Waarom nou telkens assessments?

[thor2002]

Een van mijn valkuilen is inderdaad dat ik vaak minder makkelijk rekening houdt met emoties. Daar probeer ik wel aan te werken. Maar het blijft voor mij lastig. Voor wat betreft het ' hoge meneer', ik vind het lastig om autoritaire personen te respecteren zodra deze bij sollicitatiegesprekken de krant gaan zitten lezen. In mijn ogen verliezen ze dan enigszins het respect dat ik ze wel geef. Voorts kreeg ik de indruk tijdens dit soort sollicitaties dat degene die de ' assessment' afnam ook daadwerkelijk verstand had van dergelijke zaken. Tijdens mijn opleiding hebben we twee maal een workshop gehad waarbij we diverse testen / oefeningen kregen inclusief een acteur. Daarbij bleef het ' spel' binnen redelijk normale grenzen en gaf de acteur en begeleiding ook goed aan wat hen triggerde v.w.b. respons. Bij die paar sollicitaties die ik de afgelopen jaren heb meegemaakt blijkt dus echter dat er in de commissie ' iemand' is die met verschillende zogenaamd echte situaties op de proppen komt.
Ik ga maandag op zoek naar een goed boek in de grote bieb over assesments en communicatie, ik heb me de laatste tijd teveel gericht op financieel management en Sun Tzu.
T.

[Ri@nne]

De kunst van het oorlog voeren

Ik vind het frappant dat je aangeeft, dat het lastig voor je zal blijven rekening te houden met emoties en tegelijkertijd noemt dat je teveel gericht was op financieel management en Sun Tzu.

Zou het niet kunnen dat bijvoorbeeld financieel management beter bij je zou passen dan een directeursfunctie op een school?

[Catbert]

De analyse van Ri@nne zou kunnen kloppen. Heb je de contactuele vaardigheden/ het politieke gevoel om alle belangengroepen (ouders, bestuur, gemeente, leraren, leerlingen) voor jouw karretje te spannen?

Misschien moet je het niet zo diep zoeken en heb je aan tafel gezeten bij twee commissies waarmee je geen klik had. Het zijn wel de mensen waarmee je tot zaken moet kunnen komen. Als het sollicitatiegesprek al niet goed loopt, dan moet je daar ook geen schoolhoofd willen zijn.

[thor2002]

Rianne, Catbert,

jullie hebben wel gelijk, ik vind het makkelijker om me in de Oorlogsvoering in het bedrijfsleven te verdiepen dan een boekje over communicatie te lezen, maar dat heeft deels met situationeel leiderschap te maken en de situatie waar ik in zat. Maar goed, mijn eerste voorbeeld was niet echt een assesment, noch de tweede (in retrospectief realiseer je je soms dat soort zaken).
Ik heb vorig jaar inderdaad een aantal malen bij verenigingen gepraat waarbij ik niet echt een klik kreeg.

Maar goed, ik ben weer een beetje in de running en zoek vooral de kleinere verenigingen waar ze niet de grote groep volgen. Wat mij namelijk op is gevallen is, dat veel school verenigingen hele lappen standaard tekst van bijvoorbeeld de AVS (algemene vereniging schoolleiders) overnemen voor wat betreft sollicitatieprocedure. Ik begrijp dat soort acties wel, maar heb er toch wat 'moeite mee'.... net als met een assesment dat ' aan de keukentafel wordt afgenomen...

T.

[Ri@nne]

Je zou kunnen zeggen dat ze inventief omgaan met bestaande mogelijkheden en daar uithalen wat voor hen relevant en van belang is.

Iemand kan aan jou vragen hoe je met een bepaalde situatie om zou gaan, dus wat doe je als. Of men kan een situatie naspelen en testen wat je doet als. Beide gevallen geven een indicatie. Echte praktijkgevallen zijn vaak net weer even anders en geen situatie is hetzelfde.

Als een dergelijke werkwijze jou tegenstaat, dan kan het voor jou een indicatie zijn om (ook) eens een deurtje verder te kijken met de vraag waar je je wel prettig bij voelt en wat beter bij je past. Je geeft zelf al aan, dat je geen klik kreeg bij een aantal verenigingen. Zij passen niet bij jou en jij niet bij hen.

Een situatie is vaak op verschillende manieren te benaderen en op te lossen en er zijn verschillende stijlen van leiderschap. Je schrijft dat je het makkelijker vindt om je in de oorlogsvoering in het bedrijfsleven te verdiepen dan in communicatie. Dat je het een makkelijker vindt dan het ander heeft waarschijnlijk ook met je interesse te maken, met wat je in meer of mindere mate aanspreekt. Een situatie is vaak op verschillende manieren te benaderen en op te lossen en er zijn verschillende stijlen van leiderschap.

[Sander Roosink]

Hallo,

Allereerst wil ik je vertellen dat op die manier die jij beschrijft er geen sprake is van een echt assessment.
Wat jij beschrijft is meer een soort van een ( slecht) interview.
Bij een assessment horen ook testen voor intelligentie en persoonlijkheid.
Tevens komen er vaak competentietesten in voor om jouw sterke en zwakke kanten naar boven te krijgen.
Wat betreft de rollenspelen, die behoren gespeeld te worden door ervaren mensen en de beoordeling moet gedaan worden door mensen die verstand hebben van gedrag (psychologen, GGK, en dergelijke)
Het gaat trouwens vaak niet om wat je precies vertelt, maar meer over hoe je reageert op een situatie. Er wordt in dit kader vaak van gedragsankers gesproken. Dit is het zichtbare stukje gedrag wat een kandidaat vertoont op grond van de 3 zaken die samen weer competenties vormen ( kennis, attitude, persoonlijkheid).
Zelf ben ik beroepshalve ook bezig met assessment.
Wel is het voor jou als kandidaat van belang dat je aangeeft niet akkoord te gaan met dit soort assessments. Het is voor jou als kandidaat van belang te vragen om een onderzoek bij een goed bureau en dan het liefts door een echte psycholoog.
Dan heb je behalve dat je weet dat zaken professioneel geregeld zijn ook de zekerheid dat jouw persoonsgegevens vertrouwelijk worden behandeld, tevens de mogelijkheid tot het indienen van een klacht of het blokkeren van het rapport.
De laatste twee mogelijkheden moet je trouwens niet snel gebruiken of nodig hebben, maar het is goed te weten dat ze bestaan.
Kortom vraag naar een goed bureau, waar de psycholoog is aangesloten bij het NIP ( dan heb je een echte universitair opgeleide psycholoog, want tegenwoordig mag iedereen zich zo noemen)