je zelf al.

Ja, ik spreek mezelf ook enorm tegen Ik ben gewoon besluiteloos, bang dat ik verkeerde keuzes maak. Ach ik laat het maar over me heen komen denk ik, voorlopig dan he. Misschien komt er iets op mijn pad, of krijg ik opeens inzicht

Oorspronkelijk geplaatst door Strebertje

Ja, ik spreek mezelf ook enorm tegen Ik ben gewoon besluiteloos, bang dat ik verkeerde keuzes maak. Ach ik laat het maar over me heen komen denk ik, voorlopig dan he. Misschien komt er iets op mijn pad, of krijg ik opeens inzicht

Het leven is veel te kort voor besluiteloosheid: voor je het weet ben je te oud voor goede mogelijkheden en kom je in een zware depressie terecht.

Strebertje, ik snap je helemaal niet.
Van wie zou je wat moeten? Je zeurt dat anderen standaarden erop na houden van wel of niet succesvol, maar degene die dat duidelijk doet ben jezelf.

Hoezo zou Aio/OIO hoog zijn? Erg rijk word je er niet mee.
Als je alleen maar om je status bekommerd, ben ik bang dat je zo'n project nooit succesvol kunt afronden.

Het lijkt wel of je ons, lezes, ervan wil overtuigen wat je allemaal kunt en dat de mensen op het forum gaan zeggen: je moet je top halen. Helaas krijg je dat soort antwoorden niet.
Helpt het niet om lekker tegen jezelf in de spiegel te zeggen hoe geweldig je bent en dat je te goed bent voor mbo-werk?

Sorry, ik word hier nogal kriegel van.

Oorspronkelijk geplaatst door Strebertje

Jouw antwoord bevestigd trouwens wel weer het idee dat het WEL allemaal een wedstrijd is; je bent bent een AIO (= hoge positie) dus je bent succesvol.

Je leest zeer slecht: het gaat om zelfrealisatie en je potentieel benutten: doen waar je goed in bent: daar halen mensen voldoening uit. Het gaat niet om status. Je projecteert steeds weer alles op status en dat is erg dom.