Afgekraakt worden tijdens sollicitatiegesprek

[_mirjam_]

Sorry voor de late reactie: zie de vraag nu pas :-)

Dit is wat er letterlijk in mijn CV staat, na de opsomming van werkervaring en opleiding enz.:

Zoals blijkt uit bovenstaande, heb ik best wel wat banen gehad en dat ben ik inmiddels zat. Ik wil graag een baan vinden waar ik op mijn plek zit, met ruimte om een beetje door te groeien in de loop der jaren en liefst ook door middel van cursussen en/of een studie mezelf toe te leggen op een bepaalde richting.

Blijkbaar is dat helder genoeg, want ik word relatief vaak uitgenodigd voor gesprekken. Natuurlijk wordt er dan nog wel op doorgevraagd, maar dat vind ik niet meer dan normaal.

Tevens heb ik bij elke werkervaring een regeltje opgenomen met "Reden vertrek", zodat ze meteen kunnen zien dat ik niet overal wordt ontslagen ofzo, haha!

[Rosina]

Hoi,

Citaat:
Zoals blijkt uit bovenstaande, heb ik best wel wat banen gehad en dat ben ik inmiddels zat. Ik wil graag een baan vinden waar ik op mijn plek zit, met ruimte om een beetje door te groeien in de loop der jaren en liefst ook door middel van cursussen en/of een studie mezelf toe te leggen op een bepaalde richting.

Ik zou het wat positiever neerzetten.

Niet dat je het zat bent in ieder geval. Zou ook niet zo gauw weten wat je wel neer moet zetten, maar die zin viel me meteen op. Krijg ook gevoel dat het je niet uitmaakt in welke richting je nu verder gaat, als het maar een bepaalde richting is.

Ik zou zelf reden van vertrek niet vermelden in CV Als er naar gevraagd wordt, kun je dat aangeven in gesprek

[_mirjam_]

Ieder z'n ding
Het werkt voor mij in ieder geval prima. Je hebt de rest van mijn CV niet gezien (en nee, dat ga ik ook niet neerzetten), maar daaruit spreekt alleen maar positiviteit en enthousiasme.

Waarom zou je de reden van vertrek niet vermelden? Zeker als je altijd goede redenen hebt gehad om ergens weg te gaan, zie ik niet in waarom je 't niet zou vermelden. Zeker als je, net als ik, véél banen hebt gehad

[ajhoff]

Je kunt het rustig neerzetten, maar anders verwoorden. Het "zat zijn" is ook naar mijn mening in een (toch formeel) stuk als een CV niet echt op z'n plaats.

Meer in de trant van op zoek zijn naar een baan waarin je langere tijd je enthousiasme in kwijt kunt. Klinkt wat positiever

[Jans]

Wat ontzettend pijnlijk voor je, om steeds weer die afwijzing te moeten ervaren. Jeetje, ik vind het echt erg om te lezen, hoe mensen zo onbegripvol kunnen zijn. Ik dacht dat P&O 'ers wel geleerd werd om tactisch te zijn en dat ze goed met mensen moeten kunnen omgaan.

En als je eerlijk bent over je verleden, als je zegt dat persoonlijke omstandigheden de oorzaak zijn? Of zeg ik nu iets heel doms?

[Marieke J]

Hallo allemaal,

Heel erg bedankt voor alle reacties.

Door omstandigheden heb ik mijn middelbare schooldiploma dus later gehaald dan gebruikelijk. Wel ben ik meteen na het halen van mijn middelbare schooldiploma aan mijn studie begonnen.

In die tijd gaf men de indruk van als ik maar mijn diploma's haal, ook al is het wat later, ik toch een goede kans op de arbeidsmarkt zou hebben.

Het begon al tijdens mijn studie. Tijdens een sollicitatiegesprek voor een vrijwilligerswerk door studenten werd ik ook al in een bepaalde hoek gezet. Later bij een sollicitatiegesprek voor een stage, duurde het weken voordat ik iets hoorde. Uiteindelijk heb ik zelf geïnformeerd, ik moest wel mijn trimester inplannen. Zij reageerden ook al denigrerend, zo van oh ja, dat is waar ook, helaas ben je hier niet op je plek.

Na mijn studie begon het. Steevast ieder gesprek werd mij gevraagd over mijn middelbare school. Ik heb het gevoel om iedere keer in de verdediging te moeten schieten.

Nu komt er nog bij dat ik nu ook nog erbij moet uitleggen waarom ik iedere keer van baan ben gewisseld. Voor mij was dat geen persoonlijke keuze, en hierdoor vluchtte ik weer in een andere baan waar ik zelf niet helemaal achter stond, maar ik wilde aan het werk blijven.

In de loop van de jaren heb ik al zoveel gesprekken gehad, en ik merk dat het me steeds meer energie kost.

Het liefst zou ik even een time out hebben, dat ik straks weer fris de sollicitatiegesprekken in ga. Door alle afwijzingen wordt ik steeds onzekerder en zie ik steeds meer tegen een sollicitatiegesprek op. Maar goed, ik moet natuurlijk wel een inkomen hebben.

[Jans]

En als je eerlijk bent? Je hoeft natuurlijk niet in detail te treden, maar werkelijk iedereen krijgt in zijn of haar leven te maken met problemen, de een vroeger dan de ander. Je hebt toch niks meer te verliezen.

Ik heb nog nooit iets over mijn Middelbare school in mijn cv gezet, anders dan het jaar van het behaalde diploma. Daar hebben ze ook niets mee te maken. Bij mij heeft er nooit iemand een vraag over gesteld.

Wel over andere nare dingen uit mijn CV. Blijkbaar "ruiken" ze (de interviewers) de onzekerheid/eigen onvrede met bepaalde plekken in het CV. Bij jou dus en ook bij mij. Zorg dat je jezelf verzoent met je cv (dus ook met de rare plaatsen erin). Dat vind ik zelf nogal moeilijk, maar het is voor mij ook de enige weg. Alleen dan kan ik vrij en neutraal vragen op dat vlak beantwoorden waar ze tevreden mee zijn. Anders blijft er een "luchtje" aan zitten (in hun gevoel). En dat is terecht, want het issue is binnen jezelf onverwerkt.