Ben je gelukkig in jouw werk?

[Evalina]

Hallo Baukje, eerlijk gezegd vind ik passie altijd zo'n groot woord. Maar ik zoek inderdaad wel naar werk dat ik leuk vind. En momenteel zit ik in een baan waar ik niet zo op mijn plek zit (erg zacht gezegd). Zie hiervoor mijn topic Werk niet leuk. Ik denk dat ik het hier wel beter naar mijn zin zou kunnen hebben met andere werkomstandigheden. Maar die zitten er niet echt in. En tja ik weet eigenlijk niet zo goed wat mijn passie is. Momenteel vind ik het erg moeilijk om sowieso ergens interesse voor te hebben. Klinkt erg depressief en misschien is dat ook wel zo. Dus passie zit er niet in, hopelijk wel iets zonder weerzin.

[MentalCoachAmsterdam]

Hallo Evelina,

Ik heb het topic "werk niet leuk" van jou gelezen. Ik kan me voorstellen dat je je vast voelt zitten, vooral als je niet weet wat je dan wel wilt.

Heb je wel eens onderzoek gedaan naar jouw talenten? Weet je wat jouw competenties zijn? Wat vindt je echt leuk om te doen? Bij welke bezigheden verlies je elk gevoel van tijd?

Dit zijn allemaal belangrijke vragen om mee aan de slag te gaan als je voldoening wilt halen uit je werk, als je gelukkig wilt zijn op je werk. Zoals jij het noemt, dat je werk wilt doen zonder weerzin, dat klinkt inderdaad depressief. Waarom zou jij geen werk kunnen doen wat je leuk vindt? Waarom zou je genoegen nemen met minder?

Laat je me weten of en hoe je onderzoek verloopt?

Groet,

Baukje Westerlaken

[Willem V]

Doordat ik niet goed weet wat ik wil en ook alsmede door de credietcrisis zit ik vast in een baan als vakkenvuller, dit was mijn bijbaan toen ik op het MBO zat en hier ben ik gebleven.

Het verdient redelijk, maar niet genoeg om uit het huis te gaan, en nu ben ik dus een 25 jarige vakkenvuller.

Mijn werk doe ik goed, eerst stond ik overal door de winkel maar sinds bijna een jaar geleden vul ik niets anders dan de zuivel aan.

Ik kan snel werken en let goed op de datums, ik ben beleefd tegen de klanten en probeer ze altijd te helpen op een manier dat ik zelf ook geholpen zou willen worden.

Maar sinds ongeveer een jaar hebben we een nieuwe chef van de vulploeg, en een chef in opleiding. Ik ben zelf bevoegd om chef te zijn, ik heb mijn diploma eerste verkoper, maar ik dacht dat ik vrij snel weg zou zijn bij de supermarkt.

Het probleem is nu niet dat iemand die jonger is en minder ervaren mijn chef is, maar het probleem is dat elk excuus wordt aangegrepen om kritiek te geven op mij.

In het afgelopen jaar heb ik meer kritiek gekregen van de nieuwe chef en de chef in opleiding dat dat ik in de 8 jaar daarvoor heb gekregen van alle leidingevenden bij elkaar.

Het gaat dan vaak over werktempo en werk dat niet af is om 6 uur. Ik kan erg slecht tegen kritiek hierover aangezien ik weet dat ze het beiden lang niet zo snel kunnen als dat ik het kan, ik doe mijn best en als ik om 6 uur nog maar weinig hoef te doen toon ik ook mijn goede wil om dat af te maken.

In plaats van daar dankbaar voor te zijn wordt er geeist dat ik na 6 uur doorwerk op andere dagen wanneer het echt veel te veel is en het minstens 6.30 zou worden voordat het klaar zou zijn.

Er wordt gewoon weinig rekening gehouden met de vele factoren die van invloed zijn over hoe lang het duurt om iets te vullen.

De datum van de artikelen, vragen van klanten, klanten die in de weg staan, kapotte artikelen die opgeruimd moeten worden en andere artikelen die dan vaak schoongemaakt moeten worden. Sommige dagen zit het mee en andere dagen zit het tegen. En de ene dag heb ik er meer energie voor dan de andere dag, maar als ik een keer een goede dag heb en twee volle containers in een uur weet te vullen wordt er ineens verwacht dat ik dat elke dag en elk uur kan doen.

[Rosina]

Hoi,

Het kan zijn dat de nieuwe chef opdracht heeft gekregen om wat meer op tempo e.d. te letten.

Speelt ook niet een beetje mee dat jij ook diploma 1e verkoper hebt, hij jonger is en minder ervaring heeft? Die indruk krijg ik wel uit je mail. Wellicht vind je het toch vervelend dat iemand anders chef is geworden en jij niet.

Wat voor MBO- opleiding heb je gedaan? Probeer hier toch zo snel mogelijk weg te komen. Omdat jij nog thuis woont, heb je financieel meer mogelijkheden. De kans bestaat dat jij anders op je 30e nog vakken vult en dat wil je volgens mij ook niet, begrijp ik uit je berichtl. Het is wel heel goed dat je wilt werken voor je geld en je van je vak wat probeer te maken.

Misschien via uitzendbureau wat aanpakken wat meer in richting opleiding komt? Dat is ook goed voor je CV omdat er dan relevante werkervaring op staat. Eventueel vrijwilligerswerk om werkervaring op te doen.

Succes!

[Willem V]

Het is inderdaad goed om op het tempo te letten, maar er werkt niemand die het sneller kan dan mij, tenzij ik vermoeid ben. 50 colli per uur vullen is de maatstaaf, ik heb het eens een uur lang geteld en toen kwam ik aan 112 colli in een uur. Toen werkte ik lekker door maar sneller was nog steeds mogelijk, en er zijn ook dagen dat het iets minder snel gaat natuurlijk.

Ik wil hier echt heel graag weg, maar ik weet nog niet goed wat het beste voor mij zal zijn, verschillende beroepen testen wijzen uit dat kunst en cultuur de beste richting voor mij is, maar daar is geen werk in te vinden.

De laatste tijd overweeg ik om richting management te gaan, en een korte cursus management assistent te volgen om daarmee aan de slag te gaan, en vervolgens doorleren om een hogere functie in management te kunnen krijgen.

Mijn MBO opleiding is niveau 3, Eerste Verkoper. Het is alleen niet een richting die erg geschikt voor mij is, aangezien ik slecht kan rekenen. Ik doe er iets langer over en dat kan gewoon niet met een lange rij bij de kassa. Ook heb ik niet de mentaliteit van een verkoper, ik behandel klanten op een manier dat ik zelf behandeld zou willen worden, het gaat er mij niet om of ze iets kopen en ik zal ze nooit iets aansmeren. Dat ze tevreden zijn over hoe ik ze help is wat voor mij telt.
Mijn stage ervaringen hebben mij laten zien dat veel winkeleigenaars daar niet zo over denken.

Om heel eerlijk te zijn helpt het mij geen ene zier om te weten waar ik warm voor loop in werk, wat mijn competenties zijn, waar mijn sterke punten liggen en mijn zwakke. Juist andersom, ik raak er gefrustreerd van.

Er rolt helaas geen "beroep" uit en zeker geen aanbieding van een werkgever. Dus dan ben je weer terug bij af: vacatures doorkijken en gewoon een functie zoeken die je leuk lijkt (o echt? wat een inzicht) en hopen dat je aangenomen wordt.

Echt iets nieuws leert het mij niet: het nadenken over mezelf. Het maakt de markt niet anders en mijn kansen ook niet. Helaas.

Klink ik nu te cynisch? Komt door de weerbarstige realiteit.

Je hebt gelijk en niet gelijk. Aan de ene kant zijn de mogelijkheden inderdaad beperkt. Aan de andere kant kun je natuurlijk wel enigzins richting geven aan je leven.

Maar teveel introspectie is volgens mij ook erg narcistisch. Uiteindelijk is het leven zo voorbij en moet je niet teveel analyseren. Gaan met die banaan!