Reis

[Siebrich]

Maandag 12 juni 2006
Zittend op de stoep voor het huis neem ik de beslissing: vandaag ga ik mijn vertrek voorbereiden.
Ik vertel een vriendin hoe graag ik zou willen dat iemand mij begeleidt op de reis, zoals dat gebeurde bij een andere vriendin en bij mijn partner.
Iemand die de losse stukjes van ervaringen, verwachtingen en dromen aan elkaar kan leggen tot een reisdoel. Maar bij mij is dat niet reëel. Ik start op basis van oude routes en zonder hulp. Toch neem ik die beslissing. En ik neem me voor om niet terug te komen bij het oude huis, maar een nieuw huis te vinden, dat past bij wie ik ben geworden. Een nieuw huis waarin ik tot mijn recht kom. Een huis met energie dat tegemoetkomt aan de verandering in mezelf, waardoor het oude eentonig en leeg is geworden.
’s Middags kijk ik op internet en maak een afspraak met het CWI voor een oriënterend gesprek.
Lukraak zoek ik verder en ik kom op een site met een prijsvraag.
Op basis van het verwoorden of anderszins vormgeven van hun motivatie zal voor drie mensen een reisbegeleider worden betaald! Ik geloof mijn ogen niet. En de inzenddatum is nog niet verlopen. Ik neem me voor om alles op alles te zetten. En ik neem me ook voor om me niet van mijn reisdoel af te laten houden. In de afgelopen jaren heb ik geleerd om vasthoudend te zijn zolang dat zinvol is.

Dinsdag 13 juni 2006
Ik ga mijn huis binnen en pak mijn rugzak.
Wat laat ik achter op de plek waar ik me niet meer thuis voel? En wat nog belangrijker is: wat neem ik mee in de rugzak? Ik heb voor mezelf die balans al opgemaakt. Maar onderweg zal ik pas merken of ik nog meer moet veranderen, misschien zelfs mijn reisdoel moet wijzigen. Die reisleider zou meer dan welkom zijn.
Waarom ga ik? Wat er is geweest, is me van dienst geweest en heeft me soms moeite gekost. Maar ik schrijf het niet af: al deze dingen hebben me gebracht tot waar ik nu ben. Ik heb geleerd en ben veranderd. En ik weet dat het blijven openstaan voor veranderingen en het bewust aandacht geven aan wat ik wil, me uiteindelijk zal brengen waar ik wil. Ook dit heb ik in de afgelopen jaren geleerd.
Eenmaal thuis begin ik te schrijven om mijn motivatie een vorm te geven.

Woensdag 14 juni 2006
Mijn rugzak is gepakt. Tevreden kijk ik naar wat ik meeneem en wat ik achterlaat.
Het is goed zo.
Ik trek de deur achter me dicht en klik op ‘Nieuw Onderwerp Versturen’…..

Siebrich Samplonius

[Darluz]

Siebrand,

Jij ook van harte gefeliciteerd!
Pas zojuist las ik het goede bericht, dat ik 1 van de 3 winnaars ben, en kan het met moeite geloven.
Ik hoop snel meer te horen over eventuele vervolgstappen!
Veel succes hoor!

Darluz

[Siebrich]

Donderdag 29 juni 2006

Na het horen van de uitslag, heb ik een dag of wat in de wolken geleefd !
En hoewel ik inmiddels weer op aarde ben beland, voel ik me nog steeds de koning te rijk met de kans die ik krijg om mijn hier-en-nu en de mogelijkheden voor straks beter in beeld te krijgen. Ik realiseer me goed, dat ik zelf alle stappen moet gaan zetten en dat het confronterend kan zijn. Maar ik heb er zin in!

Vrijdag belde Susanne Biemans mij en we hebben een afspraak gemaakt voor morgen.
In het eerste gesprek gaat het met name om wederzijdse kennismaking, waarna Susanne een plan van aanpak gaat voorstellen.
Ze wil graag dat ik een CV meeneem en dat ik nadenk over dingen waaraan ik wil gaan werken. De afgelopen week heeft me dat best bezig gehouden en ik merk dat het nog niet zo eenvoudig is om dat te formuleren.
Misschien komt er lijn in tijdens het gesprek van morgen.

Groet van Siebrich

[Darluz]

Dag Siebrich!

Heel herkenbaar jouw verhaal, ik kan het ook met moeite geloven dat ik een van de gelukkigen ben. Het in de wolken zijn is extra wolkig door die vleugjes ongeloof tussen alles door. Vreselijk spannend allemaal! Mijn eerste gesprek is maandag 3 juli! Net als bij jou is mij gevraagd om mijn CV mee te nemen, voor de rest hoef ik nog niets bijzonders voor te bereiden. Ik denk inderdaad dat de nadruk met name zal liggen op een eerste kennismaking, beeldvormen, en in kaart brengen. Ik verwacht ook dat het confronterend zal zijn, slikken en weer doorgaan. Momenten van actie afgewisseld met het jezelf bezinnen. En gelukkig de hulp van buitenaf voor de nodige structuur en richting, een beetje stok achter die deur. Tijdig remmen, bijsturen en gas geven.
Heel veel succes, Fijne reis!

Groet, Darluz

[Siebrich]

Reis (2)

Vrijdag 30 juni 2006

Wat tot voor kort onmogelijk leek, is realiteit geworden.
Toen ik de deur van mijn oude huis dicht deed, ging een andere deur open.

Nu kan ik op eigen kracht en zonder te verdwalen mijn weg gaan zoeken naar een nieuw huis, want ik krijg een reisbegeleider die me gaat helpen met de route!
Ze heet Susanne en vandaag ga ik haar ontmoeten.

Ik stap flink door in het Brabantse landschap.
Het is prachtig met schilderachtige dorpjes tussen weilanden en bossen.
Voorbij de laatste bocht staat Susanne mij op te wachten.

Ze vertelt me eerst in grote lijnen haar reisverhaal. Daarna vertel ik het mijne.
Dat toeval een rol speelde bij mijn keuzes en dat slecht weer ook van invloed was bij het kiezen van de route. Dat ik merkte dat mijn uitrusting onvoldoende was en dat dit de laatste keer niet zou zijn dat ik door slecht weer zou worden overvallen.
Langzaam maar zeker ben ik me gaan voorbereiden om in de toekomst een eigen weg te kunnen gaan. Daarvoor moest ik mezelf leren kennen en accepteren, en oplossingen bedenken voor wat niet vanzelfsprekend ging. Inmiddels merk ik hoe me dat al een stuk op weg helpt.
Ik vertel ook veel over waar ik ben geweest en wat ik heb gedaan en ik vraag me af hoe Susanne hier wijs uit kan worden.…

Maar ze beheerst haar vak, want ik krijg de opdracht mee om alles in mijn rugzak afzonderlijk op waarde te schatten. Als alles op een rijtje staat wil ze dat ik zelf probeer een rode draad (of juist niet) te vinden.

Ik zie ineens, dat daardoor de lijn kan ontstaan, die ik er zelf niet in kon brengen.

Siebrich Samplonius

***

de eerste opdracht concreet

“Bekijk elke stap in je loopbaan (CV) en beantwoord (eerlijk en objectief) voor elke stap de volgende vragen:

1. Waarom ben je er gaan werken?
2. Wat heb je er gedaan?
3. Hoe heb je het gedaan?
4. Wat heb je er geleerd?
5. Succesverhalen.
6. Had je erkenning (van je meerdere, van je klant)?
7. Waarom ging je weg?

Als je alles op een rij hebt, ga dan kijken naar:

1. Wat is de rode draad?
2. Wat is juist niet de rode draad? Waarom niet?
3. Kun je hieruit conclusies trekken voor volgende loopbaanstappen?

• wat wel en wat niet?
• waar moet je rekening mee houden?
• wat breekt je op?
• wat zorgt er juist voor dat je tot je recht komt of zelfs meer dan dat?
• wat zijn de randvoorwaarden?”

In de week voordat ik Susanne opzocht had ik iets dergelijks gedaan: banen en vrijwilligerswerk voorzien van losse opmerkingen die in me op kwamen. Ook over de ‘uitrusting’ die ik in de loop van de jaren heb verbeterd, maar waarvan ik weet dat die nog niet overal tegen bestand is.
Mijn aantekeningen waren rommelig. Maar door de opdracht kan er structuur en lijn ontstaan.
Ik ben benieuwd wat ik zie, als ik ermee klaar ben.

Groet van Siebrich

[Darluz]

Hoi Siebrich,

Als ik je verhaal lees, dan is zo goed te begijpen dat je niet meteen lijnen en rode draden ziet in je leven. Je komt op mij over als een gevoelsmens, die hoge gevoeligheid voor haar omgeving en daardoor misschien een grote reagerende kracht heeft. Dus niet zozeer van te voren alles uitdenkend, je pijl richten en vuren, maar juist heel erg in het nu staan, invoelen, beleven, ervaren, en meereageren op de mensen, situaties, en dingen die je omringen en vanuit daar bewegen, of misschien wel soms verlammen. Persoonlijk vind ik dat iets heel moois. Sferen en ervaringen kunnen nu eenmaal heel powerful zijn, en niet altijd te ontkomen dat ze iets met je doen. Je kunt er heel vol of juist heel leeg van worden, zonder dat het direct rationeel gezien met jezelf verbonden lijkt. Het lijkt dan misschien dat er helemaal geen richting is. Omdat je die tevoren niet hebt uitgedacht, of met je hoofd hebt bepaald. Nut of zingeving is dan lastig te bepalen. Maar zelf denk ik dat je weldegelijk richting hebt, alleen eentje die meer van je hart is, intuïtie, misschien niet altijd rationeel (logisch, constructief, gericht), maar wel eentje die trouw is aan iets anders wat belangrijk is. Ik denk dat een boel mensen zichzelf dit juist zouden willen wensen. Het puur vanuit jezelf kunnen leven, vanuit iets van binnen. Misschien is die chaos in werkelijkheid niet zozeer een soort van ´niet-weten, wel-voelen´ maar een soort moment van samenkomst van alle belevenissen, ervaringen, gevoelens, gebeurtenissen, en die er dan uit moeten, van binnen naar buiten. Maar misschien klinkt dit wel heel raar, en herken je je totaal niet in het beschrevene. Mocht je je wel erin herkennen, dan is het volgende boek misschien de moeite van het lezen waard: ´Leven met hooggevoeligheid van opgave naar gave´ (auteur: Susan Marletta-Hart).

Heel veel geluk,

Darluz

[Siebrich]

Hallo Darluz,

Bedankt voor je bericht, je hebt mijn reactie al gekregen in een PB. Wat het boek betreft: het was al uitgeleend in onze bibliotheek.

Groet van Siebrich

[Siebrich]

Reis (3)

Zondag 9 juli 2006

Het is druk op mijn pad en het valt niet mee om tijd en een plekje te vinden. Ik loop langs een weiland met schapen. Liggend in de schaduw van een oude eik proberen ze zo goed mogelijk de hitte van de zomerdag te verdragen. Onder dezelfde boom, aan de andere kant van het hek, staat een bankje en dat bankje is voor mij: de rugzak gaat af en ik begin uit te pakken. Eén voor één neem ik alles in mijn handen en laat de gedachten en herinneringen komen.

Hoe dieper ik terug ga in mijn verleden, hoe levendiger alles voor me staat. Eerst is het vooral véél: het werk dat ik deed, de situaties, de gebeurtenissen en wat mensen zeiden...
Maar er was meer: Hoe ik in het begin onzekerheid voelde, met twijfel aan mezelf. En hoe er pas later ook voldoening en tevredenheid waren. En wat het allemaal deed met mijn gevoel van eigenwaarde. De mensen die ambivalente gevoelens opriepen en de mensen met wie ik vriendschap sloot. En dat ik van beide heb geleerd. Ik laat alles komen zoals het komt en werk het verder uit met alle emoties die het met zich meebrengt.....

Na verloop van tijd ontstaat er een beeld waarin een paar dingen de boventoon voeren en kan ik met de rode draden-vragen beginnen. De meeste dingen zijn concreet, daar héb je wat aan. Maar met één aspect kan ik niet goed uit de voeten: 'een positieve, open instelling van collega's en werkgevers en een goede sfeer'. Tja, wat moet ik daar nu mee? Iederéén vindt het toch prettig als dat er is? Zou dat wel bij de rode draden horen?

Hoe ik ook redeneer, het gevoel dat het belangrijk is blijft levensgroot voor me staan. Ik kan het niet negeren en ik móet het meenemen als bagage. Of zou Susanne daar anders over denken?

Ik pak mijn rugzak in en stap vanuit de schaduw het zonlicht in, op weg naar mijn volgende ontmoeting.

Siebrich Samplonius

***

het uitwerken van de eerste opdracht

Ik ben begonnen met het maken van een tabel waarin ik voor elke werkperiode (negen in totaal, dus negen keer een A 4'tje)) de vragen heb gezet. Zo heb ik straks meer overzicht wanneer ik moet gaan zoeken naar rode draden. Om het goed te doen, moest ik er echt tijd voor nemen en de aanwijzingen goed opvolgen. Je kijkt opnieuw naar dingen van vroeger en met wie ik nu ben en met de afstand in de tijd leverde dat een scherper beeld op, dan toen ik er nog midden in zat. Eerst schrijf ik de feitelijke werkzaamheden op en dat is zo klaar. Maar dan komen de herinneringen en de gevoelens. Die geven met name betekenis aan de dingen uit mijn rugzak. Het helpt om duidelijk afgebakend met één periode tegelijk bezig te zijn. Zo loopt het niet door elkaar.

Over die open instelling en sfeer als rode draad ben ik onzeker. Ik noem het maar gewoon en zie dan wel hoe Susanne reageert. En ik ben erg benieuwd of zij nog andere rode draden ziet.

In mijn schooltijd en in de periode dat ik minder werkte vanwege de kinderen heb ik ook als vrijwilliger dingen opgepakt en ik merk dat dat ook waardevol is geweest. Ik ga het noemen tijdens het gesprek.

Het was plezierig om deze opdracht te doen, omdat ik ineens weer voor me zag hoe ik vroeger toch veel verschillende dingen heb gedaan. Het werk dat ik nu doe is ruimschoots onder mijn niveau, maar ik word er door de opdracht weer even bij bepaald wat ik werkelijk kan.

Morgen begint mijn vakantie en kan ik even alles loslaten. Een nieuw forumstukje is er dan in de eerste week van augustus.

En dat loslaten...ik weet niet of dat helemaal lukt. Met dit traject is er een proces begonnen dat misschien juist wel in de vakantie, als je even helemaal 'tot je zelf' komt, nieuwe inzichten geeft.

Groet van Siebrich

[Darluz]

Hoi Siebrich,

Hopelijk kom je terug met veel nieuwe adem in je rugzak.
Vakantie kan inderdaad heel ruimtelijk werken, en opluchten!
In het grote genieten is het soms makkelijker ontspannen, en in het ontspannen wordt troebel soms helder.

Het was een intensieve week, hè.

Een fijne vakantie!

Darluz

[Siebrich]

Reis (4)

Woensdag 12 juli 2006

Vanochtend ben ik al vroeg op weg.
Voor vandaag heb ik voor ons een tocht gepland naar een langgerekt stuwmeer dat tussen beboste bergen ligt. Het is bewolkt en het meer laat niet alles zien wat het herbergt.
Op de thermiek tussen de bergen zweven drie grote roofvogels. Geduldig bekijken ze vanuit de hoogte het gebied dat hen van voedsel zal voorzien. Aan het eind van het meer, bij de stuw, komt het kalme, groene water ineens in een stroomversnelling. Met grote kracht stroomt het door de openingen in de damwand om verderop vaart te minderen in een beekje.

Het water in de beek is voortdurend in beweging. Past zich aan aan de omgeving zonder zichzelf te verliezen. Laat zich niet tegenhouden door stenen op de bodem, vernauwingen of boomwortels, maar gaat met gestage kracht zijn eigen weg, kabbelend over de stenen heen en ruisend opspattend langs boomwortels.

In het stuwmeer is alles van voorgaande jaren verzameld.
Aan de oever vertel ik Susanne over mijn banen: vakantiewerk bij de afd. Kinderbijslag van de SVB en na de HAVO als schoolverlater een niet geslaagde poging bij een winkel. In de toerismebranche (MEAO) was weinig werk en zo kwam ik gedurende een groot aantal jaren terecht bij tandartsen en een orthodontist. Ook was er een klein jaar uitzendwerk o.a. bij het uitzendburo zelf, bij een softwarebedrijf als secretaresse en bij de afdeling kwaliteitscontrole van een farmaceutisch bedrijf.
Vervolgens opnieuw een aantal jaren bij een tandarts, maar dan in deeltijd, want er werden met 2 jaar tussentijd twee prachtige dochters geboren. Dat vroeg veel energie en daarom was er ook een periode zonder baan, waarin ik vrijwilligerswerk deed op de scholen. Daarna volgde een groot aantal jaren schoonmaakwerk met een sociaal aspect: alphahulp. Dat sociale aspect heb ik uitgebouwd tot ondersteuning/begeleiding van een client, met wederzijdse voldoening. Nadat ze opgenomen werd in een verzorgingshuis stopte mijn werk voor haar en merkte ik dat alleen het alphawerk onbevredigend was. De voordelen ervan in combinatie met een LOI-studie en een huishouden met kinderen op de basisschool zijn er inmiddels niet meer.
En vandaar uit nam ik de beslissing om de deur achter me dicht te doen en op reis te gaan.

Al vertellend komen de rode draden bovendrijven:
dienstverlenend / precies en accuraat / twijfels over mezelf / waardering van anderen speelt een rol / sociale structuur / graag met mensen werken die ruim denkend zijn en waardering hebben / situatie voor mensen verbeteren / geen bewuste opeenvolging van banen, geen keuzes van mezelf / werken onder mijn niveau / ik schat mezelf te laag in, ik weet niet hoever ik zou kunnen gaan.

Wat ik me afvroeg - of een open, positieve instelling en een goede sfeer ook een rode draad zou zijn - noemt Susanne uit zichzelf, aan het eind van de meer concrete lijst.
Ze verwoordt het ongeveer zo:
* De inhoud en de zwaarte van het werk zijn secundair als de sfeer maar goed is (positieve, open instelling), als gewaardeerd wordt wat ik doe en als er goed en zorgvuldig gewerkt wordt. Maar voor nu wil ik wel uitproberen wat ik kan en wat haalbaar is.*

Het is zelfs zo dat ze de sfeer er uit haalt en er een opdracht aan koppelt:
* Waaraan moet de sfeer voldoen om goed te kunnen functioneren?
En wat moet er absoluut ontbreken, opdat het je niet belemmert. *

Het is prettig om alles zo op een rijtje te zien staan. Een aantal dingen wist ik al, andere dingen zie ik pas, nu ik terugkijk op mijn loopbaan en die laatste rode draad durf ik na dit gesprek met Susanne eigenlijk pas hardop te noemen. Ik merk dat dit een stukje winst is dankzij het loopbaantraject. Meer zekerheid om te handelen naar wat voor mij belangrijk is. Voor een ander kan het best anders zijn, maar dit is mijn reis met wat ikzelf wil.

Siebrich Samplonius

***

de tweede opdracht concreet

*** ANALYSE WERKWOORDEN

Uit een lijst met ca. 200 werkwoorden die een activiteit uitdrukken moet ik die activiteiten halen waarin ik me het meest herken. Vervolgens maak ik daaruit een selectie van 5 activiteiten waarin ik me het sterkst gekarakteriseerd voel.
Voorbeelden uit de lijst: aan het hoofd staan / improviseren / inventariseren / loodsen / voorschrijven / verbinden / beheren etc.

*** ANALYSE PERSOONLIJKE KWALITEITEN

Uit een lijst met ca. 70 kwaliteiten haal ik die, waarin ik me het meest herken. Daaruit maak ik een selectie van 5 kwaliteiten die het best weergeven wie ik nu ben.
Ik kies daarnaast tenminste drie mensen uit die mij kennen, om ook deze opdracht te maken, met als resultaat van elk 5 woorden die weergeven hoe ze mij nu ervaren.
IK heb er ook nog even een kort gesprek over om te horen hoe ze tot die keuzes zijn gekomen.
Voorbeelden uit de lijst: rustig / initiatiefrijk / ijverig / duidelijk / weet te overtuigen etc.

*** EERSTE OPDRACHT AANVULLEN

Kijk nog eens opnieuw naar je cv, en dan specifiek naar het begin- en eindpunt van je banen. Waarom heb je die baan genomen, waarom heb je er ja tegen gezegd. Waarom ben je er mee gestopt?
Het gaat niet om details, maar om wat er achter zit, de onbewuste drijfveren.
Een voorbeeld: Iemand gaf als antwoord "Ik heb ja gezegd omdat het me een leuke baan leek."
Toen ze er beter naar keek kwam ze er achter dat haar vader veel invloed had op haar keuzes. Met haar vader op de achtergrond had ze 'ja' gezegd.

*** SFEER

Waaraan moet de sfeer voldoen om goed te kunnen functioneren?
En wat moet er absoluut ontbreken, opdat het je niet belemmert?

*** RODE DRADEN VAN VRIJWILLIGERSWERK

Een beetje op mijn verzoek. Ik denk dat er ook nog rode draden te vinden zijn vanuit het vrijwilligerswerk. Maar... alleen als het wat toevoegt, zegt Susanne er bij.

***

Maandag 7 augustus 2006

Het forumstukje is er vandaag pas. Ik had na de vakantie tijd nodig om er weer 'in' te komen.

De verbeelding van het stuwmeer kwam spontaan op de eerste dag van de vakantie, nadat we langs het stuwmeer daar wandelden.
Jarenlang lag het water stil om alles op te vangen. Er was weinig eigen keuze en sturing, maar niets is zonder waarde geweest. Sinds een poos zit ik in de stroomversnelling, komen dingen vrij: deels in gang gezet door mezelf, maar extra gestimuleerd door het loopbaantraject, dat me helpt bij de betekenis van wat is geweest en me helpt bij mijn zoektocht naar wat ik kan en waar ik naar toe wil.
Het beeld van het beekje is ook belangrijk. Om verder te gaan moet ik, zoals de beek, in beweging blijven. En in contact met mijn basis, die kracht geeft en waaraan ik minder moet twijfelen dan ik tot nu toe deed.
Alleen als het water in het stuwmeer op zou drogen, zou dit beekje niet meer kunnen bestaan of als de doorgang in de damwand geblokkeerd zou worden. Dan kan er nog zoveel goeds verzameld zijn, het gaat niet stromen en blijft verborgen.

Er is wel een beetje onrust als ik weer naar huis ga.... het klopt allemaal zo, we zijn het zo eens.. waar zijn de confronterende vragen?

Tot de volgende keer,

groet van Siebrich