Carrièreswitch - maar hoe?

Oorspronkelijk geplaatst door Dabo

Begrijpelijk, die laboratoriumwereld is echt helemaal niets. Ik ben na 6 jaar nog steeds niet eens binnen gekomen, behalve 1 stage. Heb wel allemaal functies gehad met een lab in de buurt, maar zeker in het ziekenhuis zie je dat mensen niet gelukkig zijn. Er worden heel harde eisen gesteld, je moet heel specifieke kennis hebben, maar het betaalt doorgaans zeer slecht. Men zegt dat er een schreeuwend tekort is, maar dan is het onbegrijpelijk dat er zoveel capabele mensen rondlopen die het maar niet lukt binnen te komen; ben niet de enige namelijk. I mean, als je een HBO-opleiding voor het lab kunt afronden, kun je ook pipetteren en data interpreteren. Hoezo kun je dan niet aangenomen worden?

Vreemd ik werk ook op een lab in de voedingsmiddelen industrie en bij ons is de sfeer wel leuk hoor! Bovendien betaald het niet slecht. Ik had er alleen nooit om gevraagd om eerlijk te zijn, ik werd er gewoon neergezet door HR en heb alles in de praktijk geleerd, zo kan het blijkbaar ook.

Dat men roept dat er een tekort is lijkt me meer een marketingtruukje van de scholen om de schoolbanken gevuld te krijgen, die moeten immers ook hun inkomsten binnenhalen. Netzoiets als "studeren met baangarantie" ook zo'n dooddoener.

[Dabo]

Dat heb ik inderdaad ook gezien en dat vond ik pas echt tenenkrommend. Met m'n studie kwam ik niet binnen en in sommige bedrijven kon men zonder opleiding zo naar binnen.

Sterker nog, ik heb meegemaakt dat ze in een ziekenhuis liever een student engels zonder enige lab-achtergrond op het lab hadden dan mij, met een degelijke lab-opleiding (b.sc niveau). Ik zal de naam van het betreffende ziekenhuis maar niet noemen. Maar ik heb werkelijk geen idee hoe dat verkoopbaar is naar patiënten die een betrouwbare diagnose willen.

Overigens is 2 sollicitaties erg weinig. Probeer het eens na 75. En niet een is gelukt voor het lab, ik heb wel 6 andere aanbiedingen voor een baan gehad. Na mijn meest recente baan zoekperiode moest ik zelfs kiezen en een aanbod afwijzen. Dus ik denk ook niet dat je zou kunnen stellen dat het volledig aan mij ligt dat het niet lukt. De banen zijn er gewoon niet.

[yoghurt]

Tja, voor mij is het dat ik erachter ben gekomen dat ik juist geen baan binnen het lab ambieer. Ik zie genoeg vacatures waar ik met mijn papieren en achtergrond op zou kunnen schrijven, maar dan kom ik weer in hetzelfde wereldje terecht. Ik wil er juist uit, maar dan komt weer om de hoek kijken dat ik te gespecialiseerd ben met 10 jaar werkervaring in het lab. Ik heb gewoon werkelijk geen idee hoe ik iets anders moet gaan doen. Zoals gezegd heeft zelfs een loopbaantraject me niet heel veel opgeleverd, behalve dan dat ik niet op mijn plek zit. Misschien dat switchen naar een ander bedrijf/afdeling het werk een stuk leuker zou kunnen maken, maar daar ben ik dermate sceptisch over dat ik de motivatie compleet mis om dat te gaan doen. Ik weet het, het is een luxe probleem om te klagen dat je je werk niet leuk vind op het moment dat je wel werk heb, tov van mensen die thuis zitten, maar toch, heel gelukkig word ik er niet van en zou het graag anders zien.

[mariekevanoosterhout]

Heb je al eens gehoord van jobcraften? Jobcraften houdt in dat je aan je huidige baan sleutelt met het doel om deze beter aan te laten sluiten op je persoonlijke behoeftes, sterke kanten, interesses en capaciteiten. Je beïnvloedt je werk zodanig dat het beter bij je past en je betrokkenheid, motivatie en tevredenheid toeneemt. Het is dus je baan veranderen zonder van baan te veranderen. Kijk nog eens goed naar je huidige taken: welke vind je echt niet leuk en kun je misschien overdragen aan een collega? En zijn er misschien taken die jij heel leuk vindt om te doen, maar je collega niet? Heb je ook al eens met je leidinggevende gesproken over de manier waarop je nu in je werk staat?

[yoghurt]

Ja, ik ken het concept en probeer het ook wel een beetje toe te passen door steeds meer focus te leggen op de dingen die ik wel leuk vind, en de dingen die me storen wat minder. Maar ik merk ook dat als ik aan een projectje begin wat eigenlijk een nevenfunctie is, maar wat ik wel erg leuk vind, ik dan de eerste week heel erg gemotiveerd aan het werk ga maar na een week of 2/3 die hele motivatie alweer weg is.. Het erge is dat ik me daar terdege van bewust ben, en gedeeltelijk voel ik me dan schuldig, maar van de andere kant boeit het me eigenlijk ook niet zo veel. Maar goed, toch maar weer eens proberen of er niet ergens nog wat te winnen valt.

[mariekevanoosterhout]

Als je daar nu eens mee begint, dan krijg je hopelijk meer plezier in je dagelijkse werkzaamheden. Probeer eerst te veranderen wat je kunt veranderen. Ga je ook nog praten met je leidinggevende?!

[yoghurt]

Tja mijn leidinggevenden.. die weten ervan. Heb op mij laatste functioneringsgesprek maar eens alle kaarten op tafel gegooid om eens open kaart te spelen en om te kijken of er van hun kant wat mogelijk was... Goed, ze zijn nog steeds erg tevreden en willen me niet weg hebben, maar meer konden ze me ook niet aanbieden. de functie is zoals deze nu is, niet meer niet minder. Dat is ook een beetje een algemeen probleem hier op de afdeling: carrièremogelijkheden zijn gewoon 0. Ik weet nu al dat wat ik vandaag doe, ik dat over 2 jaar nog steeds doe en hoogstwaarschijnlijk over 5 jaar ook. En dat is ook al het werk wat ik al bijna 7 jaar nu doe....