Ik kreeg rond mijn 35ste een beetje een idee wat bij mij paste. Ik heb dus nooit geweten wat ik wilde. Maar ik bleef nieuwsgierig en ik wilde mezelf beter leren kennen. Ik twijfelde aan alles en bleef daar lekker bij. Ondertussen deed ik mijn werk en maakte ik lol met vrienden. Als ik al een droom had, dan was het wel die van een professionele ijshockey speler. Maar ja, ijshockey in Nederland.. het is zo'n klein wereldje en het buitenland zat er voor mij niet in. Misschien was mijn droom gewoon niet sterk genoeg.
Je klinkt treurig.En dat snap ik. Het is niet niks om je vader zo jong al te verliezen.
Het lijkt ook mij een verstandige zet om een paar gesprekken met een ervaren psycholoog te gaan voeren. Ik ken er een aantal goeie in Utrecht.
Geen idee waar je woont.
En hoe geweldig is het dat je cum laude bent afgestudeerd. Ik lees één berg potentie. Je dient er alleen nog even de juiste richting aan te verbinden. Een voorwaarde is dat je jezelf goed dient te kennen.
Het is verstandig daar mee te starten. Meer zelfonderzoek. Want, waar liggen jouw talenten? Dat is wat je helder dient te krijgen.
Met andere woorden, ga ook een assessment doen. Maar doe dat alleen als je emotioneel stabiel bent, anders krijg je een vertekend beeld.
Het gaat erom dat je duidelijkheid voor jezelf creëert, dan komt de rest vanzelf. Zo simpel werkt het leven.
Het punt is, je moet het aangaan. En er is er maar één die dat kan doen.
Ik wens je veel moed en wijsheid toe,
Erik
P.S. Voor meer informatie
https://nl.linkedin.com/in/erikhofstra
Soortgelijke discussies
Hybride weergave
