Ik heb een onnoemelijk slechte coordinatie, dus hoop er altijd op dat ik op de juiste plaats terecht kom. Ik zoek via Internet uit waar ik moet zijn maar zoals bekend liggen diverse zorgsitichtingen nog steeds in the middle of nowhere.
Tijdens mijn eerste sollicitatie zit ik dus zenuwachtig
in de bus hopend op mensen die weten waar ik moet zijn. Want de ov-site houdt geen rekening met vertragingen en buschauffeurs hebben geen idee door welke straten ze rijden. Onderweg stopt de bus rent er in eens een vreemde hond de bus in, vertraging...want van wie mag die hond wel niet zijn.
Vijf minuten later komt er een klein jongetje met een riem naar binnen gerend en we kunnen weer verder. Vervokgens stapt er een vrouw met een kinderwagen in. We rijden een berg af en niemand gaat dit geloven, te erg voor woorden. De kinderwagen kiept om en de baby vliegt met een boog de bus in tegen een paaltje aan.
Baby aan het huilen. Rot buschauffeur, kun je niet uitkijken. Ik denk stom mens hou dan ook die wagen vast en we rijden weer verder. Op een gegeven moment is de tijd aangebroken dat ik er zou moeten zijn. Ik stap uit en kijk om me heen, wat is dit voor een bos, gelukkig stapt er een ouder met haar kind uit.
Dankzij haar weet ik hoe ik moet lopen en krijg ik meteen wat informatie over de stichting. Godzijdank, alleen was ik gegarandeerd verdwaald.
Het was een goed gesprek geweest, maar ze hadden blijkt na een aantal dagen liever een man met meer ervaring. Helaas, maar meer ervaring doe ik pas op, wanneer mij een baan aangeboden wordt, 7 stageplaatsen is idd ook erg weinig....en me laten ombouwen, nah, zo graag wilde ik die baan ook weer niet.
Door naar het tweede gesprek. Deze stichting is mij bekend. Gelukkig dit betekent dat ik ook niet kan verdwalen. Ik sta wel aan de verkeerde kant van het spoor, maar als na een stukje heb lopen, kom ik bij de stichting aan. Daar krijg ik te horen dat ik verkeerd ben???!!! Er ligt nog een vestiging deze wijk, damn, slechte voorbereiding. Ik ren gauw terug naar mijn auto en reed de route die mij is verteld, zover ik deze heb gehoord, ben al bijna te laat. Industrieterrein, nog meer industrieterrein. Help en toen, gelukkig kom ik weer op een normale weg uit en zie wat jeugd staan. Yes, dit is de doelgroep, zij zouden het toch moeten weten. Een meisje weet me gelukkig goed te verwijzen. Bezweet kom ik iets te laat aan. Mm, deze ervaring kan ik wel weer verwerken in het gesprek, contact met de doelgroep behoort tot de functie. Positief gesprek, na een verontschuldiging.
Ik kan in hun ogen alleen geen jongeren begeleiden tijdens een inloopavond als er een conflict uitbreekt, dit is tenminste fair, daar ben ik misschien iets te lief voor en dit kan denk ik bijna niemand. Ik krijg vervolgens te horen dat ze me wel geschikt achten voor andere functies en ik krijg de dag erna al een vacature gemaild.
Next. Bij deze stichting ben ik al een aantal keer geweest, hier kan dus qua vervoer echt niets misgaan. Aangekomen begin ik relaxt aan het gesprek. het is een positief gesrek. Achteraf blijkt alleen dat alle moeite geen baan loont. Ze hebben per direct iemand nodig, dus mijn geboekte vakantie staat helaas in de weg. Maar ik heb wel een goede indruk achtergelaten. Vervolgens word ik door een andere vestiging in de flexpool opgenomen.
Toch wil ik een vastere baan en meer uren, volgend gesprek dus.
Mmm, op het laatste moment vertrokken, maar ik heb me goed geinformeerd waar ik moet zijn. Op het station sta hoor ik een gescheld en geschreeuw, wat is dit. Een jongen flipt helemaal uit tegen een meisje. Vuile ###, @@@. Het meisje duikt in elkaar en de jongen gooit een fles voor haar voeten kapot. Relaxt begin van de dag, iedereen staat er bij en kijkt erna. Ik word er helemaal opgefokt van en bel meteen de politie.
Dadelijk wordt dat meisje verrot geslagen, want die jongen ziet zwart voor zijn ogen en scheld ook op omstanders. Gelukkig ziet hij mij niet.Ik spreek trillerig tegen de agente en vertel hoe de jongen uitziet. Na vijf minuten arriveert de politie en gaat een gesprek met hem aan. Ik houd me uit zicht, heb geen zin in wraakacties.
Ik zit in de trein en besluit mijn ervaringen met solliciteren op te gaan schrijven, wordt ik meteen wat rustiger. Aangekomen bij het betreffende station stap ik uit en neem ik de bus. Ik vraag de buschauffeur of hij wil vertellen waar ik eruit moet. De haltes op 1 weg liggen vaak nogal ver uitelkaar, dan heb ik tenminste voldoende tijd om rustig te lopen. Hij laat me eruit en zegt dat ik een stukje moet terug lopen. ik stap uit en vraag na een eindje lopen aan mensen hoe ik het makkelijkste verder kan lopen. Wat blijtk heeft die @@@ me op de verkeerde plaats eruit gezet.
Moet ik twee kilometer lopen. Na een stuk rennen kom ik bij de volgende bushalte aan, over vijf minuten komt de volgende bus, dan ben ik misschien toch nog op tijd. Maar nee, hoor de buschauffeurs maken hun eigen vakantieplanning. Busje komt niet. Ik ren nog een eind verder en bel ondertussen dat ik iets later ben. Met wie ik gesprek heb, ja, met die mevrouw van wie ik de brief op mijn bureau heb laten liggen.
Gelukkig daar komt weer een bus. Ik stap in en leg het verhaal uit, of hij me een eindje verder eruit kan zetten, want ik weet niet hoelang 80 huisnummers nog rennen is. Zet de buschauffeur me net zoveel nummers verder dan het adres eruit, dan ik er nog heen moest lopen. Dit levert dus ook weer niets op. Maar ik ben er. Bezweet en vier blaren rijker, vertel ik wie ik ben en dat ik over doorzettingsvermogen beschik.
Bij mijn antwoord over creativiteit gaan de duimen omhoog van 1 van de vier begeleiders. Bij het rollenspel loop ik vast. Ik ben door een vreemd geformuleerde vraag op het verkeerde been gezet. Ben eens benieuwd naar het resultaat. Dit krijg ik gelukkig snel te horen. Jammer net gehoord dat de andere kandidaat meer ervaring en meer overtuigingsvermogen had. Moet denk ik ook iets meer succesvolle praktijkverhalen aan de orde laten komen.
Vandaag....weer een gesprek gehad. Meteen gevonden, alleen weer mijn uitgeprinte cv en de vacature thuis in mijn mooie mapje laten liggen. Maar het wordt een heel positief gesprek en ik ben waarschijnlijk door naar de volgende ronde.
Conclusies mijn onbetrouwbare auto en slechte orientatievermogen is nog altijd beter dan alle duffe buschauffeurs uit..... bij elkaar. Ov brengt ja van a naar AAAAAHHHHH!!!!
Veel succes op jullie sollictatiejourney!!!!
En wanneer ik weer eens iets gezelligs mee maak horen jullie het.
Groetjes Nicky
Soortgelijke discussies
Hoe mail je een sollicitatiebrief en cv
Re: hoe mail je een sollicitatiebrief en cv
Re: hoe mail je een sollicitatiebrief en cv
Hybride weergave
