Ben reuze ongelukkig op mijn werk

[Catbert]

Hoi Jufnaatje,

-Wat helpt mij een het-lukt-me-wel-instelling als de kansen er gewoon niet zijn?
-welke cursussen denk jij zelf aan (ik ben zelf trouwens begonnen Luxemburgs te leren-het grootste obstakel om niet op een Luxemburgse school aangenomen te worden, maar voordat ik daarin normaal kan converseren... )
-waaraan denk jij bij ´alles wat beweegt als het maar met kennisoverdracht te maken heeft´?

• een cursus Luxemburgs is alvast een uitstekende start. Natuurlijk spreek je nu geen vloeiend Luxemburgs, maar over een paar jaar wel. Verder kun je je als geschiedenisleraar verdiepen in de Luxemburgse geschiedenis. Misschien dat je wat pedagogische cursussen kunt volgen. Blijf in ieder geval bezig met onderwijs en jouw vak.
• kennisoverdracht kan op veel manieren, zowel beroeps- als hobbymatig: Mensen inwerken, kinderen muziekles geven, producttrainingen geven, trainer worden op een sportschool, rondleidingen geven in musea....
• wat een het-lukt-me-wel-instelling oplevert is dat je je gaat realiseren dat je meer kans maakt dan je denkt. Je gaat je richten op wat je kunt doen om in de toekomst WEL geschiedenislerares te worden in plaats van de redenen waarom je het op dit moment NIET kunt zijn. Je geeft jezelf een kans dat het gaat lukken in plaats van de zekerheid dat het niet zal gebeuren.

In je hart weet je wat je wilt. Ga ervoor.

[Jufnaatje]

Om jullie op de hoogte te houden...

Gister dus met 2 mensen van de bedrijfsraad gesproken. Die zeiden mij: schakel in ieder geval je vriendin in om serieus te peilen of je bij haar op de afdeling een goede kans maakt. Dus die heeft het gevraagd. Ze hebben eigenlijk wel iemand nodig. Maar aangezien er een fusie aankomt (hebben jullie misschien wel gehoord: Commerzbank en Dresdner Bank) moeten er misschien mensen van Dresdner bij op de afdeling. De chef zou vrijdag met de ´grote´ chef gaan praten. Dat is dus een kleine kans, maar voor mijn POP-gesprek (donderdag) heb ik daar niet zoveel aan.

Tweede wat ze zeiden: je moet je afvragen wát je ervoor over hebt om niet meer op je afdeling te hoeven werken. Als je daar eigenlijk alles voor over hebt, kan je donderdag je kaarten op tafel leggen (met dan de kans dat ze zeggen: dan scheiden zich hier onze wegen). Zo niet, dan zul je moeten liegen en om de hete brei heen praten.

En eigenlijk... had ik de keus al genomen. Ik had de bevestiging nog nodig (1 van de mensen van de bedrijfsraad zei: 10 jaar geleden heb ik een in zo´n zelfde situatie gezeten, dat sloopt je). Gisteravond nog eens serieus met mijn vriend gepraat over eventuele consequenties en ik ben eruit: ik ga mijn cheffin morgen de waarheid zeggen (dat klinkt wat agressiever dan dat ik het bedoel ). Met een eventuele baan binnen de bank, sollicitaties buiten de bank die onderweg zijn en natuurlijk altijd nog het uitzendburo (die mij al een aantal keer hebben gezegd: we hebben heus werk voor je, maar dan hebben we je per direkt nodig) waag ik het erop.

Supereng natuurlijk (ouders die me hebben geleerd: geen oude schoenen weggooien voordat je nieuwe hebt), maar het ´onderbuikgevoel´ is goed, dus daar laat ik me maar door leiden.

Krijg ik van jullie nog wat feedback/aanmoediging? (heb ik ff nodig )

[Primago advies]

Je bent heel goed bezig. Volg je onderbuik gevoel, maak jezelf gelukkig en heb vertrouwen.

Je weet van te voren nooit wat er gaat gebeuren, maar het geeft vast een bevrijdt gevoel dat je nu actie aan het ondernemen bent. Ga zo door en ik ben benieuwd naar het vervolg

[Jufnaatje]

Hoi Hetty,

Bedankt voor de aanmoediging (als een loopbaanadviseur zegt dat ik op het goede spoor zit, vind ik dat toch wel een goed teken ).

En je hebt gelijk, ik voel me nu al (!!) een stuk ´lichter´.

Ik laat weten hoe het ´afloopt´.

Groetjes!