In een situatie zoals hierboven staat beschreven is het beter jezelf af te vragen wat maakt dat je excuses zoekt om je niet in te zetten voor een opleiding en het niveau te behalen wat je graag zou willen. Vaak ligt er een 'angst' aan ten grondslag, je opleiding keer op keer versloffen betekent: geen verantwoordelijkheid willen dragen voor je ontwikkeling. Het moet je aan komen waaien, want stel je voor dat je je ergens voor inzet en het lukt nog niet. Het risico nemen een 'mislukkeling' te zijn/worden is heel lastig. Maar stel je eens voordat met inspanning het wel lukt en je ook nog je diploma haalt ? Dat is te lastig want dan wordt er kennis en vaardigheden van je verwacht, stel je voor dat dat allemaal niet lukt.
Opmerkelijke punten in het verhaal zijn nl: op de MBO deed ik niets en heb daardoor de kennis en het niveau niet voor een vervolgopleiding. Dit is onzin: je hebt het diploma dus de kennis en het niveau.
En: ik ben laks, ongemotiveerd en makkelijk af te leiden. Dan gaat het niet alleen over een opleiding, dan heb je ook een zooi in de rest van je leven, vrienden, huishouden, etc. Waarschijnlijk (gokje) is dit ook onzin.
Het is erg veilig kopietjes te maken op de P en O afdeling, maar het gaat natuurlijk nergens over. Je leven lang blijven verschuilen achter: kan ik eigenlijk ook niets aan doen, ik heb er tenslotte ook de opleiding niet voor, dat gaat je een keer de keel uit hangen. Wordt je de beste werknemer binnen P en O, dan nog blijf je een MBO-er (in salaris en in benadering door die HBO-ers om je heen).
Hoewel je het misschien niet zou denken, kun je ook gewoon last hebben van faalangst en nooit hebben geleerd hoe je moet studeren. Het ontwijk gedrag aanpakken, wat daar ook de reden van is, lijkt me een stuk handiger.
Ook ik ben wel benieuwd wat je uiteindelijk gedaan hebt/doet.
|
Soortgelijke discussies
Vertakte weergave